ของตายคนโปรด My Deceitful Lover นิยาย บท 31

“ส้ม ห้าวันแล้วนะที่พี่นัทไม่อ่านข้อความไม่โทรกลับฉันเลย”

พัลลภาปรับทุกข์กับเพื่อนรักที่ตั้งแต่วันจันทร์ อังคาร พุธ พฤหัส จนมาถึงวันนี้วันศุกร์ ที่เธอไม่ได้รับการติดต่อใดๆจากณัฐนันท์เลย เธอเครียดจนจะบ้าอยู่แล้ว ว่ามันเกิดอะไรขึ้น

“ไปที่ร้านไหมแก ฉันพาไป”

สุธาสินีที่เห็นว่าเพื่อนรักเริ่มอาการหนักก็เห็นใจ เอ่ยแนะนำเพื่อน

“ไปมาแล้วทุกสาขา พนักงานที่ร้านบอกว่าพี่นัทไม่ได้เข้าร้านเพราะอาทิตย์นี้มีสอบ เป็นพี่สาวเขามาดูแทน”

พัลลภาไปมาแล้วตั้งแต่วันจันทร์ไปทุกวัน วนไปทุกสาขา คาดหวังว่าจะเจอเขาโดยบังเอิญ แต่ก็ไม่มีวี่แวว เมื่อวานเลยลองถามพนักงานดูถึงรู้ว่าช่วงนี้เขาไม่เข้าร้าน

“ลองไปหาที่คณะไหมแก”

สุธาสินีออกความเห็น

“เมื่อเช้าฉันเห็นพี่ตี๋โพสต์ว่าวันนี้มีสอบ น่าจะพักตอนเที่ยงไปเป็นเพื่อนหน่อยได้ไหม”

เธอก็อยากไป แต่ก็ไม่กล้าไปคนเดียว และอีกอย่างก็กลัว กลัวว่าสิ่งที่คิดจะเป็นจริง นาทีนี้มันคิดอย่างอื่นไม่ได้เลย นอกจากเขาตั้งใจหลบหน้า แล้วตีตัวออกห่าง

แต่เธอก็อยากจะรู้เหตุผลของเขาว่าเป็นเพราะเธอไม่ยอมเขาใช่ไหม เขาถึงหนีหายไปแบบนี้

จริงๆ น่าจะบอกกันตรงๆ ไม่น่าจะปล่อยให้ค้างคาแบบนี้ ถ้าเขาแค่บอกว่าไม่ต้องการจะสานต่อใดๆกับเธอ เพียงเพราะเธอไม่ยอมเขา เธอก็จะตัดใจ

แม้มันจะเจ็บปวด แต่เธอก็อยากฟังความจริง เธอไม่ชอบอะไรแบบนี้เลย

“เดี๋ยวฉันพาไปแก ไปลองถามเขาดูว่ามาขโมยจูบแรกไป แล้วก็อยากจะชิ่งเลยใช่ไหม ฉันก็จะได้ด่าสักหน่อย โทษฐานที่ทำตัวเหี้ยๆ แบบนี้กับเพื่อนฉัน”

สุธาสินีนึกโมโหตัวเองที่วันนั้นวิ่งเข้าไปบอกชอบเขาแทนเพื่อน ไม่น่าเลย ไม่น่าเห็นแก่หน้าตาดีเลย

พัลลภารู้สึกเสียใจมากที่มันออกมาเป็นแบบนี้เธอชอบเขา หรือจริงๆอาจจะบอกว่ามันคือความรักก็ได้ ใจของเธอจดจ่ออยู่กับเขาตลอดเดือนที่ผ่านมา ชอบเขามากๆ อยากคบหาอยากเป็นคนรัก อยากอยู่ใกล้ๆ อยากใช้เวลาด้วยกัน

พอเขาชวนเดท เธอดีใจมาก แต่พอเหตุการณ์มันเป็นแบบนี้ก็เสียใจมากเหมือนกัน มันเจ็บๆจุกๆบอกไม่ถูก ทั้งเสียใจ ทั้งสับสนว่าเธอทำผิดตรงไหน ไม่ดีตรงไหน ทำไมเขาถึงตีตัวออกห่าง ถ้าไม่ได้พูดได้คุย เธอคงคาใจตลอดไป