ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 34

อารมณ์ของเหลียงเยว่หรูค่อนข้างไม่ดี และประกอบกับการจูบเย่เทียนเป็นครั้งแรก หน้าก็ดูเลอะเทอะเล็กน้อย และเธอก็ไปห้องน้ำเพื่อแต่งหน้าโดยไม่พูดอะไรมากับเย่เทียน

และจังเวยที่มุมห้อง เปลวไฟโกรธจัดอยู่ในดวงตาของเขา จ้องมองไปที่เย่เทียนอย่างไม่ละสายตา

หากสายตาของเขาสามารถฆ่าคนได้ เกรงว่าเย่เทียนคงจะถูกประหารและฟันด้วยดาบนับพันแล้ว

เย่เทียนไม่สนใจเรื่องนี้ นั่งสบายๆที่โต๊ะอาหารยาว ดึงขาไก่แล้วยัดเข้าไปในปากของเขา

“คุณชายจัง คุณเหลียงจากไปแล้ว เราจะใช้โอกาสนี้จัดการไอ้สารเลวนั่นไหม?”

 สุนัขรับใช้ ที่อยู่ข้างๆจังเวยก็กระโดดออกมาทันที จ้องมองไปที่เย่เทียนด้วยสายตาที่ไม่เป็นมิตรและให้คำแนะนำ

“หวางฝัน ปกติคุณดูพูดน้อยและเฉื่อยชา คิดไม่ถึงว่าในเวลาที่คับขันเช่นนี้สมองของคุณจะคล่องแคล่วแบบนี้”

จังเวยตบไหล่ของสุนัขรับใช้อย่างชื่นชม จากนั้นจึงย้ายสายตาที่เย็นชาจ้องมองไปที่เย่เทียนอีกครั้ง หัวเราะคิกคักและกล่าวว่า “ไป กล้าที่จะแย่งผู้หญิงกับจังเวย ผมจะหักขาสุนัขของเขาให้ได้!”

หลังจากนั้น จังเวยก็เดินหน้าไปก่อน นำสุนัขรับใช้สองสามคนที่อยู่ข้างๆเขาและเดินไปหาเย่เทียน

“ผมจำได้ว่าคุณชื่อเย่เทียนใช่ไหม?”

จังเวยเดินขึ้นไปหาเย่เทียนด้วยใบหน้าที่หยิ่งผยอง เงยหน้าขึ้นฟ้า และเหล่มองไปทาง เย่เทียน ขู่ว่า "ผมไม่รู้ว่าคุณโผล่ออกมาจากไหน แต่ผมขอเตือนคุณว่าทางที่ดีอยู่ห่างจากเสี่ยวเยว่จะดีกว่า มิฉะนั้นผมไม่ปล่อยคุณไว้แน่!”

และสุนัขรับใช้ที่อยู่ข้างหลังจังเวยก็ทำแบบนี้เช่นกัน โดยตะโกนว่า "ไอ้แซ่เย่ ไม่ดูเสื้อผ้าขาดรุ่งริ่งที่ตนเองใส่เลยนะ กล้ามาแย่งผู้หญิงกับคุณชายจัง อยากตายใช่ไหม?"

“นั่นสิ ไม่ลองตักน้ําใส่กะโหลกชะโงกดูเงาตัวเองว่าตนเองเป็นยังไง คิดว่าตัวเองคู่ควรกับคุณเหลียงเหรอ?”

“อย่างคุณเนี่ยนะยังอยากจะเกาะที่พึ่งใหญ่อย่างตระกูลเหลียง แต่น่าเสียดาย คุณไม่มีโอกาสนี้!”

ไม่ต้องสงสัยเลยว่า ฉากกะทันหันนี้ดึงดูดความสนใจของผู้ชมได้ในทันที

อย่างไรก็ตาม แทนที่จะออกมาเพื่อหยุดพวกเขา ทุกคนกลับหยุดและยืนอยู่ที่นั่น เฝ้าดูพัฒนาการของสถานการณ์ด้วยความคิดที่เฝ้าดูเรื่องสนุกสนาน

เหลียงเยว่หรูเป็นสาวงามที่เป็นที่รู้จักในแวดวง ถ้าเธอคบคนในแวดวงก็แล้ว แต่กลับถูกคนนอกอย่างเย่เทียนเอาไป พวกเขาจึงมีความคิดที่อยากจะให้เย่เทียนถูกสั่งสอน

นอกจากนี้ เย่เทียนเป็นคนจน ไม่มีภูมิหลัง ไม่มีความสามารถ เห็นได้ชัดว่าไม่คุ้มที่จะไปผิดใจกับจังเวยเพื่อเขา

เมื่อเผชิญหน้ากับจังเวยผู้หยิ่งผยองและคนอื่นๆ สีหน้าของเย่เทียนยังคงไม่เปลี่ยนแปลง แม้แต่จะสนใจพวกเขาหน่อยไม่ก็

หันความสนใจมาที่น่องไก่ ดูเหมือนว่าจังเวยพวกเขาไม่สำคัญเท่าน่องไก่แสนอร่อยในมือของเขา

ผัวะ!

ทัศนคติที่เพิกเฉยของเย่เทียน ยิ่งไปกระตุ้นจังเวยที่ถูกความโกรธครอบงำอย่างไม่ต้องสงสัย

เขากำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่หวางฝันสุนัขรับใช้ผู้ซื่อสัตย์ที่อยู่ข้างๆเขา กระโดดออกมา แล้วกระแทกจนน่องไก่ของเย่เทียนตกลงกับพื้น

“เจ้าหนู มึงหูหนวกหรือใบ้หรือ? ไม่ได้ยินที่คุณชายจังพูดเหรอ!”

เมื่อเห็นสิ่งนี้ สุนัขรับใช้อีกสองสามคนที่เหลือ เหมือนกลัวว่าหวางฝันจะแย่งคุณงามความดีไปหมด จึงรีบก้าวออกมาและรุกรานเย่เทียน

“อย่าคิดว่าคุณไม่พูดเรื่องนี้ก็จะผ่านไป ถ้าไม่อยากตาย ก็รีบคุกเข่าและขอโทษคุณชายจังซะ!”

“เรื่องถึงขนาดนี้แล้วยังจะมาเก๊กหล่อ เชื่อหรือไม่เราสามารถฆ่าคุณได้ทุกเมื่อ!”

เย่เทียนยังคงนิ่งเงียบ หันกลับมาอย่างไม่สนใจ ดึงผ้าปูโต๊ะมาเช็ดมือของเขา

จังเวยที่ยืนอยู่ด้านหลัง เผยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยการเยาะเย้ย เห็นเย่เทียนไม่กล้าพูดอะไร คิดว่าเขากลัว เขาเยาะเย้ยและพูดว่า "นามสกุลเย่ อย่างน้อยก็ตอบอะไรหน่อยสิมิฉะนั้น พูดแค่พวกเรา แบบนี้มันก็น่าเบื่อน๊า”