เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 680

บทที่679 สร้างความเชื่อมั่นให้แก่กัน

“แต่ว่า… น้าเสี่ยวเหยียนจะจีบคุณน้าติดจริงๆเหรอครับ”

คำพูดนี้ หมายความว่ากำลังสงสัยว่าเสี่ยวเหยียนจะจีบไม่ติด เสี่ยวเหยียนมองไปทางเสี่ยวหมี่โต้ว ก่อนจะยื่นมือขึ้นมาหยิกแก้มนุ่มของเด็กน้อยอย่างอดใจไม่ไหว

“พูดแบบนั้นได้ยังไงกัน น้ามีหลานรักช่วยเหลือทั้งคน ขอแค่หลานยอมช่วยเหลือ น้ามั่นใจว่าจะจีบน้าของหลานติดแน่นอน”

เสี่ยวหมี่โต้วกระพริบตาปริบๆ เขามองทุกอย่างออกอย่างชัดเจน

“เอาล่ะ พวกเราใกล้จะถึงบริษัทคุณน้าของหลานแล้ว อย่าลืมช่วยน้าด้วยนะ”

อีกด้านหนึ่ง

หลังจากที่เย่โม่เซินได้ยินว่าหานมู่จื่อให้คนไปรับเสี่ยวหมี่โต้วที่โรงเรียนแล้ว เขาก็ไม่จำเป็นต้องกลับรถไปรับแล้ว เขาจึงขับรถตรงไปที่วิลล่าไห่เจียงทันที

หลังจากกลับประเทศมา เธอเคยมาที่วิลล่าไห่เจียงแค่ครั้งเดียว

ครั้งนั้นเธอกับเย่โม่เซินยังไม่ได้คบกัน ตอนที่มาที่วิลล่า แค่มารับงานออกแบบตกแต่งภายใน

คิดไม่ถึงเลย… ว่าเวลาจะผ่านไปเร็วถึงขนาดนี้

ตอนกลางคืนสภาพอากาศที่วิลล่าไห่เจียงจะหนาวเย็นเล็กน้อย หานมู่จื่อนั่งอยู่บนเก้าอี้ไม้ เธอใส่ชุดนอนนั่งมองแสงจันทร์ที่สาดส่องทะเลตรงหน้า แล้วรู้สึกจิตใจสงบมาก

ทะเลตอนกลางคืนสามารถปลอบประโลมอารมณ์ของคนได้ แต่ถ้ามีพายุเข้า คลื่นกระทบฝั่งก็จะดูโหดร้ายและรุนแรงมาก

ลมทะเลพัดเข้ามา ทำให้หานมู่จื่อรู้สึกหนาวเล็กน้อย จึงยกแขนขึ้นมากอดอก แล้วหดตัวกลม

แต่ก็ยังไม่หายหนาว ลมทะเลหนาวกว่าลมในเมืองจริงๆด้วย ตอนที่หานมู่จื่อใกล้จะทนไม่ไหวเตรียมจะเข้าห้อง กลับมีเงาร่างสูงใหญ่เดินมายืนอยู่ข้างๆ ก่อนจะเอาเสื้อคลุมขนาดใหญ่คลุมตัวเธอไว้

หานมู่จื่อเหลือบมอง เย่โม่เซินที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จยืนอยู่ข้างๆเธอ ผิวของเขาถูกน้ำร้อนที่อาบน้ำจนตัวแดง ริมฝีปากยังคงเม้มเข้าหากัน และยังมีน้ำหยดลงมาจากเส้นผม

พอเห็นแบบนี้ หานมู่จื่อก็ขมวดคิ้วขึ้น

“ทำไมคุณถึงไม่เช็ดผมให้แห้งคะ”

ลมแรงขนาดนี้ เขาคิดว่าร่างกายตัวเองทำมาจากเหล็กหรือไงกัน

เย่โม่เซินมองหน้าเธอ ก่อนที่ดวงตาจะเป็นประกาย แล้วพูด “ไม่เป็นไรครับ ผมร่างกายแข็งแรง แต่คุณ… ดึกขนาดนี้ออกมาข้างนอกทำไมถึงไม่ใส่เสื้อผ้าหนาๆ”

หานมู่จื่อได้ยินแบบนั้นก็หดไหล่ลง “ถ้าฉันหนาวจะเข้าไปในห้องเองค่ะ”

“แต่คุณเพิ่งอาบน้ำเสร็จ แล้วยัง…”เธอคิดจะลุกขึ้นยืน แต่เย่โม่เซินกลับจับข้อมือของเธอไว้ แล้วดึงหานมู่จื่อเข้ามาในอ้อมกอด

“อื้อ”

การกระทําที่รุนแรง ทำให้หานมู่จื่อพุ่งชนไปที่หน้าอกของเขา จนอุทานออกมาอย่างเจ็บปวด

เขาเพิ่งอาบน้ำเสร็จ ทำให้ยังมีกลิ่นหอมหลงเหลืออยู่ในร่างกาย อีกทั้งอ้อมกอดของเขาก็อบอุ่นมาก ทำให้ความรู้สึกหนาวก่อนหน้านี้ของหานมู่จื่อหานไปในพริบตา

“มีอะไรหรือเปล่าคะ”หานมู่จื่อสัมผัสได้ถึงความผิดปกติ จึงถามออกมา

เย่โม่เซินก้มหน้าลงมา แล้วมุดศีรษะลงระหว่างลำคอของเธอ หยดน้ำบนเส้นผมของเขาหยดลงบนลำคอระหงของหานมู่จื่อ ทำให้เธอหนาวจนหดคอหนี ตอนที่กำลังจะผลักเขาออก กลับได้ยินเสียงพูดขอโทษดังออกมา

“ขอโทษครับ”

หานมู่จื่อชะงักค้าง เธอนึกว่าตัวเองฟังผิดไป

เมื่อตะกี้… เขาบอกว่าขอโทษใช่ไหม

เสียงทุ้มดังออกมาระหว่างบริเวณลำคอระหง ริมฝีปากของเขายังคงกดอยู่ตรงลำคอระหงของเธอ ทำให้เธอได้ยินสิ่งที่เขาพูดออกมาไม่ค่อยชัดเท่าไหร่ ดังนั้นหานมู่จื่อจึงต้องแกะคำพูดของเขาใหม่อีกที

“นี่คุณกำลัง… บอกว่าขอโทษฉันอยู่เหรอคะ”เธอถามออกไป ด้วยความรู้สึกไม่น่าเชื่อ