ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 393

ตอนที่ 393 ไม่มีวิธีอีกแล้ว

“นี่ท่านแอบอ่านจดหมายของข้าหรือ ท่านมัน...” ผู้ชายที่น่ารังเกียจผู้นี้แอบอ่านจดหมายลับของนางงั้นหรือ ว่านเหลียงทั้งโกรธทั้งอาย

อ๋องเก้าลอบมองท่าทางหัวฟัดหัวเหวี่ยงของว่านเหลี่ยงก่อนจะค่อยๆขยับกายเข้าใกล้นางช้าๆและเอื้อมมือไปรั้งคอให้นางหันกลับมามองเขา “หากว่าข้าไม่แอบอ่านจดหมายของเจ้าข้าจะรู้หรือว่าความจริงแล้วเจ้าเองก็พอใจในตัวข้าเช่นกัน”

“ใครพอใจในตัวท่านกัน ข้าก็แค่...” ว่านเหลียงเห็นรอยยิ้มอ่อนโยนของอ๋องเก้าที่ยิ้มให้นางก็เกิดอาการเก้อเขินทำอะไรไม่ถูก ใบหน้าของนางยามนี้ขึ้นสีระเรื่อราวกับสาวน้อยไร้เดียงสาไม่รู้ความ

“ข้าเองก็พอใจในตัวเจ้าเช่นกัน หากว่าสุดท้ายแล้วพวกเรายังมีชีวิตรอดกัน เจ้าก็แต่งงานกับข้าเถิดนะ” อ๋องเก้าก้มหน้าลงจุมพิตว่านเหลียงแผ่วเบาก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงกระซิบติดริมฝีปากนาง

“เลิกเสแสร้งได้แล้ว คนที่ท่านชอบก็คือนายหญิงของพวกเราไม่ใช่หรือ ข้า...” ว่านเหลียงไม่อาจปกปิดแววตายินดีของนางได้แต่ทว่าในนั้นก็มีความไม่เข้าใจและสับสนอยู่หลายส่วน

“เจ้าใช้ตาข้างใดมองว่าข้าชอบนางหรือ ข้ากับนางเป็นเพียงสหายที่ดีต่อกัน ข้าเห็นนางเป็นเหมือนน้องสาวของข้า ไม่มีทางเกินเลยไปมากกว่านี้เด็ดขาด”

“แต่ว่า...”

“ตอนที่ข้ารู้จักกับนายหญิงของเจ้า นางก็รักหลี่เฉินเย่นอยู่แล้ว”

“ความรักสามารถแย่งชิงมาได้ไม่ใช่หรือ ท่าน...” ว่านเหลียงไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่านางกำลังพูดอะไรออกมาและพูดด้วยน้ำเสียงแบบไหน นางรู้เพียงว่านางต้องพูดให้มากเข้าไว้ถึงจะทำให้นางเลิกคิดฟุ้งซ่านได้

ใช่แล้ว นางกำลังสับสน...

ที่ผ่านมานางก็คิดว่าเป็นเพียงการแสดงละคร แต่จู่ๆผู้ชายคนนี้กลับจริงจังขึ้นมาเสียอย่างนั้น...

“เจ้ากำลังคิดว่าไม่ว่าอย่างไรข้าก็ไม่มีวันชอบเจ้าได้อย่างนั้นหรือ...” เมื่อเห็นว่านเหลียงพยายามหาเหตุผลมากมายเพื่อจะให้ตัวเขายอมรับว่าชอบชูเซี่ยอ๋องเก้าก็เริ่มหัวเสียขึ้นมา นางเป็นผู้หญิงของเขาแล้วควรจะกีดกันเขาออกจากผู้หญิงอื่นสิจึงจะถูก ไม่ใช่ผลักไสเขาเช่นนี้...

ทำไมหญิงผู้นี้จึงไม่เหมือนหญิงสาวคนอื่นๆบ้างนะ

ทว่าเมื่อคิดดูอีกทีนับตั้งแต่ที่เขารู้จักว่านเหลียงมานางก็ไม่เคยแสดงท่าทางหรือจริตของหญิงสาวให้เห็นเลยสักนิด!

“ข้าก็แค่...” ว่านเหลียงยังมั่นใจว่าอ๋องเก้าคงไม่มีวันชอบนางได้ถึงแม้ว่าเขาและนางจะสนิทชิดเชื้อกันแล้วก็เถอะ

นางเป็นคนของพรรคมังกรเหินที่ขึ้นชื่อว่าปากร้ายโผ่งผางไม่สมหญิง เพราะนางคิดอะไรก็พูดตรงไปตรงมาไม่อ้อมค้อม ไม่มีจริตมารยาอย่างหญิงสาวเลยสักนิด นางคิดว่าผู้หญิงอย่างนางไม่มีทางที่จะมีบุรุษมาชอบอย่างแน่นอน นางเองก็เตรียมใจไว้แล้วว่าชีวิตนี้ก็คงได้อยู่ตัวคนเดียวตลอดไปแน่

ก็เพราะนางคิดเช่นนี้ตอนนั้นนางจึงไม่ลังเลที่จะขึ้นเตียงกับท่านอ๋องผู้นี้อย่างไรเล่า

ดังนั้นเมื่อเขาเอ่ยปากจะแต่งกับนางนางจึงไม่กล้าเชื่อและไม่มีวันตอบตกลงเป็นอันขาด

“ท่านชอบข้าหรือ ชอบข้าที่ตรงไหนกัน พวกเราเพิ่งจะอยู่ร่วมกันไม่นาน หากว่าเป็นเพราะท่านรู้สึกผิดอยากรับผิดชอบข้าก็คิดว่ามันไม่จำเป็นหรอกนะเพราะหากด้วยเหตุผลนั้นต่อให้เราแต่งงานกันก็ไม่มีวันมีความสุขได้หรอก”

ว่านเหลียงเป็นหัวหน้ากลุ่มสายลับเงามาหลายปี เรื่องตอบแทนบุญคุณชำระความแค้นนางก็เห็นมามาก นางไม่โง่พอที่จะกระโดดลงไปในหลุ่มทีไม่รู้ว่าเป็นกับดักหรือเปล่าหรอกนะ

“ข้าไม่คิดซับซ้อนเท่าเจ้าหรอกนะ ข้าแค่คิดว่าการใช้ชีวิตร่วมกันกับเจ้าที่ผ่านมาก็นับว่าไม่เลวนัก ดังนั้นจึงอยากศึกษานิสัยใจคอของเจ้าไปนานๆต่างหากเล่า” หลี่อวิ่นลี่กล่าวด้วยน้ำเสียงมั่นคงจริงใจ

เขาเองก็ไม่รู้จะบรรยายความรู้สึกในใจของตนเองอย่างไร นางเป็นเด็กสาวที่ร่าเริงสดใสและคาดเดาไม่ได้ นางที่เป็นเช่นนี้ทำให้หัวใจของเขาอบอุ่นและเต้นแรง นางทำให้เขารู้สึกว่าหัวใจของเขายังมีความรู้สึก คำพูดและการกระทำของนางมักจะอยู่เหนือความคาดหมายของเขาอยู่เสมอ ในแต่ละวันที่อยู่ที่นี่นางจะเป็นความแปลกใหม่และความสุขเดียวในชีวิตขอฃงเขา

ยามที่อยู่กับชูเซี่ยเขารู้สึกสบายและผ่อนคลาย ยามที่อยู่กับว่านเหลียงนอกเหนือความผ่อนคลายแล้วเขายังมีความคาดหวังที่จะได้รู้จักกับนางมากขึ้นอีกด้วย

ตัวเขาในเมื่อก่อนคงไม่มีวันนึกถึงว่าสักวันหนึ่งจะได้พบหญิงสาวที่สามารถดึงดูดเขาได้มากถึงเพียงนี้และดูเหมือนว่าตัวเขาในยามนี้จะถูกนางดึงดูดเสียอยู่หมัดเสียด้วยสิ