ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 22

“ผมแก้แค้นคุณ?” เย่เทียนมึนงง

ที่เขาลงมือ ก็เพราะสองคนนี้มีความคิดร้ายๆกับเฉินหวั่นชิงไม่ใช่หรอกเหรอ?

แต่เมื่อถึงปากของเฉินหวั่นชิง เขาก็กลายเป็นผู้ร้ายที่มายุ่งวุ่นวาย!

“ประธานเฉิน ประธานเฉินช่วยผมด้วย เขาจะฆ่าผม...”

เมื่อประธานจูเห็นเฉินหวั่นชิง เขาก็คำรามเหมือนหมูที่ถูกฆ่าทันที

แต่ก่อนที่เขาจะพูดจบ ใบหน้าของเขาก็กระตุกอย่างแรงอีกครั้ง

“พูดอีกหนึ่งคำ ผมจะทำให้คุณเป็นใบ้ตลอดไป!”

เย่เทียนกำลังโกรธ เขารู้ว่าเขามีภาพลักษณ์ที่ไม่ดีในใจของเฉินหวั่นชิง เขาก็ขี้เกียจไปอธิบาย และเอาความโกรธของเขาไปใส่ที่ประธานจู

ประธานจูถูกตบหนึ่งที กล้าที่จะโกรธแต่ไม่พูดอะไร และหุบปากอย่างเชื่อฟัง

เฉินหวั่นชิงตกใจมากเมื่อเห็นสิ่งนี้ “เย่เทียน หยุดเดี๋ยวนี้นะ!”

เย่นเทียนไม่สนใจเธอ และจ้องไปที่ประธานจูอย่างเย็นชา

“วันนี้เห็นแก่หน้าของหวั่นชิง ผมจะไว้ชีวิตคุณหนึ่งครั้ง กลับไปบอกเจ้านายของคุณ อย่าใช้วิธีที่น่ารังเกียจลับหลัง มิฉะนั้น ผมสัญญาว่าพวกคุณจะต้องพบกับจุดจบที่น่าสังเวช!”

หลังจากพูดจบ เย่เทียนก็ยืนขึ้นโดยตรง ปล่อยประธานจูไป

ในที่สุดประธานจูก็รอดมาได้ สะดุดและวิ่งหนีไป ซ่อนตัวอยู่หลังเฉินหวั่นชิง ตะโกนในใจ "ไอ้สารเลว กล้าทุบตีกู มึงคอยดู กูจะโทรแจ้งตำรวจมาจับมึงแน่!"

“โทรแจ้งตำรวจให้มาจับผม?”

เย่เทียนยิ้มอย่างโหดเหี้ยม ดวงตาของเขาเผยความเย็นชา และเขาก็พร้อมที่จะขึ้นไปต่อยไอ้หมอนี่สักสองสามทีอย่างไร้ความปราณี

คนเช่นนี้ ต้องต่อยให้มันกลัวจริงๆ ต่อยจนตื่นจากฝันร้ายก็ยังกลัว มันถึงจะกลับมาเป็นคนดีๆ!

อันที่จริง ถ้าเฉินหวั่นชิงไม่มา เขาจะทุบตีประธานจูให้เข็ด

ในช่วงที่สำคัญ เฉินหวั่นชิงก้าวออกมา กลัวว่าเย่เทียนจะทำอะไรบางอย่างที่ผิดพลาดและแก้ไขไม่ได้ และขวางอยู่ตรงหน้าเย่เทียน

“เย่เทียน คุณจะทำอะไรอีก!”

เย่เทียนหัวเราะอย่างเย็นชาและกล่าวว่า “ไม่มีอะไร รอให้ผมจัดการเขาเสียก่อน แล้วผมจะอธิบายให้คุณฟัง”

“อย่า ได้โปรด อย่าทำอะไรโง่ๆต่อไปได้ไหม!”

เฉินหวั่นชิงกังวลมาก ขณะที่พูด เธอกอดเย่เทียนไว้ โดยไม่ปล่อยให้เขาขยับ

ในเวลาเดียวกัน เขาหันศีรษะและพูดกับผู้ใต้บังคับบัญชาที่ติดตามเธอมาว่า "เร็วเข้า รีบพาประธานจูออกไป!"

"ครับ โอเค!"

ผู้ใต้บังคับบัญชาตอบรับในทันที และรีบนำประธานจูออกจากที่นี่ ราวกับว่าพวกเขากำลังหลบหนี

เย่เทียนมองดูประธานจูจากไปต่อหน้าต่อตา และแอบร้องในใจว่าน่าเสียดาย ถ้าไม่ใช่เพราะกลัวจะทำร้ายเฉินหวั่นชิง เขาคงจะสะบัดตัวออกจากเธอแล้ว

ประธานจูหนีไปไกล เฉินหวั่นชิงจึงค่อยปล่อยเย่เทียนไป

เงยหน้าขึ้นมองไปที่เย่เทียน แล้วพูดอย่างความไม่เอาถ่านของเขา "คุณรู้ไหม ภูมิหลังของ ประธานจูคนนั้นคืออะไร? คุณทุบตีเขา ถ้าเขาแจ้งตำรวจให้จับคุณจริงๆ คุณก็อย่าหวังว่าจะได้ออกจากคุกอีกเลย!"

“ช่างมันเถอะ ฉันจะจัดการเรื่องทั้งหมดเอง คุณก็ทำตัวดีๆเถอะ!”

หลังจากพูดจบ เฉินหวั่นชิงก็ถอนหายใจอย่างหนัก ขี้เกียจที่จะมองเย่เทียนอีก หันหลังกลับและจากไป

เธอรู้สึกผิดหวังกับเย่เทียนมากขึ้นเรื่อยๆ เรื่องบ้าๆที่เขาเคยทำก่อนหน้านี้ก็แล้วไป แต่นี่แม้แต่ลูกค้าของเธอในคืนนี้เขาก็ทุบตี!

ถ้าประธานจูไม่ยอมจบเรื่องนี้ ต้องการจับกุมเขาจริงๆ เธอไม่รู้ว่าจะเผชิญหน้ากับปู่ของเธออย่างไร

“นี่เป็นครั้งสุดท้าย เมื่อฉันจัดการเรียบร้อยแล้ว ฉันจะหย่ากับผู้ชายคนนี้!”

เฉินหวั่นชิงได้ตัดสินใจอย่างลับๆในใจของเธอ

ตั้งแต่ต้นจนจบ เย่เทียนไม่ได้พูดอะไรสักคำ

เขารู้ว่า เฉินหวั่นชิงดูถูกตัวเองจากก้นบึ้งของหัวใจ

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่