สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 60

บทที่ 60 ราวกับถูกจับได้

กลิ่นกายสะอาดสะอ้านของชายหนุ่มปะทะเข้าใบหน้าอย่างจัง หอมชะมัด

เย้นหว่าน ยืนแข็งทื่ออย่างตะลึงงัน นี่มันเกินความคาดหมายมากๆที่จู่ๆ มู่จื่ออี้ ก็เข้ามากอดเธอ

“โชคดีที่เธอไม่เป็นอะไร”

น้ำเสียงแหบพร่าของ มู่จื่ออี้ ยังคงแฝงความกังวล

เมื่อคืนเขาตามหาเย้นหว่านในห้องน้ำ แต่ก็หาไม่เจอเลยสักที่ เธอดื่มจนเมามายไม่ได้สติ จนเขากลัวว่าจะเกิดอะไรขึ้นหรือจะมีใครพาตัวเธอไป เขาร้อนใจจนแทบบ้าไปแล้ว

เย้นหว่าน เองก็รู้สึกถึงความเป็นห่วงของ มู่จื่ออี้ จนรู้สึกละอายใจขึ้นมาบ้างแล้ว

จริงที่ว่าเมื่อคืนเธอเมา ยิ่งไปกว่านั้นการมีอยู่ของ โห้หลีเฉิน ทำให้สมองของเธอหยุดชะงักไปโดยสิ้นเชิงจนลืมแม้กระทั่งจะหยิบมือถือขึ้นมาเช็ค

“ฉันไม่เป็นอะไรจริงๆ เมื่อคืนแค่เวียนหัวนิดหน่อย กลับถึงบ้านแล้วก็หลับไปเลย”

เย้นหว่านปฏิเสธ มู่จื่ออี้อย่างนุ่มนวล และอธิบายเหตุผลที่ฟังขึ้นให้กับเขาอย่างเลี่ยงไม่ได้

มู่จื่ออี้ มองไปยัง เย้นหว่าน ด้วยสายตาที่ลึกซึ้ง สีหน้าเต็มไปด้วยความสับสน

เมื่อคืนเขาตามหาเธอนานมาก จนสุดท้ายมีคนมาบอกเขาว่า โห้หลีเฉิน ได้พาตัว เย้นหว่าน ไป

เธอไม่ได้ไปคนเดียว แล้วทำไมเธอต้องโกหกเขาด้วย

“เมื่อคืนเธอนอนไม่พอหรือเปล่า ถุงใต้ตาดูคล้ำๆนะ”

บางทีที่ไม่พูดความจริงก็เพราะรู้สึกไม่สบายใจ เธอไม่สบายใจที่จะพูดถึงเรื่องนี้เอาเสียเลย

มู่จื่ออี้ ยกยิ้มบางๆพลางเอ่ยด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “อืม สงสัยเมื่อคืนดื่มเยอะไปหน่อยเลยดูไม่ค่อยสดชื่นสินะ”

เย้นหว่าน เองก็ไม่ได้คิดอะไรมาก แล้วพา มู่จื่ออี้ กลับเข้าไปในห้อง

“ฉันจะให้คุณอยู่ที่นี่จนกว่าจะสร่างเมาแล้วกันนะ เมื่อคืนฉันเองก็ดื่มไปเยอะ ตอนนี้ยังมึนๆหัวอยู่เลย”

“อืม”

มู่จื่ออี้ เดินตามเข้าไปข้างใน พลางเหลือบมองสีหน้าท่าทางที่แลดูสับสนของ เย้นหว่าน แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่ได้ถามอะไรออกไปอีก

ในเมื่อเธอไม่เต็มใจพูด เขาก็บังคับอะไรเธอไม่ได้เช่นกัน

หลังจากการแข่งขันครั้งใหญ่สิ้นสุดลง กฎสำหรับการแข่งขันรอบต่อไปจะเว้นระยะห่าง 1 วันในการประกาศสู่วงกว้าง

ดังนั้นจึงเท่ากับว่ามีวันหยุด 1 วัน

ผู้จัดงานได้จัดกิจกรรมหนึ่งขึ้นมาอย่างเป็นกันเอง โดยในช่วงบ่ายพวกเขาจะไปที่คฤหาสน์ริมทะเลที่อยู่ระแวกใกล้เคียงเพื่อเปิดปาร์ตี้ชุดว่ายน้ำ

เนื่องจากเย้นหว่านเป็นลำดับที่1 เธอจึงปฏิเสธไม่ได้

สวนดอกไม้หลังคฤหาสน์เป็นชายหาดกว้างติดทะเล และยังมีสระว่ายน้ำอีกสองสระ ทุกคนสามารถเลือกเล่นน้ำทะเลหรือในสระว่ายน้ำได้ตามใจ

งานเลี้ยงสนุกสนานคึกคักมาก พอมองไปทุกที่ก็เห็นแต่ชุดบิกินี่ที่ร้อนแรง

“เย้นหว่าน ลงมาเล่นด้วยกันเร็ว”

มู่จื่ออี้ที่นอนแช่อยู่ในสระว่ายน้ำ กวักมือเรียกเย้นหว่านที่นั่งอยู่ไม่ไกล

เย้นหว่านใส่ชุดว่ายน้ำวันพีชและผ้าคลุมไหล่อีกหนึ่งผืน ไม่ได้เปิดเผยรูปร่างท่อนบนเลย

เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่น มองไปที่มู่จื่ออี้แล้วส่ายหัวไปมา

“ฉันว่ายน้ำไม่เป็นค่ะ”

เธอไม่เพียงแต่ว่ายน้ำไม่เป็น แต่ยังค่อนข้างกลัวน้ำเพราะเคยเกือบจะจมน้ำที่ชายหาด

มู่จื่ออี้ยิ้มแล้วพูดว่า “ผมจะสอนคุณเอง”

“ไม่เป็นไรค่ะ” เย้นหว่านปฏิเสธอย่างแน่วแน่ “ฉันเลิกออกกำลังกายโดยการว่ายน้ำแล้ว ชีวิตนี้จะแค่ปั่นเรือเป็ดเท่านั้นค่ะ”

“งั้นต่อไปผมจะเรียกคุณว่าเป็ดน้อยดีไหม?”

“พาคุณว่ายน้ำไป”

เย้นหว่านเพิกเฉยคำดูหมิ่นของเขา “ถ้าเธอเรียนว่ายน้ำได้ จะกลายเป็นเป็ดมาตั้งยี่สิบกว่าปีได้อย่างไร?”

มู่จื่ออี้ยิ้มอย่างมีความสุข หมุนตัวกลับไปกระโดดลงสระอีกครั้ง

ร่างกายกำยำแหวกว่ายอยู่ในน้ำเหมือนกับปลา มองดูแล้วรู้สึกถึงพละกำลังและมีเสน่ห์

สาวสวยจำนวนไม่น้อยล้อมหน้าล้อมหลัง พากันลุ่มหลงมู่จื่ออี้ คะแนนความหล่อของเขานั้นสูงมาก ทักษะการว่ายน้ำก็สมบูรณ์แบบ สามารถเอาชนะผู้ชายทุกคนในที่แห่งนั้นได้ทั้งหมด

เมื่อเห็นมู่จื่ออี้ว่ายน้ำไป เย้นหว่านก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นอีกครั้ง

และในตอนนี้ก็มีข้อความใหม่เด้งออกมาจากวีแชท เธอคิดไม่ถึงว่าจะเป็นข้อความจากโห้หลีเฉิน

เย้นหว่านรู้สึกประหม่าเล็กน้อย และรีบเปิดวีแชทในทันที

โห้หลีเฉิน : เธออยู่ไหน?

เย้นหว่าน : คฤหาสน์ริมทะเลค่ะ

โห้หลีเฉิน：เธอไปทำอะไรที่นั่น?

เย้นหว่าน มองดูข้อความแล้วสับสนนิดหน่อย คุณโห้จะคุยเรื่องไร้สาระกับเธอหรอ? เป็นไปไม่ได้มั้ง ชายผู้สูงส่งและมีเกียรติอย่างเขาน่าจะติดต่อเธอเพราะมีธุระ