เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 651

บทที่650 ความลับที่เป็นของพวกเขาทั้งสอง

เย่โม่เซินไม่คิดจะปล่อยเธอ จับมือขอบเธอไว้ “อยากจะจับไม่ใช่เหรอ จับสิ”

เธอจะกล้าทำสักที่ไหน ถ้าจับครั้งหนึ่ง เกรงว่าตัวเองคงต้องชดใช้อย่างมากมายแน่ๆ

จนถึงตอนนี้เธอก็ยังรู้สึกไม่สบายตัวอยู่ คงจะทนแรงกระแทกของเย่โม่เซินอีกไม่ไหว อย่าว่าแค่ไม่กี่ครั้งเลย แค่ครั้งเดียวเธอก็ยังรู้สึกว่าตัวเองคงรับไม่ไหวแน่

พอคิดถึงตรงนี้ เธอก็ยิ้มอย่างเลิ่กลั่ก ตอนที่พยายามดึงมือกลับมาก็พูดขึ้นว่า “คือว่า......ปล่อยตัวเกินไป ก็ไม่ค่อยดี ฉันว่าช่างมันดีกว่านะ......”

ปลายประโยคยังไม่ทันได้ออกเสียง เย่โม่เซินก็ดึงมือเธอไปจับใบหูที่แดงของเขาแล้ว

หานมู่จื่อชะงักอยู่กับที่ มองดูเย่โม่เซินที่อยู่ตรงหน้าอย่างตะลึงงัน

คนๆนี้......เป็นโจรหรือไง? ? ?

“จับก็จับแล้ว ยังจะช่างอีกเหรอ ?”

เย่โม่เซินเบียดลงมา ริมฝีปากบางเย็นเฉียบประทับลงบนซอกคอของเธอ ลมหายใจค่อยๆร้อนขึ้น

“เรื่องยุ่งยากพวกนี้ก็คลี่คลายแล้ว ตอนนี้เธอคงเชื่อใจฉันแล้วใช่ไหม”

หานมู่จื่อชะงักไปครู่หนึ่ง มือเผลอโอบรอบคอของเย่โม่เซินโดยไม่รู้ตัว ก่อนจะพูดเสียงเบาว่า “ที่จริงแล้ว......”

“อืม ?”

เธอลังเลอยู่ครู่ใหญ่ แต่ก็ไม่ได้พูดออกมา

“ไม่มีอะไร”

“เป็นอะไรไป ?” คำพูดของเธอหยุดไปทำให้เย่โม่เซินกังวลใจขึ้นมาอีกครั้ง คิดถึงเมื่อคืนตอนที่เธอหลับไปพร้อมกับคราบน้ำตา เขาก็ร้อนรนขึ้นมาอีกครั้ง ความร้อนรุ่มก็ลดลงตามหลายระดับ

เขาถอยออกมา แล้วมองจ้องตาเธออย่างจริงจัง

“มีเรื่องอะไร ก็บอกฉันมา”

หานมู่จื่อส่ายหน้า “ไม่มีอะไรจริงๆ เมื่อกี้ฉันก็แค่เหม่อ”

ที่จริงเธอคิดจะพูดว่า เธอเชื่อเขามาตั้งแต่แรกแล้ว แต่ก็รู้สึกว่าในสถานการณ์แบบนี้พูดไปก็คงไร้ความหมาย เธอก็เลยไม่อยากพูดออกมา

เงียบอยู่สักพัก เธอก็พูดอีกว่า “ฉันเชื่อคุณนะ”

เย่โม่เซินจ้องเธออย่างจริงจัง เหมือนว่ากำลังกังวลอะไรอยู่

“แล้วเรื่องเมื่อคืน......”

“เมื่อคืนทำไมเหรอ ?”

เห็นแววตาเธอชัดเจน เช้านี้ก็แสดงออกอย่างกระตือรือร้น เย่โม่เซินเลยรู้สึกว่าตัวเองอาจจะคิดมากไปก็ได้

เพราะใส่ใจมากเกินไป เลยกังวลได้ขนาดนี้อย่างนั้นหรือ

ในโลกธุรกิจ เขามองกลยุทธ์ออก แต่พออยู่ต่อหน้าผู้หญิงที่ตัวเองรัก เย่โม่เซินกลับมองอะไรไม่ออกเลย

ความคิดของผู้หญิง......

เย่โม่เซินสูดหายใจเข้าลึกๆครั้งหนึ่ง แล้วดึงเธอเข้ามาสู่อ้อมกอด น้ำเสียงหดหู่ “ไม่มีอะไร”

ซุกอยู่ในอ้อมกอดเขา หานมู่จื่อกะพริบตาปริบๆ “ตั๋วเครื่องบินขากลับ คุณซื้อหรือยัง”

“ยังไม่ได้ซื้อ”

“คุณไม่คิดจะกลับไปเหรอ” หานมู่จื่อเงยหน้า คิ้วงามเลิกสูงขึ้น “ถ้ายังไม่กลับไปอีก บริษัทของคุณจะไม่วุ่นแย่เหรอ”

“ที่บริษัทมีเซียวซู่อยู่ ไม่เป็นไรหรอก”

แต่ว่า......”

“กว่าจะได้มาที่ๆเดียวกับฉันไม่ใช่เรื่องง่ายๆเลยนะ ไม่คิดจะออกไปดูหน่อยเหรอ”

เย่โม่เซินเริ่มล่อลวงเธออีกแล้ว

ความหมายของเขาก็คือ ให้ไปเที่ยวกับเขาสินะ ถ้าไปเที่ยวกันสองคนล่ะก็ ที่จริงแล้วหานมู่จื่อก็รู้สึกใจเต้นอยู่บ้าง แต่ว่า......ตอนนี้เธอเพิ่งคืนดีกับเขาได้ไม่นาน คงไม่สามารถทิ้งเรื่องของบริษัทกับเรื่องที่บ้านไว้ได้หรอก

พอคิดถึงจุดนี้ หานมู่จื่อก็ส่ายหน้า “ครั้งหน้าเถอะ ครั้งนี้......ไม่ค่อยสะดวก ฉันออกจากประเทศมากะทันหัน มีเรื่องหลายอย่างที่ยังจัดการไม่เสร็จ”

“เรื่องอะไร ให้ฉันช่วยเธอจัดการไหม”

หานมู่จื่อ “......ไม่ต้องหรอก ฉันจัดการเองก็พอ”