ห้วงอาวรณ์ คืนสู่วันวาน นิยาย บท 26

“เบญญาเธอพูดมาเยอะขนาดนี้ ที่เธอแต่งเรื่องว่าเป็นมะเร็งกระเพาะระยะสุดท้ายก็เพราะอยากที่จะหย่ากับฉันใช่ไหม เพื่อหย่าแล้วเธอไม่สนใจวิธีการจริงๆ ถึงขั้นร่วมมือกับโรงพยาบาลเพื่อหลอกฉัน!” แค่ประโยคเดียวก็เป็นการตัดสินความผิดของเบญญาแล้ว

มรุเดชได้เอาผลการตรวจที่ถูกขย้ำโยนไปที่มือของเบญญาอย่างแรง เข็มที่เสียบอยู่บนหลังมือนั้นเพราะเรื่องกระแทกนี้ก็ได้เสียบทะลุออกมา น้ำเกลือในนั้นได้ไหลออกมา ไหลออกมาจากหลังมือของเบญญา

ไม่นานที่ที่ได้พันผ้าพันแผลนั้นก็ได้เต็มไปด้วยเลือด เบญญาเหมือนว่าไม่รู้สึกเจ็บเลยสักนิด เธอได้ลืมตา ตาของเธอได้กลับมาเป็นปกติ

เธอมองไปยังแววตาที่น่ากลัวของมรุเดช ไม่ต้องสงสัย ถ้าเกิดว่าไม่เป็นเพราะว่าตอนนี้เธอนอนจะเป็นจะตายอยู่บนเตียง เป็นไปได้สูงว่ามรุเดชได้เข้ามาตบเธอแล้ว

เธอได้หันไปมองผลตรวจในมือ เอามันมาเพราะมือที่สั่น พลิกไปทีละหน้า

เธอภาวนาจริงๆ ว่าคำว่า “แข็งแรง” ที่เขียนในนั้นเป็นความจริง

“ตอนนั้นข้างตัวฉันมีแค่คุณที่สามารถเซ็นยินยอมการผ่าตัดให้ฉันได้” เบญญาฝืนพูด “มะเร็งกระเพาะระยะสุดท้ายฉันเป็นคนบอกให้หมอบอกกับคุณเอง กลัวว่าถ้าไม่ร้ายแรงคุณจะไม่ยอมเซ็นรายงานการแจ้งเตือนผลป่วยวิกฤต แล้วหมอจะไม่รักษา”

เธอได้พยายามควบคุมเสียงที่สั่น แต่ห้ามจมูกที่ตันไม่ได้ หรี่ตาเล็กน้อยกลัวจริงๆ ว่ามรุเดชจะมองเห็นสองตาที่มีน้ำตาคลอของเธอ

เบญญาสูดหายใจเข้าลึกๆ “แต่ว่าที่คุณบอกว่าเพื่อหย่านั้นก็มีส่วนด้วย ฉันไม่อยากเป็นภรรยาของนายแล้ว ฉันถูกคุณทรมานจนตอนนี้เลือดออกในกระเพาะ ไม่แน่ไม่นานอาจจะเป็นมะเร็งกระเพาะขึ้นมาจริงๆ”

“เธอรักชีวิตจริงๆ นะ”

เบญญาถามกลับ “ใครไม่รักบ้าง? หรือว่านันท์นลินของคุณไม่รัก? เท่าที่จำไม่ผิด สี่ปีมานี้ฉันมาบริจาคเลือดให้เธอไม่ต่ำกว่าห้าสิบครั้งแล้วนะ”

มรุเดชหรี่ตา พูดอย่างเย็นชา “เบญญาสิ่งที่เธอกำลังพูดอยู่ตอนนี้ก็แค่อยากจะสื่อว่าตัวเองน่าสงสารมากเหรอ? บริจาคเลือดเธอเป็นคนยอมเอง สัญญาในการแต่งงานของพวกเราได้เขียนเรียบร้อยแล้ว เธอมีสิทธิ์มาพูดเหรอว่าเธอบริจาคเลือดให้นลินกี่รอบ!”