เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 674

บทที่673 นายกำลังตำหนิฉันอยู่เหรอ

วันนี้ตอนที่ประชุม ทุกคนต่างก็รู้สึกได้ว่าเย่โม่เซินดูแปลกๆไป ตั้งแต่ที่เขาหน้าบึ้งเข้ามาในห้องประชุม บนตัวเขาก็แผ่รังสีเยือกเย็นจนทำให้บรรยากาศในห้องลดลงอย่างรวดเร็ว

ทุกคนต่างมองหน้ากันไปมา ไม่เข้าใจสถานการณ์ตรงหน้าเท่าไหร่

หัวข้อการประชุมในครั้งนี้ ที่จริงแล้วได้ทำการประชุมไปหลายรอบแล้ว แต่ก็ยังไม่ได้ข้อตกลงที่น่าพึงพอใจสักที

ทุกครั้งจะเป็นเพราะว่าเย่โม่เซินมาธุระขึ้นมากะทันหันจนต้องเลื่อนการประชุมออกไป

ถึงพวกเขาจะอยากบอกเย่โม่เซินว่าทำแบบนี้มันไม่ถูก จะเอาเรื่องส่วนตัวมาปนกับเรื่องงานแบบนี้ไม่ได้ แต่เพราะอีกฝ่ายคือเย่โม่เซิน ถึงแม้การจะต้องมาประชุมกันหลายรอบมันจะยุ่งยาก แต่พวกเขาก็กลัวว่ามัจจุราชผู้เย็นชาจะโมโห แล้วมาลงที่พวกเขา ดังนั้นถึงจะไม่พอใจยังไง พวกเขาก็เก็บมันไว้ในใจทั้งหมด

แต่อารมณ์ที่เย่โม่เซินเอาเข้ามาในห้องประชุมด้วย ทำให้พวกเขายิ่งรู้สึกหวาดกลัว การประชุมในวันนี้จะเริ่มยังไงดี

หลังจากที่ทุกคนมองหน้ากันไปมา ก็มีหนึ่งในกลุ่มพูดขึ้นมาอย่างใจกล้า

“คุณชายเย่ครับ ของขวัญที่คุณชายเย่เคยถามถึง ได้มอบออกไปหรือยังครับ”

พอได้ยินคำว่าของขวัญ ทำให้เย่โม่เซินมองหน้าคนพูดทันที สายตาที่คมราวกับสายตาของเหยี่ยว มองจนอีกฝ่ายต้องเงียบ ไม่กล้าพูดอะไรอีก

สักพักเย่โม่เซินก็พูดเสียงนิ่ง “เริ่มการประชุมได้”

ทุกคนตอบรับ ในใจคิดว่าวันนี้จะได้ประชุมกันจริงๆใช่ไหม สุดท้าย… ทุกคนก็เริ่มปรึกษากัน แล้วเย่โม่เซินก็มองพวกเขาปรึกษากันด้วยสีหน้านิ่งเฉย แต่ในสมองของเขากลับคิดถึงแต่เรื่องของหานมู่จื่อและใบหน้าที่แสนน่ารักของเสี่ยวหมี่โต้ว

“คุณชายเย่ คุณชายเย่ครับ”

เย่โม่เซินได้สติกลับมา มีคนกำลังเรียกชื่อเขา เขาจึงเงยหน้าขึ้นมอง

“คุณคิดว่าแผนงานนี้โอเคไหมครับ”

เย่โม่เซินชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะเม้มปากพูด “ไม่เลว”

ถึงแม้ว่าเมื่อตะกี้เขาจะไม่ได้ฟัง

ทุกคนต่างนิ่งเงียบ ก่อนจะมองหน้ากันไปมา แล้วเข้าใจในทันทีว่าเย่โม่เซินไม่ได้ฟังในสิ่งที่พวกเขากำลังคุยกัน

เซียวซู่ที่ยืนอยู่ด้านข้างทนดูไม่ไหว จึงก้มตัวลงไปกระซิบข้างหูของเย่โม่เซินเบาๆ

ตอนแรกสีหน้าของเย่โม่เซินยังปกติดี แต่หลังจากที่ได้ฟังคำรายงานของเซียวซู่ เขาก็ขมวดคิ้วขึ้นมา แล้วพูดเสียงแข็ง “แผนงานแบบนี้ใครเป็นคนคิดออกมา ทุกคนต่างก็ทำงานกับบริษัทมาหลายปีแล้ว แผนงานบ้าๆแบบนี้ยังจะกล้าเสนอออกมาอีก”

ทุกคน “…”

ทั้งที่ก่อนหน้านี้ยังบอกว่าไม่เลวอยู่เลยแท้ๆ

แต่ตอนนี้กลับพูดหักหน้าตัวเอง มันจะดีเหรอ

เย่โม่เซินมองหน้าทุกคนด้วยแววตาคมเข้ม “หรือว่าช่วงนี้พวกคุณจะว่างกันมาก ดังนั้นจึงคิดว่าแค่หาแผนงานอะไรก็ได้มานำเสนอกับผม”

เซียวซู่กระแอมออกมาเล็กน้อย ก่อนจะกระซิบข้างหูเย่โม่เซินอีกครั้ง

ก่อนที่เย่โม่เซินจะคิดอะไรไปไกลกว่านี้ หลังจากที่ได้ยินสิ่งที่เซียวซู่พูด เขาก็นั่งตะลึง แล้วไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองอีก

หนึ่งในคณะกรรมการที่มีความกล้าอยู่บ้าง แอบกระซิบพูดกับเซียวซู่

“เลขาเซียวครับ ผมว่าเราควรจะยกเลิกการประชุมไปก่อนนะครับ รอให้คุณชายเย่จัดการปัญหาส่วนตัวเรียบร้อย แล้วเราค่อยมาปรึกษากันเรื่องนี้ดีกว่าครับ”

พอได้ยินแบบนั้น สีหน้าของทุกคนก็เปลี่ยนไปทันที ก่อนจะเหลือบมองไปทางเย่โม่เซิน

เพราะกลัวว่าเย่โม่เซินจะระเบิดอารมณ์ออกมา

แต่ดูเหมือนว่าเย่โม่เซินจะไม่ได้ยินในสิ่งที่พวกเขากำลังคุยกัน เขายังคงนั่งนิ่งอยู่เหมือนเดิม

ทุกคน “…”

เซียวซู่นิ่งเงียบไปสักพัก ก่อนจะพูดออกมา “พวกคุณออกไปก่อนเถอะครับ รอให้คุณชายเย่จัดการเรื่องทุกอย่างเรียบร้อย ค่อยมาประชุมกันต่อ”