ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 386

บทที่386

โคบายา ชิอิจิโร่พูดอย่างโมโหว่า:"พ่อของผมเสียชีวิตอย่างกะทันหันหลังจากกินยาของคุณ คุณกล้าพูดไหมว่ามันไม่มีปัญหากับยา"

เย่เฉินยักไหล่และพูดว่า:"พวกนายแย่งยาไปเองไม่ใช่เหรอ? กระบวนการทั้งหมดของเรื่องนี้ คือนายแย่งยาพิษด้วยตัวเอง ฟังให้ดี นายแย่งไป เข้าใจไหม? ไม่ใช่ผมให้นาย!"

พูดจบ เย่เฉินก็พูดอีกครั้ง:"นายแย่งยาพิษไปเอง นายส่งคนเอายาพิษไปให้พ่อนาย แล้วพ่อของนายก็เสียชีวิตหลังจากกินยาพิษที่นายให้คนส่งไปให้ ดูยังไงนายก็เป็นคนก่อเรื่องเอง มันเกี่ยวอะไรกับผม?กูให้มึงไปแย่งยาพิษเหรอ?"

โคบายา ชิอิจิโร่พูดไม่ออกทันที

เย่เฉินพูดถูก ตั้งแต่แรกเขาพาใครบางคนไปที่แย่งยาที่ซือเทียนฉีเอง แต่เขาไม่นึกเลยว่ามันจะไม่ใช่ยาวิเศษ แต่เป็นยาพิษ!

แม้ว่าซือเทียนฉีและเย่เฉินจะร่วมมือกันเพื่อหลอกตน แต่ตนก็ไม่สามารถฟ้องร้องอะไรได้ เพราะยังไงเขาก็เป็นขโมย จะว่ายังไงก็เป็นความรับผิดชอบของเขา

ดังนั้น คนในตระกูล โดยเฉพาะน้องชาย ไม่สามารถให้อภัยตัวเองได้ พวกเขาจะตั้งข้อหาฆ่าพ่อให้ตัวเองแน่นอน…...

เมื่อคิดเช่นนี้ โคบายา ชิอิจิโร่คุกเข่าลงไปหาเย่เฉิน พร้อมกับร้องไห้พูดว่า:"คุณชายเย่นี่เป็นความผิดของผมจริงๆ ผมคิดร้ายเอง ไปแย่งยาที่หมอเทพซือ ขอร้องล่ะ ถือว่าที่ผมช่วยให้คุณได้10พันล้าน ช่วยชีวิตผมเถอะ ไม่เช่นนั้น ผมต้องตายแน่นอน"

เย่เฉินพยักหน้าและพูดว่า:"ผมเก็บนายอยู่ในคอกสุนัขได้ชั่วคราว ตราบใดที่นายยังอยู่ในคอกสุนัขนี้ น้องชายของนายและแก๊งชาวญี่ปุ่นจะไม่มีทางพบนาย"

โคบายา ชิอิจิโร่โล่งอก รีบกราบเย่เฉิน แล้วพูดว่า:"ขอบคุณครับคุณชายเย่ ขอบคุณคุณชายเย่!"

เย่เฉินพูดว่า:"เก็บนายก็ส่วนเก็บนายไว้ แต่ว่านายก็ห้ามอยู่ไปวันๆเพื่อรอตาย มีอะไรต้องทำนายก็ต้องทำ"