หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 617

ตอนนี้ธนพัตไม่แน่ใจว่าคุณหมอจะสะกดจิตอย่างไร ต้องใช้อะไรบ้าง ใช้เวลานานแค่ไหน ตนเองจะได้เตรียมตัวให้พร้อม รอจนเตรียมพร้อมแล้ว จึงจะเริมสะกดจิต

“ไม่ต้องใช้อะไรเลย ต้องการเพียงแค่คนที่คุณนายเชื่อใจคนเดียวเท่านั้น” คุณหมอมองทั้งสองคน คนที่สำคัญในชีวิตสาริศาสามคนมีสองคนที่อยู่ตรงนี้ ดังนั้นไม่ต้องเตรียมอะไรทั้งนั้น

“ในเมื่อเป็นแบบนี้ ก็พี่เลยแล้วกัน” ธนพัตจำได้ว่าเมื่อก่อนสาริศาเคยบอกว่า จะไม่เชื่อเขาอีกแล้ว ดังนั้นได้ฟังประโยคนี้แล้ว ธนพัตก็รู้ว่าครั้งนี้ต้องขอความช่วยเหลือจากชัชวาล

“ฉันคิดว่า เรื่องนี้ต้องเป็นนาย นายเป็นสามีสาริศานะ” ชัชวาลไม่เข้าใจว่าทำไมต้องให้ตนเองมา หรือว่าคนที่สาริศาเชื่อมั่นที่สุดไม่ใช่ธนพัต

ไม่ว่าอย่างไรสาริศากับธนพัตก็รู้จักกันมานานกว่าพี่ชายแท้ๆอย่างเขาคนนี้

“ริศาเคยบอกว่าต่อไปจะไม่เชื่อผมแล้ว” ธนพัตในตอนนี้ก็เหมือนเด็กที่ไม่ได้ลูกอม มีความน้อยใจแฝงอยู่ในคำพูด ทำให้หลังจากที่ชัชวาลได้ยินแล้วขมวดคิ้ว

“นายต้องรู้นะ ผู้หญิงมักจะปากไม่ตรงกับใจ เรื่องนี้ยังไงก็ต้องเป็นนาย อย่าบ่ายเบี่ยงเลย” ชัชวาลรู้ว่าสาริศาอาจจะพูดไปเพราะความโกรธ สาริศารักธนพัตขนาดนั้น ชัชวาลรู้ดี

ได้ยินชัชวาลพูดแบบนี้ ธนพัตก็ลังเลเล็กน้อย นี่เอาสาริศามาเป็นเดิมพันเลยนะ ต้องระมัดระวังอย่างมาก จะมีข้อผิดพลาดไม่ได้เด็ดขาด

ชัชวาลเห็นธนพัตพยักหน้า จึงให้กำลังใจธนพัต จากนั้นธนพัตก็พยักหน้ากับคุณหมอ พูดว่า “มาเลย ฉันเอง”

จากนั้นคุณหมอก็มองธนพัต แสดงความหมายว่าโอเค แล้วจึงสวมถุงมือและเตรียมนาฬิกาพก จากนั้นมองไปทางธนพัต

“นายเอามือมากุมมือคุณนายเอาไว้ จำไว้ว่า ไม่ว่าเกิดอะไรขึ้น ห้ามปล่อยมือเด็ดขาด” นี่คือเหตุผลว่าทำไมถึงเลือกคนที่สาริศาเชื่อใจและเป็นคนที่สร้างความกล้าหาญยามที่ตกอยู่ในอันตรายกับสาริศาได้ มีเพียงวิธีนี้ โอกาสที่จะสำเร็จจึงจะมีเพิ่มมากขึ้น

ธนพัตพยักหน้าอย่างจริงจัง แสดงว่าตนเองเข้าใจแล้ว จากนั้นมองเห็นคุณหมอใช้นาฬิกาพกแกว่งไปมาซ้ายขวาตรงหน้าสาริศา ไม่นาน สาริศาก็หลับตาลง เข้าสู่ห้วงนิทรา

ในความผัน สาริศากับธนพัตเจอกันเป็นครั้งแรก ต่อมาเมื่อเจอกันเป็นครั้งที่สองก็จดทะเบียนสมรส จากนั้นก็เป็นช่วงที่ประดักประเดิด เพราะเรื่องบางเรื่องทำให้ทั้งสองคนรักกัน แล้วก็เป็นเพราะเรื่องบางเรื่องที่ทำให้ทั้งสองแยกจากกัน ช่วงที่อยู่ด้วยกันแยกจากกันนั้น ทั้งสองคนต้องผ่านเรื่องที่ทรมานมากมาย

ในระหว่างที่ธนพัตจากไปนั้นสาริศาหลายครั้งที่สาริศาทนไม่ไหวจริงๆ มือทั้งสองข้างจึงกุมแน่น สร้างความกล้าหาญให้ตัวเอง ธนพัตสัมผัสได้ถึงสองมือที่จับแน่น เห็นภาพนี้แล้ว ใบหน้าธนพัตก็มีรอยยิ้มแห่งความสุขออกมา

ในส่วนของสาริศา เธอและธนพัตเห็นเรื่องราวที่พวกเขาเคยประสบพบเจอมาทั้งหมด พวกเขายังมีลูกชื่อธีร์ด้วย แต่เนื่องจากความประมาทเลินเล่อของสาริศาและธนพัต ลูกจึงถูกลักพาตัวไปในที่สุด

นี่มันช่างเหมือนกับความเป็นจริงอย่างมาก สิ่งเดียวที่ไม่เหมือนกันก็คือสาริศาเห็นธีร์ถูกลักพาตัวไปด้วยตาของตัวเอง เรื่องราวดำเนินมาถึงตอนนี้แล้ว บนมือของธนพัตเริ่มมีเลือดสดๆไหลออกมา

ชัชวาลอยากจะเข้าไปช่วยเช็ดเลือดที่ไหลออกมา แต่กลับถูกคุณหมอห้ามเอาไว้ ตอนนี้ยังไม่สะดวกนัก อย่าทำให้สาริศาที่ยังถูกสะกดจิตอยู่นั้นตื่นตกใจ ไม่เช่นนั้นเกิดเรื่องอะไรขึ้นพวกเขาคงไม่อาจจะจินตนาการได้

ธนพัตรับรู้ได้จากความแรงของมือสาริศาจับมือของเขาอยู่ ว่าสาริศาต้องเจ็บปวดอย่างมากในตอนนี้ ธนพัตอยากก้าวไปข้างหน้าเพื่อช่วยสาริศาแบ่งเบาบ้าง แต่ธนพัตก็ทำไม่ได้