องค์ชายวายร้ายอยากเป็นพ่อ นิยาย บท 1

ในช่วงเหมันตฤดูหิมะโปรยปราย ลมหนาวเหน็บเข้ากระดูก

ณ เมืองต้าเหลียง ภายในจวนของท่านอ๋องยุ่งวุ่นวายกันไม่ได้พักเลย เพราะงานอภิเษกสมรสครั้งใหญ่ของท่านอ๋องเย่นั้น พระชายาเย่ของท่านอ๋องเย่ได้สิ้นพระชนม์ลงอย่างกะทันหัน จนถึงวันนี้ยังไม่ฟื้นคืนชีพขึ้นมา

"ท่านอ๋อง พระชายาสิ้นพระชนม์แล้วพ่ะย่ะค่ะ "หมอหลวงภายในจวนพิสูจน์ครั้งแล้วครั้งเล่าแล้ว จึงได้กราบทูลต่อท่านอ๋องเย่หรือหนานกงเย่

ตรงบริเวณลูกกรงหน้าต่าง หนานกงเย่มีสีหน้าเย็นชา สวมใส่ชุดจีนโบราณสีแดงสด ศีรษะสวมใส่มงกุฎทองคำ และยืนเอามือไขว้หลังอยู่เป็นเวลานาน

เมื่อได้ยินคำกราบทูลนั้น เขากล่าวด้วยน้ำเสียงที่คละเคล้าไปด้วยความสิ้นหวังว่า "ในเมื่อยังไม่ทันได้เริ่มใช้ชีวิตร่วมกันก็เป็นเยี่ยงนี้แล้ว เช่นนั้นก็ส่งกลับไปเสียเถิด ดูเหมือนว่าข้าจะไม่มีวาสนาที่จะได้มีความสุขแล้วล่ะ!"

ฉีเฟยอวิ๋นถูกชายหนุ่มที่มีน้ำเสียงนุ่มนวลไพเราะทำให้ตื่น เลยพลิกตัวแล้วเปล่งเสียงออกมา

มันไม่ง่ายที่เธอจะได้นอนสักพักหนึ่ง เหตุใดถึงได้มีเสียงชายหนุ่มโวยวายเธอนะ?

ไม่สิ!

ผู้คนที่อยู่บริเวณโดยรอบต่างชะงักงันกัน เพราะฉีเฟยอวิ๋นฟื้นขึ้นมาอย่างกะทันหัน

"ท่านอ๋องพ่ะย่ะค่ะ!"หมอภายในจวนตื่นตระหนกตกใจจนคุกเข่าลงที่พื้น

ท่านอ๋องเย่เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าของฉีเฟยอวิ๋น แล้วบีบที่คางของเธอ สีหน้าอันหล่อเหลาเปลี่ยนไปโดยฉับพลัน กล่าวขึ้นว่า "ฉีเฟยอวิ๋น เจ้าไม่ควรมีชีวิตอยู่!"

ภายในใจของฉีเฟยอวิ๋นเหมือนคำรามด่าแม่ขึ้นมา เธอจ้องมองชายหล่อเหลาที่อยู่ตรงหน้า และยังไม่ทันที่จะได้มีปฏิกิริยาตอบโต้ ร่างกายก็เจ็บปวดอย่างรุนแรงขึ้นมาโดยฉับพลัน

เธอถูกชายหนุ่มสลัดทิ้งลงบนพื้น!

"แม่เจ้า!" ฉีเฟยอวิ๋นคลานขึ้นมา เตรียมตัวเตะตัดล่างเพื่อทำให้ชายหนุ่มล้มลง แต่ทว่าถูกชายหนุ่มจับค้างที่คอไว้ จากนั้นบีบยกขึ้นมา

"คุณ......"ดวงตาสองคู่มองประสานกัน ภายในใจของฉีเฟยอวิ๋นร้อนคล้ายดั่งเปลวไฟปะทุออกมา แต่ทว่ากลับเปล่งเสียงออกมาได้อย่างยากลำบาก

ท่านอ๋องเย่กัดฟันกรอด กล่าวว่า"ฉีเฟยอวิ๋น วันงานอภิเษกสมรส เจ้ากล้าวางยาข้า วันนี้ข้าจะไว้ชีวิตเจ้า แต่เจ้าจะต้องตกนรกทั้งเป็นยากที่จะหลบเลี่ยงได้"

ฉีเฟยอวิ๋นกรอกตาขาวมองบน ในสมองมีภาพเหตุการณ์เข้ามาเป็นจำนวนมาก

ตึง!

ครั้งนี้ฉีเฟยอวิ๋นถูกทิ้งลงบนพื้นโดยตรง เหล่าคนรับใช้ต่างพากันหลบหลีก ฉีเฟยอวิ๋นนอนคว่ำหน้าที่พื้นอีกนิดหนึ่งกระดูกก็จะแตกร้าวแล้ว

เธอเงยหน้าขึ้นสบตากับท่านอ๋องเย่ด้วยสายตาเย็นชา ฉีเฟยอวิ๋นกัดฟันกรอด สบถด่าสารเลวไร้ยางอายอยู่เงียบๆ ถึงแม้ว่าจะหน้าตาหล่อเหลาแต่การกระทำต่ำช้าเหลือเกิน ขนาดผู้หญิงยังทำร้ายได้ลงคอ!

"เจ้าไม่คู่ควรกับตำแหน่งพระชายา ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปถอดยศพระชายาออก และลดตำแหน่งให้เป็นนางสนม! "แววตาคล้ายดั่งจะสังหารคนมองฉีเฟยอวิ๋นที่ขดอยู่บนพื้น จากนั้นได้หมุนตัวเดินออกไป

เหล่าคนรับใช้ก็ไม่ได้ให้ความสนใจฉีเฟยอวิ๋นที่อยู่บนพื้นอีกเลย ชั่วประเดี๋ยวเดียวในห้องนั้นก็เหลือเธอเพียงคนเดียวลำพัง

ฉีเฟยอวิ๋นคลานลุกจากพื้น มองรอบบริเวณภายในห้อง และหันเดินไปที่เตียงนอน เธอนอนลงและหลับตาครุ่นคิด

เจ้าของร่างเดิมเป็นผู้ที่คลั่งไคล้ชายหนุ่ม หลงใหลหนานกงเย่ตลอดมา เมื่อวัยเยาว์ครั้งแรกที่ได้พบเจอหนานกงเย่ก็ถูกทำให้หลงใหลอย่างหนัก แต่น่าเสียดายที่เทพธิดาตามจีบแล้วกลับถูกปฏิเสธ ไม่ว่าเจ้าของร่างเดิมจะชอบหนานกงเย่อย่างไร จะเอาใจอย่างไร สุดท้ายหนานกงเย่ก็ไม่แยแสดังเดิม

และเจ้าของร่างเดิมทำเพื่อที่จะได้หนานกงเย่มาครอบครองแล้วนั้น แผนกลอุบายโดยการ ร้องไห้โวยวายผูกคอตายแต่ละอย่างล้วนมีครบถ้วน

โชคดีที่ว่าเจ้าของร่างเดิมมีท่านพ่อเป็นท่านแม่ทัพปกป้องบ้านเมือง บุคคลที่ปกป้องต้าเหลียงและมีคุณความดี มือกุมกองกำลังทหารที่เข้มแข็ง และเป็นบุคคลที่องค์จักรพรรดิอวี้ตี้ให้ความสำคัญเพราะมีความสามารถในช่วงเวลานี้

และเขายังคล้อยตามเจ้าของร่างเดิมทุกสิ่งอย่าง รักทะนุถนอมเป็นอย่างที่สุด

มีท่านพ่อเช่นนี้ อยากจะประสบความสำเร็จก็มิใช่เรื่องยากเลย

ครั้งนี้ท่านแม่ทัพฉีจือซานเลยมาขอคำปรึกษาเพื่อลูกสาวของตนเอง ปัจจุบันองค์จักรพรรดิอวี้ตี้ก็รักใคร่ท่านแม่ทัพฉีจือซานอยู่มาก เลยยอมข่มความเจ็บปวดให้น้องชายท้องเดียวกันของตนเองหนานกงเย่มาอภิเษกสมรสกับเจ้าของร่างเดิม

และวันนี้เจ้าของร่างเดิมสมใจปรารถนาแล้ว แต่เป็นเพราะการไม่เจียมตัวจนเกินไป เพิ่งจะเข้าพิธีอภิเษกสมรสก็ได้กินยาปลุกกำหนัดมากเกินขนาด จนเสียชีวิต!

และเธอมักหาเรื่อง โชคร้ายใส่ตัวจริงๆ เพียงเพราะว่าการทดสอบฉีดยาที่ค้นพบใหม่ให้กับตนเอง ผลสรุปก็เลยได้มาอยู่แห่งนี้