อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 891

จอมมารลูบเส้นผมดำขลับของตัวเองอย่างเขินอาย แล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “พี่สาว นี่พี่สาวกำลังจะพูดเรื่องแต่งงานกับข้าเหรอ?”

“ข้าจะคิดบัญชีกับเจ้าต่างหาก”

รอยยิ้มจอมมารชะงัก

“บัญชี? บัญชีอะไรกัน?”

“ท่านคงไม่ได้ลืมไปแล้วหรอกนะ ลืมเรื่องที่ท่านไล่สังหารข้า ทำร้ายข้า สุดท้ายฆ่าข้ายังไงแล้วเหรอ”

“เรื่องนี้…ตอนนั้นข้าอยากประชันวิทยายุทธกับเจ้า แต่เจ้าไม่ยอม ข้าเลยไล่ตามเจ้าไป และ…และข้าไม่เคยเจอคนที่วิทยายุทธแกร่งกว่าข้าขนาดนี้มาก่อน ก็ต้องสนใจในตัวเจ้าอยู่แล้ว แต่ข้ารับรองได้ว่า ข้าไม่เคยคิดจะแย่งมุกมังกรของเจ้าเลยนะ”

“นั่นสิ เจ้าไม่อยากแย่งมุกมังกรของข้า แต่เพราะเจ้า ข้าต้องเผชิญกับอันตราย เสี่ยงชีวิตมาหลายครั้ง คนสนิทรอบตัวก็ตายเพราะเจ้า ถ้าไม่ใช่เพราะข้าโชคดี เกรงว่าตอนนี้ข้าคงตายในมือเจ้าแล้ว”

เป็นเพราะนึกถึงเรื่องราวในอดีต จอมมารก็เลยเกาหัวแกรกๆอย่างรู้สึกผิด

“เรื่องพวกนี้ผ่านไปแล้วนี่? พวกเราคิดถึงเรื่องอนาคตดีกว่านะ”

“อนาคต? ข้าไม่มีอนาคตกับเจ้าหรอกนะ”

“พี่สาว พี่ลืมไปแล้วเหรอ พี่เคยบอกกับข้าว่า ขอแค่ข้าปลูกดอกพุดซ้อนทั้งภูเขาได้ พี่ก็จะแต่งงานกับข้า ตอนนี้ข้าปลูกได้แล้ว พี่ดูสิ นี่เป็นดอกพุดซ้อนที่ข้าปลูกเองกับมือ”

จอมมารเอาดอกพุดซ้อนออกมาจากเสื้ออย่างระมัดระวัง

กลิ่นดอกไม้โชยไปทั่ว ดึงดูดใจคน สีขาวเป็นสีแห่งความบริสุทธิ์ แค่ได้มอง ก็ทำให้คนสดชื่นแล้ว

ใบหน้าอันหล่อเหลาของจอมมารยิ้มแย้มอยู่ตลอดเวลา

ดอกพุดซ้อนที่เขาปลูกออกดอกสวยมาก และดอกตูมกับรูปทรงก็สวยกว่าดอกพุดซ้อนทั่วไปมาก ดูออกว่าเขาใช้ใจดูแลมันมากแค่ไหน

จอมมารรอให้กู้ชูหน่วนชมเขา