สัมพันธ์สวาท นิยาย บท 59

ระหว่างที่กำปั้นขับรถอยู่ ฉันแอบสังเกตเห็นว่าเขาจะมองดูกระจกที่ส่องเห็นเบาะหลังตลอดเวลา สีหน้าของเขาดูจะเป็นกังวลมาก จนแอบคิดลึก ๆ ในใจไม่ได้ว่าถ้าเป็นฉันเขาจะห่วงแบบนี้มั้ย

“ลินแค่เป็นลม ไม่ได้เป็นอะไรมาก” ฉันบอกกำปั้น เขาสะอึกไปเล็กน้อย คงจะดูออกว่าตอนนี้ฉันไม่สบายใจ

“เธอไม่คิดมากใช่มั้ย ฉันก็แค่...”

“อื้อ เพื่อนใคร ใครก็ห่วงฉันเข้าใจ” ฉันฝืนยิ้มจางๆ ให้เขา

มาเที่ยวทั้งทีก็ไม่อยากให้มีปัญหาทะเลาะกัน เดี๋ยวงานจะกร่อยอีก

กำปั้นขับรถประมาณชั่วโมงกว่าได้ก็มาถึงทะเล ตอนนี้ลินเธอยังไม่ฟื้นจากการสลบเลย พอจอดรถได้กำปั้นก็เปิดประตูรถตรงเบาะหลังแล้วเอื้อมมือมาทำท่าเหมือนจะอุ้มลินลงจากรถ

“นายให้แม็กหรือต่ออุ้มดีมั้ย ?” ฉันถามกำปั้น มันทำให้เขาชะงักแล้วดึงมือกลับ จากนั้นก็เดินไปเรียกต่อให้มาอุ้มลินไปที่พักแทน

หลังจากต่ออุ้มลินไปแล้วฉันลงมาจากรถเดินผ่านหน้ากำปั้น เขาถามอะไรก็ไม่ตอบ ทั้งที่ฉันคิดไว้แล้วว่าไม่อยากจะมามีปัญหากัน มาเที่ยวแท้ๆ แล้วทำไมต้องแสดงอาการท่าทางว่าเป็นห่วงลินมากขนาดนั้นด้วย ทั้งที่แฟนตัวเองก็นั่งอยู่แท้ๆ เชียว

“สายธาร เดี๋ยวฟังก่อน !!” (หมับ) มือหนาคว้ามารั้งแขนฉันเอาไว้

“ไปดูแลเธอสิ” ฉันพูดพรางแกะมือของกำปั้นออกจากแขนตัวเอง

“เมียอยู่ตรงนี้จะให้สนใจคนอื่นได้ไง”

“แต่นายทำเหมือนฉันเป็นคนอื่นเลยนะรู้ตัวมั้ย”

“ขอโทษ ไหนบอกว่าเขาใจไง”

“ก็ใช่!! ฉันเข้าใจ แต่มันก็ไม่ได้แปลว่าฉันอยากเห็นอะไรแบบนั้น” ฉันพูดน้ำเสียงตัดพ้อ ถ้าเขาไม่มาเห็นในสิ่งที่ฉันเห็นและไม่คิดแบบที่ฉันคิด ก็คงไม่เข้าใจความรู้สึกฉันหรอก

กำปั้นก้มหน้าลงเขาถอนหายใจออกมาเบา ๆ แล้วดึงร่างฉันเข้าไปสวมกอด

“อย่าโกรธดิ”

“อื้อ...” ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆ ถ้าฉันกับกำปั้นทะเลาะกันการมาเที่ยวคงไม่สนุก ทริปนี้เขากับเพื่อนวางแพลนกันมาเป็นเดือน ฉันไม่อยากจะทำพังเพียงแค่อารมณ์ชั่ววูบของตัวเองหรอก ถึงจะน้อยใจอยู่แต่ก็ไม่อยากให้ปัญหามันเลยเถิด

“มันไม่มีอะไรจริงๆ ฉันไม่คิดอะไร” กำปั้นยังคงพูดทุกอย่างเพื่อให้ฉันหายโกรธเขาอยู่

“อื้อ รู้แล้วปล่อยได้แล้วอายคนอื่นบ้าง”

“ทำไมต้องอาย ?” กำปั้นจ้องหน้าฉันแล้วขมวดคิ้วเป็นปม

“นี่ไม่ใช่หาดส่วนตัวนะ คนเยอะแยะยังมีหน้ามาถามอีกว่าทำไมต้องอาย”

“ไม่งอนแล้วใช่มั้ย ?”

“อื้อ”

“งั้นไปดูห้องกัน” กำปั้นปล่อยกอดออกแล้วจูงมือฉันไปดูห้องพัก ฉันก็เดินตามหลังเขาไปอย่างว่าง่าย

พอเข้ามาในห้องกำปั้นก็อุ้มตัวฉันขึ้นก่อนจะเดินไปที่โต๊ะแล้ววางฉันลง เรียวนิ้วของเขาปัดไรผมของฉันมาทัดเอาไว้หลังใบหูแล้วค่อยๆ โน้มใบหน้าลงมาหอมแก้มฉัน

“อื้อ จะทำอะไรของนาย” ฉันดันตัวเขาออกเพราะเขาลากริมฝีปากจากพวงแกมมาที่ปากของฉัน

“แสดงความรักไง” กำปั้นส่งสายตาหื่นมาให้ฉันบ่งบอกความต้องการของเขา

“ไม่ต้องมาแถ ออกไปหาเพื่อนก่อนเดี๋ยวทุกคนก็สงสัยกันพอดี”

“เรื่องของพวกมันดิ มาเที่ยวกับเมียจะให้นอนจับมือรึไง ?” เขาเลิกคิ้วหนาถาม ช่างกวนประสาทฉันได้ตลอดเวลาจริงๆ

“ครั้งเดียวนะ ห้ามทำต่อ” พอได้ยินว่าฉันยอม กำปั้นยกยิ้มมุมปากอย่างพอใจทันที ก่อนจะอุ้มร่างฉันไปนอนบนเตียง

จากนั้นอะไรเกิดขึ้นก็คงรู้ๆ กันอยู่ใช่มั้ย ดีหน่อยที่ครั้งนี้เขาทำแค่รอบเดียวตามที่ฉันขอไว้

หลังจากเสร็จกิจกรรมเรียกเหงื่อแล้ว ฉันกับกำปั้นอาบน้ำแล้วออกมาตากห้องพัก เห็นพวกเพื่อนของกำปั้นกำลังเตรียมของเอาไว้สำหรับจัดปาร์ตี้เล็กๆ คืนนี้อยู่

ส่วนลินเธอฟื้นแล้ว นั่งทำอะไรอยู่ตรงชิงช้าริมทะเลก็ไม่รู้

“หายไปนานเลยนะมึง ออกมาหน้าซีดเชียว” ต่อแซวกำปั้นและเหล่ตามามองฉันพร้อมกับยิ้มกริ่ม กำปั้นเขาไหวไหล่ตอบเพื่อนอย่างไม่แคร์เท่าไหร่

“ไอ้ปั้นมันหื่น มึงเพิ่งรู้หรอวะ” แม็กตะโกนถามต่อ

เสียงของแม็กมันทำให้ลินหันมาทางพวกเราที่กำลังยืนคุยกันอยู่ เธอลงจากชิงช้าแล้วเดินหาทางนี้ทันที ใบหน้าสวยเต็มไปด้วยรอยยิ้ม ฉันไม่แปลกใจหรอกว่าทำไมกำปั้นถึงเคยชอบเธอ ก็เธอสวยขนาดนี้

“สายธาร ลินขอบคุณสายธารมากเลยนะที่ดูแลลินตอนที่เป็นลม กำปั้นด้วย ^_^” เมื่อเดินมาหยุดตรงหน้าฉันกับกำปั้นเธอก็รีบขอบคุณเราสองคนทันที

“อื้อ ไม่เป็นไร”

“ไปเดินดูของตรงนู้นมั้ย” ลินชี้ไปตรงร้านขายเสื้อผ้าของฝากสำหรับนักท่องเที่ยว