ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 345

บทที่ 345

ผู้คนมากมายในงานล้วนรู้ว่า ก่อนหน้านี้เรื่องที่เซียวอี้เชียนเคยคุกเข่าเรียกเย่เฉินว่าพ่อ เรียกว่าปู่ ดังนั้นเมื่อได้ยินคำพูดนี้ ทันใดนั้นก็พากันหัวเราะออกมา

ใบหน้าเซียวอี้เซียนไม่สามารถควบคุมได้อยู่ กัดฟันแล้วพูดว่า "ได้! คุณแน่มาก! ผมให้เก้าสิบล้าน!"

เว่ยฉางหมิงที่อยู่ข้างๆดึงแขนเสื้อของเขาและพูดว่า "ประธานเซียว เก้าสิบล้านแพงเกินไปแล้ว เล่นแบบนี้ไม่คุ้มค่ากับเงินขนาดนี้ คุณอย่าหุนหันพลันแล่น หลงกลเด็กเปรตนั่นนะ!"

เก้าสิบล้านซื้อโสมได้หนึ่งต้น? นอกจากโสมม่วงชั้นเลิศพันปีแล้ว ก็ไม่มีโสมอะไรคุ้มกับเงินขนาดนั้น!

แม้ว่าเซียวอี้เซียนจะมีเงิน แต่เขาก็ไม่ใช่ จะร่ำรวย เขาก็ไม่ใช่คนที่หรูหราฟุ่มเฟือย นอนกับเซียวเวยเวยก็จ่ายเงินแค่สิบห้าล้าน ทำให้เขาซื้อโสมเก้าสิบล้านหนึ่งต้น นั่นถือว่าสุดยอดมากๆ

แต่ว่า ในเวลานี้สิ่งที่เขาคิดคือ ตัวเขาควรได้รับการรักษา!

หลายวันมานี้ ที่นั่นเหมือนไม่มีความรู้สึก เหมือนไม่มีอันนั้นแล้วไม่มีผิด ถ้าเป็นอย่างนี้ต่อไป ที่ตัวเองกลัวคือหมดความหวังในชีวิตแล้ว ...

ดังนั้น ในใจเขาตั้งใจไว้ว่า จ่ายเก้าสิบล้าน ถ้ามากกว่านี้แม้แต่บาทเดียวก็จะไม่ยอมจ่ายแล้ว!

ซึ่งในเวลานี้เย่เฉินถือป้ายขึ้นอย่างแผ่วเบา พูดว่า "ผมจะให้หนึ่งร้อยล้าน!"

ทันใดนั้นเซียวอี้เชียนโกรธจนสั่นเทาไปทั้งตัว ด่าทอว่า "นายไอ้เศษสวะ จะทำอะไรกันแน่? กล้าก่อกวนเรื่องของผม?"

เย่เฉินยิ้มอย่างเย็นชาพูดว่า "ผมถูกใจโสมม่วงนี้แล้ว แน่นอนว่าจะต้องยื่นเสนอราคาสิ ทำไม? ประธานเซียวถูกใจของชิ้นนี้ คนอื่นจะแย่งกับคุณไม่ได้เชียวหรอ?”

เซียวอี้เชียนด่ายกใหญ่ "คุณคิดว่าผมไม่รู้เบื้องหลังของคุณหรอ? คุณเป็นแค่ลูกเขยที่แต่งเข้าบ้าน ไอ้เศษสวะตกถังข้าวสารเกาะเมียกินไปวันๆ พวกนายคฤหาสน์ตระกูลเซียวทั้งตระกูลไม่มีใครมีเงินถึงหนึ่งพันล้านสักคน! นายอาศัยอะไรเอาเงินออกมาได้เยอะขนาดนั้น?”

พูดจบ เซียวอี้เชียนก็หันศีรษะไปทางพิธีกร แล้วพูดว่า “ผมขอเสนอให้คุณไล่ไอ้นี่ออกไปซะ ไอ้นี่โกง! เดิมเขาไม่สามารถมีเงินได้มากขนาดนั้น!"

ซือเทียนฉีขมวดคิ้วแล้วพูดว่า "ค่าใช้จ่ายทั้งหมดของคุณเย่ในวันนี้ ลงบัญชีของผมซือเทียนฉี！ผมซือเทียนฉียังไม่ถึงขนาดขาดแคลน”