ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 120

ผู้หญิงของเขา？

ในที่สุดหัวใจเส้นหมี่ที่ตื่นตระหนก ประหม่า และอารมณ์ที่ยุ่งเหยิงต่างๆ ก็หายไป

ที่แลกมานั้น คือสภาพที่ไม่แยแสและนิ่งเฉยของเธอ

“งั้นถ้าฉันไม่ให้ล่ะ？”

“！！！！”

ในที่สุดแป้งร่ำก็เบิกตาโต เธอมองใบหน้าที่หันมาอย่างไม่อยากจะเชื่อ ยืนงงอยู่สักพัก

“เส้นหมี่？ทำไมเป็นเธอได้？ทำไมเธอถึงอยู่นี่？”

“คุณแป้งร่ำถามแปลกๆ ฉันอยากมาก็มาสิคะ หรือว่ามานี่ยังต้องรายงานคุณ？”

เส้นหมี่จ้องผู้หญิงคนนี้ด้วยใบหน้าเย้ยหยัน

สำหรับเธอแล้ว เธอไม่ใส่ใจจริงๆที่จะเสแสร้ง ถ้าแค้น ถ้าไม่ชอบ ก็จะจารึกไว้ที่หน้าเธอหมด

แป้งร่ำก็โกรธจนหน้าซีด：“เธอ——”

เส้นหมี่กลับไม่อยากสนใจเธอ สายตานั้นมองไปที่เพื่อนรักที่อยู่ตรงข้ามแล้ว เธอก็พูดอย่างรู้สึกผิด：“ขอโทษนะธิป รบกวนคุณเอากระเป๋าให้ฉันหน่อย พวกเราจ่ายเงินแล้วไปเถอะ”

“โอเค”

คณาธิปในตอนนี้รู้สึกสนุก ยืนเงียบอยู่ข้างๆตลอด

แต่ว่า พอได้ยินเธอให้เขายื่นกระเป๋าไป

เขาก็กระเป๋าใบเล็กสไตล์ผู้หญิงที่สะพายไว้ตลอดยื่นไปให้

ความร้ายกาจในดวงตาแสนรักก็มากขึ้น！

ผู้หญิงคนหนึ่งให้ผู้ชายคนหนึ่งถือกระเป๋าของเธอในที่สาธารณะ มีแค่ความสัมพันธ์ที่สนิทกันเท่านั้นถึงจะทำได้ อย่างเช่นแป้งร่ำ เธอก็มักจะให้เขาทำตอนที่ออกไปเป็นเพื่อนเธอ

ให้ช่วยเธอถือ

แม้ว่าเขามักจะปฏิเสธ

ความโกรธในใจแสนรักมากขึ้นเรื่อยๆ ที่จริงเขาอยากพาแป้งร่ำมาทำให้ผู้หญิงคนนี้อับอาย

แต่ตอนนี้พบว่า เหมือนเขาจะไม่มีความสุขเลยสักนิด！

แต่กลับแทบอยากจะบีบคอเธอให้ตาย！

ตอนนี้เอง เส้นหมี่ที่กำลังรูดบัตรคิดเงิน จู่ๆก็เกิดปัญหาขึ้น

“คุณผู้หญิง ยอดเงินบัตรของคุณไม่พอ เสื้อตัวนี้ราคาแสนแปด ในนี้คุณมีแค่หนึ่งแสน”

“คุณพูดอะไร？แสนแปด！！”

เส้นหมี่ตะลึงงัน เธอร้องออกมาอย่างไร้เสียงตรงนั้น ถึงแม้ด้านหลังยังมีคนอีกสองคนรอดูฉากเด็ดของเธอ

แสนแปด！！

นั่นเป็นเงินเก็บตอนนี้ของเธอเกือบครึ่งหนึ่ง เธอยังต้องเก็บค่าเรียนให้ลูกสาวอีก จะจ่ายกับของที่ราคาไม่เป็นธรรมแบบนี้ได้ไง？

เส้นหมี่รู้สึกเสียใจมากขึ้น

เกลียดตัวเองที่ไม่ควรเห็นแก่หน้าในทันที ถึงได้ทำเรื่องที่ไร้สมองแบบนี้

และก็เป็นภาพเช่นนี้ หลังจากมองสองคนนั้นที่เมื่อกี๊โกรธแทบตายที่อยู่ด้านหลัง ก็ไม่ต้องบอกเลยว่ามีความสุขแค่ไหน

โดยเฉพาะอย่างยิ่งแสนรัก เขายกมุมปากขึ้นมาอย่างเย้ยหยันแรงๆ อารมณ์ก็ดูมีความสุขขึ้นมาก จากนั้นขายาวๆก็หาเก้าอี้ตัวหนึ่งมานั่งไขว่ห้างลงไป

หาต่อ！