ในตอนที่เย่เฉินมุ่งหน้ามายังสนามบินอยู่นั้น ซูจือเฟยก็ได้ใช้ช่องทางของตัวเอง รู้ความเคลื่อนไหวของเวลาที่เครื่องของกู้ชิวอี๋จะขึ้น
พอดีกับที่ สายสืบที่เขาแฝงตัวไว้บอกกับเขาว่า กู้ชิวอี๋จะมาถึงที่ซ้อมเวลาสิบเอ็ดโมงกว่า
เวลาเริ่มขึ้นเครื่องกับเวลาซ้อมห่างกันสองชั่วโมง ทำให้เขามีความมั่นใจกับกำหนดการเดินทางของกู้ชิวอี๋
เขาคิดว่า ในเมื่อกู้ชิวอี๋จะมาถึงตอนเที่ยงกว่า เกือบบ่ายโมง งั้นตนก็ไม่ต้องรีบไปสนามบินขนานนั้นก็ได้
ดังนั้น เขาจึงบอกกับลูกน้องของเขาว่า ออกเดินทางสิบเอ็ดโมงครึ่ง ไปรับกู้ชิวอี๋ที่สนามบิน
แต่ทว่า สิ่งที่เขาไม่รู้ก็คือ กู้ชิวอี๋ในตอนนี้ได้นั่งเครื่องบินมุ่งหน้ามายังจินหลิงแล้ว
เย่เฉืนมาถึงสนามบินประมาณเก้าโมงครึ่ง ในตอนที่เขามาถึง เฉินจื๋อข่ายก็มาถึงแล้ว
จากการนำทางของเฉินจื๋อข่าย เย่เฉินนำรถเข้าไปจอดภายในสนามบิน ตลอดทางที่จอดรถ
เพื่อไม่ให้ตัวตันของกู้ชิวอี๋ถูกเปิดเผย เฉินจื๋อข่ายจึงใช้เส้นสาย เพื่อย้ายพนักงานและเครื่องบินอื่นๆออกจากโรงเก็บเครื่องบินที่สามารถรองรับเครื่องบินได้สี่ลำ
เพื่อให้แน่ใจว่าก่อนหน้าที่เครื่องบินของกู้ชิวอี๋จะลงจอด โรงเก็บเครื่องบินจะมีแค่เธอกับเย่เฉินสองคนเท่านั้น
หลังจากผ่านไปสิบห้านาที กู้ชิวอี๋ก็นั่งเครื่องบินส่วนตัวลงจอดที่สนามบินจินหลิง หลังจากนั้นตามรถที่นำทางไปและแล่นไปจนสุดทางไปยังโรงเก็บเครื่องบิน
เครื่องบินพึ่งจอดเข้ามา เฉินจื๋อข่ายก็หยิบช่อดอกไม้ในรถของเขายื่นส่งให้เย่เฉิน แล้วกล่าวว่า“คุณชายครับ นี่ครับดอกไม้ที่คุณให้ผมเตรียมไว้”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน