ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 377

บทที่ 376

โคบายา ชิอิจิโร่นำยาที่ปล้นมายื่นให้กับผู้ช่วยของเขา จากนั้นเฝ้าดูผู้ช่วยเข้าไปในสนามบินเขาถึงจะรู้สึกโล่งและถามเฉินจื๋อข่ายว่า “เจ้านายคุณอยู่ไหน?”

เฉินจื๋อข่ายพูดอย่างเฉยเมย “ไปกับผม เดี๋ยวคุณก็รู้เอง”

จากนั้นเขาส่งสายตาให้กับชายสองคนเข้ามาจับตัวโคบายา ชิอิจิโร่แล้วพาตัวเขาขึ้นไปบนรถเบนซ์จีคลาสคันหนึ่ง

ขบวนรถออกจากสนามบินและตรงไปที่ฟาร์มสุนัขในเขตชานเมืองของท่านหงห้าอย่างรวดเร็ว

ระหว่างทางไปฟาร์มสุนัข เฉินจื๋อข่ายโทรหาเย่เฉิน “คุณชายครับ ผมได้ตัวโคบายา ชิอิจิโร่มาแล้วครับ ตอนนี้ผมกำลังจะเขาไปที่ฟาร์มสุนัขของท่านหงห้า ถ้าคุณชายจะมาด้วย ผมจะให้คนไปรับครับ!”

เย่เฉินมองไปที่เซียวชูหรันที่กำลังหลับสนิทอยู่ จากนั้นตอบตกลง “ให้รถมารับผมในห้านาทีได้เลย”

หลังจากทำสร้อยข้อมือด้วยวงศ์ย่อยหอยมือเสือที่มีมูลค่าหลายร้อยล้านให้กับเซียวชูหรัน ทุกคืนที่สวมใส่เธอก็สามารถพักผ่อนได้อย่างเต็มที่และแทบจะไม่ตื่นขึ้นมาในกลางดึกอีกเลย ดังนั้นเย่เฉินจึงไม่ต้องกังวลว่าเธอจะรู้

ห้านาทีต่อมา เย่เฉินลงไปชั้นล่างและได้เห็นรถโรลส์รอยซ์คันหนึ่งจอดรอเขาอยู่แล้ว แม้เขาจะไม่เคยเห็นหน้าคนขับรถ แต่คนขับจำเย่เฉินได้และเปิดประตูให้เขาด้วยความเคารพ “เชิญครับคุณชาย”

เย่เฉินพยักหน้าแล้วขึ้นไปในรถ จากนั้นรถก็ขับออกจากเมืองอย่างรวดเร็ว

ขณะที่เย่เฉินไปถึงฟาร์มสุนัขของหงห้า เฉินจื๋อข่ายก็ได้มาถึงก่อนแล้ว

นี่เป็นครั้งแรกที่เย่เฉินมีโอกาสมาที่ฟาร์มสุนัขของหงห้า แม้เขาเคยได้ยินเกี่ยวกับสถานที่แห่งนี้มาก่อนแล้ว แต่เขาก็ไม่เคยมีโอกาสได้มาเยือนที่นี่

ฟาร์มสุนัขแห่งนี้ถูกตั้งอยู่ในที่ที่ค่อนข้างเปล่าเปลี่ยวและมีพื้นที่กว้างใหญ่มาก ทันทีที่ลงจากรถก็จะได้ยินเสียงฝูงสุนัขเห่า ซึ่งเป็นเสียงเห่าที่ทุ้มต่ำและดังสนั่น แค่ฟังก็รู้ว่าเป็นฝูงสุนัขพันธุ์ใหญ่อย่างแน่นอน

ว่ากันว่าหงห้าทำฟาร์มสุนัขก็เพื่อจะเพาะพันธุ์สุนัขนักสู้และฝึกสุนัขให้สู้ในสนามแข่งของโลกใต้ดิน เพราะผู้คนในโลกใต้ดินหมกมุ่นอยู่กับการต่อสู้ของสุนัขมาก พวกเขามักจะจัดการแข่งขันบ่อยครั้ง ซึ่งทุกครั้งก็จะใช้เงินเดิมพันเป็นหลักสิบล้านขึ้นไป

นอกจากฟาร์มสุนัขแล้ว หงห้ายังให้ที่นี่เป็นแหล่งกำจัดคนไร้ประโยชน์ของสังคมหรือโลกใบนี้ ผู้ใดที่ทำตัวเหลือขอก็จะถูกนำมาหันและกลายเป็นอาหารจานโปรดของสุนัขพันธุ์นักสู้