ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 97

พระเจ้า！

สีหน้าเส้นหมี่เปลี่ยนไปทันที：“รินจัง พี่ล่ะ？พี่ไปไหน？”

“อ๋า？พี่ พี่อยู่ในห้องไงคะ รินจังลูกรักไม่เห็นพี่ออกมาเลย”

รินจังยังนั่งหมกมุ่นกับการพับเครื่องบินกระดาษในห้องรับแขก ไม่รู้ว่าพี่ชายหายไปแล้ว

เด็กสาวก็เป็นแบบนี้ อายุน้อย ความคิดนั้นใสซื่อและน่ารัก ไม่เหมือนพี่ชายสองคน ให้จับตาดูว่าไปไหน พอแม่ถาม เธอยังกะพริบตาโตๆปริบๆ รู้สึกงงอย่างมาก

เส้นหมี่มอง ถามเธอก็ไม่มีประโยชน์ ดังนั้นจึงรีบหยิบเสื้อคลุมตัวหนึ่งแล้วออกไปหาอย่างรวดเร็ว

และตอนนี้เอง ก็ใกล้จะหนึ่งทุ่มแล้ว

——

หนึ่งทุ่ม เรืองรองตึกวังฬาหนึ่งก็ถึงเวลาทานข้าวเย็น

แสนรักได้ยินเสียงเรียกของพี่ภาจากด้านบน ก็เก็บของแบบง่ายๆ จากนั้นออกมาจากห้องทำงาน

“คุณผู้ชายคะ คุณชายเล็กยังไม่ออกมา ฉันเคาะประตูสักพักแล้ว ก็ไม่ได้ยินเสียงเคลื่อนไหว คุณว่า ……”

“ผมเข้าใจแล้ว คุณไปทำงานเถอะ ผมจัดการเอง”

แสนรักเพิ่งลงมาจากชั้นบน ก็เห็นพี่ภาที่ชั้นสองบอกเขาว่า ชินจังยังไม่ออกมา ทันใดนั้น เขาที่ยุ่งไปทั้งวันก็เหนื่อยล้าหน่อยๆ และหงุดหงิดเล็กน้อย

มาที่ชั้นสองอย่างอดทน เขาเคาะประตูห้องเด็กอีกครั้ง：“ชินจัง？เปิดประตู นี่แด๊ดดี้เอง กินข้าวได้แล้ว เปิดประตู”

“……”

ไม่มีเสียง ในห้องนี้ เงียบจนเหมือนไม่มีใครอยู่จริงๆ

หรือว่า เจ้าเด็กนี่หลับไป？

แสนรักขมวดคิ้ว สุดท้าย เขาก็ตัดสินใจเข้าไปดู

“เอี๊ยด——”

“พระเจ้า เกิดอะไรขึ้น？ทำไมในห้องไม่มีใคร？คุณชายเล็กไปไหนแล้ว？”

พี่ภาที่ตามอยู่ด้านหลังตลอด จู่ๆเห็นในห้องที่เปิดออก ดันไม่มีใครอยู่สักคน ทันใดนั้น เธอก็ปิดปากตัวเองแล้วร้องเสียงตกใจออกมา

แสนรักก็สีหน้าเปลี่ยน！

ถึงแม้ชินจังจะชอบขี้โมโห ชอบขังตัวเองไว้ในห้อง แต่ว่า ไม่เคยหายไปในห้องโดยที่ไม่บอก เขาไม่เคยเรียนรู้พฤติกรรมแย่ๆแบบนี้

เขาแสนรักไม่ยอมให้เขาทำแบบนี้แน่

งั้นตอนนี้เขาไปไหนล่ะ？

แสนรักโกรธแล้ว เดินก้าวเท้ายาวออกมาจากชั้นบนทันที เขาพูดเสียงคมกริบว่า：“ไปเรียกบอดี้การ์ดข้างนอกทั้งหมดมา สืบให้ผมว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่？”

“ค่ะ คุณผู้ชาย！”