บุบผาร้อยเสน่ห์ นิยาย บท 537

บทที่ 537 ไม่แตกต่างกันเลย

ท่านอ๋องน้อยไม่ได้มีสายเลือดเดียวกับท่านอ๋องแม้แต่นิดเดียวเลย เกรงว่าไม่ว่าจะเป็นใครก็ล้วนไม่ยอมรับเด็ดขาด

กู้อ้าวเวยรู้สึกว่าลมหายใจที่ชัดเจนขึ้น นางฟังที่ซ่านจินจื๋อพูดคำพูดรักๆ ใคร่ๆ ชวนเลี่ยนเหล่านั้น กลับฟังคำพูดที่พูดออกมาโดยตรงอย่างจริงจังเช่นนี้ไม่ได้ ติ่งหูค่อยๆ แดงขึ้น “หากเป็นเช่นนี้ วันข้างหน้าเจ้าก็แต่งนางสนมอื่นอีกไม่ได้ ข้าก็ไม่มีทางได้เป็นพระชายาจิ้ง ได้แต่แอบหลบอยู่ในเงามืด......”

นางรู้ว่าตนเองสามารถโกหกฮ่องเต้ได้ ให้ฮ่องเต้ปกปิดฐานะของนาง

แต่นางกลับไม่สามารถเป็นพระชายาจิ้งได้อีก แบกหน้าใบนี้กลับไปที่ตำแหน่งเมื่อตอนนั้นอีกครั้ง

ซ่านจินจื๋อได้แต่หัวเราะเบาๆ กับสิ่งสิ่งนี้ “เพียงแค่ชิงจือไม่ต้องหลบซ่อนก็ดีแล้ว”

“แล้วแต่เจ้า” กู้อ้าวเวยกลับผลักมือของนางออกอย่างรู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไหร่ “ข้าเข้าวังไปพูดกับพวกเขาด้วยกันรอบหนึ่ง”

ซ่านจินจื๋อได้แต่ยิ้มโดยไม่มีคำพูดใดต่อเรื่องนี้ กู้อ้าวเวยรู้สึกอายเล็กน้อยอย่างไม่เหมือนจากปกติ

ตอนนั้นชิงจือกระโดดลงมาจากม้านั่ง จับที่แขนเสื้อของเขา “ท่านพ่อหรือ”

“ไม่ดื้อนะ” ซ่านจินจื๋ออุ้มเขาขึ้นมา แอบบ่นพรึมพรำว่าเด็กคนนี้ก็ฉลาดมากเลยทีเดียว

ชิงจือหัวเราะไปมา หอมไปที่แก้มของซ่านจินจื๋อหนึ่งที

ใจของซ่านจินจื๋ออ่อนยวบไปหลายเท่า บัดนี้ก็ยังคิดไม่ออกมาตอนนั้นทำไมถึงแย่งลูกของกู้อ้าวเวยไป นึกถึงใจที่ผูกกับกู้อ้าวเวยไว้ เกรงว่าวันข้างหน้าสองคนก็จะไม่สามารถมีลูกได้อีก แต่ตอนนี้ตามติดอยู่กับกู้อ้าวเวย ข้างกายก็ไม่ได้ขาดลูก

กู้อ้าวเวยอธิบายถึงเป้าหมายของตนเอง เดิมคิดว่าสองคนล้วนเห็นด้วย แต่ฉูหลี่กลับหน้าคร่ำเครียด ชิงจือจะเอาอะไรไปเป็นท่านอ๋องน้อยของชางหลาน แคว้นเอ่อตานของข้าก็สามารถให้ตำแหน่งนี้ได้เช่นกัน

“ใช่ตามนั้น” ฉูห้าวก็เห็นด้วยเช่นนั้น “ท่านพี่ทำเช่นนี้ไม่ได้นึกถึงเรื่องที่จะเกิดขึ้นในอนาคตเลย ได้แต่เอาความรักเป็นตัวตั้ง ก็ไม่กลัวจะทำผิดช้ำๆ เดิมๆ หรือ”

กู้อ้าวเวยกลืนน้ำลายลงไปชั่วครู่ นิ่งคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ไม่ไร้ซึ่งเหตุผล”

“หากเจ้าไปที่ชางหลานแล้ว ก็ไม่มีใครรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เรื่องนี้ไว้วันหลังค่อยพูดก็น่าจะดีกว่าหรือ” ฉูห้าวถือโอกาสพูดออกไป

นิ่งคิดอยู่ชั่วครู่ กู้อ้าวเวยสักพักก็ได้แค่เงยหน้าขึ้นมา “เรื่องนี้ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่ได้”

“หากชิงจือสามารถสืบทอดตำแหน่งได้จริงๆ ถ้าเช่นนั้นก็เท่ากับว่าตัดทางที่จะขึ้นสืบทอดรัชทายาทของซ่านจินจื๋อโดยสิ้นเชิง แต่นี้เป็นต้นไป ตำแหน่งขององค์ชายสามก็มั่นคง” กู้อ้าวเวยโบกมือเบาๆ พูดด้วยเสียงเรียบเฉยว่า “ก็ได้จังหวะพอดีที่จะตัดความสัมพันธ์กับองค์ชายสาม”

ครั้งนี้เป็นฉูห้าวที่ต้องเป็นฝ่ายกลืนน้ำลายลงไปบ้าง ฉูหลี่ยังคงหน้าเคร่งขรึม “งั้นองค์ชายสามก็รู้สึกต่อเจ้า......”

“เมื่อก่อนข้าเพื่อต่อกรกับซ่านจินจื๋อ ก็เลยเคยอาศัยอยู่กับเขามาระยะหนึ่ง” กู้อ้าวเวยพูดตรงไปตรงมาเช่นนี้ แน่นอนว่านางจำได้ว่าเคยอยู่ในห้องนอนขององค์ชายสาม เวลาล่วงเลยมาถึงวันนี้ นางก็ไม่ได้รู้สึกว่ามีอะไรเช่นกัน”

สีหน้าของฉูหลี่ดูไม่น่าดูอย่างมาก จนกระทั่งอยากจะพูดว่าราชวงศ์ชางหลานล้วนเป็นพวกเศษขยะที่พ่ายแพ้จำพวกนั้น

กู้อ้าวเวยก็ไม่รู้เหตุผลที่ฉูหลี่โมโหเลย ได้แต่เดินก้าวขึ้นมาข้างหน้าหนึ่งก้าว “องค์ชายสามรำลึกอย่างไม่ปล่อย มักจะเกิดเป็นเรื่องขึ้นได้ อีกทั้งข้ายังต้องไปช่วยท่านแม่จัดการเรื่องของทิงเฟิงเก๋ออีก การไปรอบนี้ ข้ากลับไม่ต้องไปเทียนเหยียน แค่ต้องไปเมืองเย่นรอบหนึ่งอย่างทันที ตอนที่กลับมายังต้องไปอินโจวอีกรอบ”

ไม่นานนักกู้อ้าวเวยก็คิดออกถึงเรื่องที่ตนเองสามารถทำได้

ฉูหลี่และฉูห้าวสองคนฟังไปครึ่งวัน ก็เป็นเรื่องที่เป็นทางการเล็กน้อยแฝงอยู่ ชั่วขณะก็ไม่ให้นางไปไม่ได้

ได้แต่รอให้นางพูดแผนการของตนเองเสร็จเสียก่อน ฉูห้าวจึงถามขึ้นว่า “งั้นเจ้ายินยอมที่จะให้เขาใช้ชิงจือผูกมัดไว้ด้วยกันกับเจ้าจริงๆ หรือ”