พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 309

คำว่า‘ล้วนแต่’ค่อนข้างมีความหมายลึกซึ้ง

ขยานีตกใจ แววตามีความตื่นตระหนกที่ไม่สังเกตเห็นง่ายๆแวบเข้ามา“เธอ......เธอพูดอะไรมั่วซั่ว ใครคลอดลูกนอกสมรสกัน？ฉันกับพ่อเธอแต่งงานกัน พิชญาเป็นลูกถูกกฎหมาย”

ยังเด็กนี่คงไม่ใช่ว่ารู้อะไรหรอกนะ？ไม่งั้นทำไมต้องพูดว่าล้วนแต่！

แต่จะเป็นไปได้ไง！

ตอนนั้น ในใจของขยานีก็กังวลและตื่นตระหนก สีหน้าซีดขาว

วารุณีมองความร้อนตัวของเธอออก จึงกอดอกขึ้นมาอย่างเย็นชา“ถึงแม้พิชญาจะมาเปลี่ยนตอนหลังแล้วจะยังไง ยังไงก็เปลี่ยนไม่ได้ ว่าเธอเป็นลูกนอกสมรสมาสิบกว่าปี！”

“แก......”ขยานีโกรธจนยกแขนจะขึ้นมาตบ

สุภัทรดึงเธอไว้ ใบหน้าแก่ๆนั้นดูแย่อย่างมาก“พอแล้ว เอะอะอะไรกัน ขายขี้หน้าคนอื่นเขา！”

“ขายขี้หน้า？”ขยานีสะบัดมือเขาออก“ฉันขายขี้หน้าตรงไหนเหรอ？ยัยเด็กนี่พูดจาแย่ ฉันสั่งสอนเธอไม่ได้เหรอไง？”

“ลูกสาวของฉัน ไม่ต้องให้เธอมาสั่งสอนลูก！”ขยานีพูดจบ เสียงของวรยาก็ดังอย่างเย็นชาขึ้นมาด้านหลังวารุณี

วารุณีหันกลับไปด้วยรอยยิ้ม“แม่ แม่มาแล้วเหรอ”

วรยาพยักหน้า เดินไปไม่กี่ก้าว เดินไปหยุดด้านข้างวารุณี จ้องขยานีเขม็งก่อน จากนั้นจึงเอาสายตามองไปที่วารุณี“ลูกรัก ชายหญิงระยำคู่นี้ไม่ได้รังแกลูกใช่ไหม？”

วารุณีโบกมือ“เปล่าค่ะ”

เธอรังแกพวกเขาต่างหาก

“เปล่าก็ดี”วรยาโล่งอก ใบหน้าผ่อนคลายลงเล็กน้อย

สุภัทรมองเธอย่างซับซ้อน“วรยา ทำไมคุณต้องคิดว่าพวกเราเลวขนาดนี้ด้วย วารุณีเป็นลูกสาวผม ผมจะ......”

“คุณอย่ามาพูดกับฉันแบบนี้”วรยายิ้มมุมปากอย่างเย็นชา“ตอนนี้คุณกลับเห็นวารุณีเป็นลูกสาวของคุณ เจ็ดปีก่อนตอนที่ไล่พวกเราสามคนแม่ลูกไป ไม่เห็นเคยพูดแบบนี้”

สุภัทรอ้าปาก พูดไม่ออก

วรยาไม่อยากสนเขา จูงมือของวารุณี“ลูกรักพวกเราไปเถอะ อย่าใส่ใจพวกเขาเลย ต่อไปเห็นพวกเขาก็อยู่ห่างๆ อย่าแปดเปื้อนสิ่งไม่ดี”

“ฉันรู้”วารุณีตอบกลับด้วยรอยยิ้ม

สองแม่ลูกค่อยๆเดินไปไกล แป๊บเดียวก็เข้าไปในศาล ด้านนอกประตูเหลือแค่สุภัทรที่มีใบหน้าหมองหม่นกับขยานีที่สีหน้าก็ดูไม่ดีนักเพียงสองคน

ขยานีบิดแขนของสุภัทร“ยังจะมองอีก พวกมันเดินไปไกลแล้ว ทำไม ตอนนี้มาเสียใจที่ตอนนั้นหย่ากับเธอ ไล่ลูกชายลูกสาวทั้งสองของคุณไปเหรอไง？”

สุภัทรไม่พูด ดวงตาเหี่ยวๆนั้นก้มลง

ตอนนี้เขาเสียใจมากจริงๆ ตอนนั้น เขาคิดว่าวรยาผู้หญิงคนนี้แข็งแกร่ง อะไรก็เอาแต่ควบคุมเขา แม้แต่บริษัท ศรีสุขคํา กรุ๊ปก็ยังมายุ่ง เขาไม่อาจยอมชีวิตแบบนี้ได้ ดังนั้นจึงหย่ากับวรยา แต่งขยานีเข้าตระกูลมา

คิดไม่ถึงว่าขยานีผู้หญิงคนนี้จะเป็นผู้หญิงที่เกาะผู้ชายกินอย่างเดียว นอกจากใช้เงินแล้วก็ทำอะไรไม่เป็น แวดวงคุณนายก็ยังเข้าไปไม่ได้ ไม่สามารถช่วยเหลือบริษัท ศรีสุขคํา กรุ๊ปกับเขาได้เลย และยังมีพิชญาลูกสาวอีกคน ไม่ง่ายเลยที่จะเอามาเป็นคู่หมั้นนัทธีแทนวารุณีได้ สุดท้ายห้าปีถัดมาก็คว้าหัวใจของนัทธีไม่ได้ และสุดท้ายก็ยังถูกวารุณีคว้าไป และแต่งงานด้วยแล้ว

ถ้ารู้ว่าเรื่องราวจะกลายเป็นแบบนี้ ตอนนั้นเขาก็คงไม่กระตือรือร้นอยู่ฝ่ายเดียว ฟังคำพูดกรอกหูของขยานีให้หย่ากับวรยา แล้วยังไล่ลูกสาวลูกชายออกไปจากบ้านอีก ไม่งั้นตอนนี้บริษัท ศรีสุขคํา กรุ๊ปก็จะไม่ล้มละลาย บริษัท ไชยรัตน์ กรุ๊ปก็จะเห็นแก่ความสัมพันธ์อันปรองดองของสองตระกูลก็จะให้การสนับสนุนบริษัท ศรีสุขคํา กรุ๊ป

นึกถึงตรงนี้ สุภัทรจึงมองขยานีอีก แล้วก็ยิ่งรู้สึกไม่ถูกชะตา

เขาคิดจากใจเลยว่า ทุกอย่างที่เป็นอย่างวันนี้ได้ ก็เป็นเพราะว่าแต่งงานกับขยานี

แต่เขากลับไม่เคยคิดว่า ตัวเขาเองมีความผิดด้วย

ถึงแม้ขยานีเป็นสามีภรรยากับสุภัทรมาเจ็ดปี แต่คบกับถึงยี่สิบกว่าปีแล้ว เข้าใจคนอย่างสุภัทรดี แค่มองตาก็รู้ว่าคิดอะไรอยู่

“ทำไม？ตอนนี้คุณจะมาโทษฉันเหรอ？”ขยานีโกรธจนหัวเราะออกมา

หน้าแก่ๆของสุภัทรหม่นลง“พอเถอะ ตอนนี้มาพูดเรื่องพวกนี้ก็ไม่มีประโยชน์ ใกล้จะถึงเวลาพิจารณาคดีแล้ว เข้าไปเถอะ”