มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1465

หลังจากที่เข้าไปในดาราเรืองแสงแล้ว หลัวซิวพบว่านี่คือดวงดาวที่เงียบสงัดและรกร้างว่างเปล่าดวงหนึ่ง พื้นดินสีดำน้ำตาลรกร้างแห้งแล้งทั้งผืน ไร้ร่องรอยของสิ่งมีชีวิต และไม่มีปราณทิพย์ฟ้าดินแม้แต่น้อยเช่นกัน

ดวงดาวเช่นนี้ ไม่เหมาะแก่การฝึกตนและการดำรงอยู่เลยด้วยซ้ำ แต่ทว่ากลับมีแหล่งทรัพยากรแก้วเทวแฝงซ่อนอยู่ ช่างเป็นเรื่องที่ทำให้ผู้คนยากที่จะเชื่อได้จริง ๆ 

เทพมารจำนวนมากของตำหนักหลักเมืองและสมาคมจรัสนภาต่างมองเขาด้วยสายตาที่แปลกใจ พวกเขาทราบแล้วว่าเทพฟ้าไม่มีทางย่างกรายเข้ามาในดวงดาวดวงนี้ได้แน่นอน แต่ผู้แข็งแกร่งที่หัวหน้าแก๊งเหอเฟิงเชิญมากลับเข้ามาพร้อมกับพวกเขาได้ด้วยหรือ นี่มันอะไรกันแน่?

พวกเขาก็รู้จักหลัวซิวอยู่ เขาเป็นคนโหดที่สามารถสังหารจ้าวสำนักปีศาจดำ ต่อให้รวมพวกเขาเทพมารทุกคนเข้าด้วยกัน ก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหลัวซิว

“มีบางอย่างผิดปกติ! เหมือนกับว่าผลการฝึกตนของเขาจะไม่ใช่เทพฟ้า แต่เป็นเทพมาร!”

ทันใดนั้นเอง เทพมารที่ใบหน้ายังดูหนุ่มมาก ๆ คนหนึ่งก็ตะโกนอย่างตะลึงงัน อารมณ์ความรู้สึกที่อยู่บนใบหน้าหลากหลาย ทั้งดีใจและแปลกใจ แต่ก็ดูเหมือนจะตกตะลึงด้วย 

“ในขณะที่พวกเราข้ามผ่านม่านแสงค่ายกล ม่านแสงจะแยกแยะออร่าผลการฝึกตนที่อยู่บนตัวเราออก ด้วยเหตุนี้ออร่าผลการฝึกตนของเราก็จะถูกปลดปล่อยออกมาเช่นกัน เขาต้องใช้วิธีการอะไรบางอย่างที่เราไม่รู้จักเพื่อลดผลการฝึกตนของตัวเองลงมาถึงแดนเทพมารอย่างแน่นอน จากนั้นเขาถึงเข้ามาในนี้ได้”

ดูเหมือนเทพมารหนุ่มจะดูมั่นใจในการคาดการณ์ของตัวเองมาก ๆ 

หลัวซิวไม่ได้สนใจคนเหล่านี้ เงาร่างของเขากลายเป็นลำแสงลำแสงหนึ่ง ก่อนจะร่วงลงบนผืนแผ่นดินใหญ่สีดำน้ำตาลด้วยความเร็วที่เร็วที่สุด

จากการที่ระยะห่างยิ่งอยู่ยิ่งเข้าใกล้พื้นดิน ตัวสำนึกของหลัวซิวก็สัมผัสได้ถึงพลังอันมากมายมหาศาลที่แฝงซ่อนอยู่บนดวงดาวดวงนี้แล้ว ซึ่งพลังเหล่านี้เหมือนดั่งออร่าของแก้วเทว

“มีแหล่งทรัพยากรแก้วเทวอยู่จริง ๆ หรือว่าการก่อตัวของแหล่งทรัพยากรแก้วเทวมีความเกี่ยวข้องกับดวงดาวที่เงียบสงัดดวงนี้?”

ขาทั้งสองข้างเหยียบย่ำลงบนแผ่นดินใหญ่ มีภาพเหตุการณ์หนึ่งปรากฏขึ้นมาในสมองหลัวซิวอัตโนมัติ เดิมทีปราณทิพย์ฟ้าดินบนดวงดาวดวงนี้เข้มข้นมาก ๆ แต่ทว่ากลับมีผู้แข็งแกร่งไร้เทียมทานคนหนึ่งมาฝึกตนปิดขังอยู่ตรงจุดศูนย์กลางของดวงดาวดวงนี้