ฮูหยินไร้พ่าย นิยาย บท 29

11

ต่อให้เห็นใบหน้าที่แท้จริง

แต่หนาวลึกถึงกระดูก

ด้วยสายตาละมุนใต้ผ้าคลุม

หยั่งรู้ธาตุแท้คนไพศาล

หนึ่งชาติภพคนเราเกิดดับผู้เดียว

แต่แท้จริงฟ้ากำหนดไว้

เปรียบพู่ไหมที่ทอประดับรัดกุม

หากแต่ไร้ ด้ามกระบี่คู่

เพื่อเจ้าเขาบรรเลง ขานบทเพลง หวังเพียงสื่อใจ

แต่เพื่อเขาเจ้าไยไร้ซึ่งน้ำใจไห้ห่วงหา

พันหมื่นชาติภพวนเวียน

ก็ไม่อาจเปลี่ยนชะตา

ชั่วฟ้าดินสิ้นยังคงติดค้าง

อย่าให้คิ้วทะนงเจ้าหม่นปนน้ำตารินไหล

ปล่อยวางรักนี้ไป

หมุนเวียนชาติภพใหม่อีกครั้ง

แม้นยังลุ่มหลงมัวเมา เศร้าใจเท่าใดใครรู้ทัน

แค่เพียงกลับชาติเกิดมา อีกครั้งหนึ่ง

แม้นยังลุ่มหลงมัวเมา เศร้าใจเท่าใดใครรู้ทัน

ก็แค่เพียงภพชาติหนึ่ง...เท่านั้นเอง

หลี่เจินเหริน

หากว่าวันที่ต้องพรากจากกันข้าควรจะทำเช่นไรข้าจะทำใจได้มั้ยที่ต้องแยกจากกันกับคนที่ข้ารักข้าคิดมาสักพักนึงแล้วแต่ว่าข้าก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเหตุใดข้าถึงคิดเช่นนี้

"รายงายพะยะค่ะฝ่าบาทตอนนี้ข้าศึกฝ่ายศัตรูบุกเข้าเขตแคว้นเราแล้วพะยะค่ะ"

"พวกเจ้าเตรียมทำศึกได้ให้ทหารชายแดนรับมือป้องกันไม่ให้ศัตรูเข้ามาทำร้ายประชาชนของเราได้"