ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 6

เหลียงเยว่หรูที่เดิมทีมองนอกหน้าต่าง สัมผัสได้ถึงสายตาของเย่เทียนจ้องมองมา

เธอหันหน้าเข้ามา ลูกตากลมโตคู่หนึ่งปะทะดวงตาที่ใสแจ๋วนั้นของเย่เทียนเข้า

จากในสายตาของเย่เทียน เหลียงเยว่หรูสัมผัสได้ว่าแม้เย่เทียนจ้องมองเธออยู่ แต่ก็ไม่มีความโลภและคลั่งไคล้ในเพศตรงข้ามแบบนั้นอย่างสมัยก่อน มากที่สุดคือมีความหมายชื่นชมบางส่วน

นี่ทำให้เธออดตกใจไม่ได้ ยังเป็นครั้งแรกที่เจอผู้ชายแตกต่างออกไปอยู่บ้าง

“ผู้ชายไม่ใช่ล้วนคิดแต่เรื่องสกปรกพวกนั้นเต็มหัวสมองเหรอ? มองเห็นผู้หญิงสวยเข้าก็อยากคิดไปทางนั้น......”

เหลียงเยว่หรูแอบพูดในใจ อดมองเย่เทียนเพิ่มอีกหน่อยไม่ได้

เวลานี้ เย่เทียนกลับยิงฟันยิ้มให้เธอ มอบความรู้สึกชายชาตรีหล่อเหลาให้คนอื่น

หัวใจเหลียงเยว่หรูเต้นอย่างน่าประหลาด เหมือนว่าเส้นไหนถูกกระตุกแล้วรอบหนึ่ง ใบหน้างดงามแดงระเรื่อเล็กน้อย รีบเก็บสายตากลับทันที

เอี๊ยด!

ในเวลานี้เอง รถเมล์มาเบรกกะทันหันแล้ว

เหลียงเยว่หรูยังไม่ทันนั่งนิ่งก็ถูกเหวี่ยงอย่างแรง ตาเห็นว่ากำลังจะกระแทกไปยังเบาะพลาสติกด้านหน้า

เวลานี้ถ้ากระแทกของแข็งเข้า รับรองว่าศีรษะคงได้รับบาดเจ็บ แม้กระทั่งอาจจะต้องเสียโฉมด้วย!

ช่วงเวลาสำคัญยังเป็นเย่เทียนลงมือฉับไว คว้าแขนของเหลียงเยว่หรูไว้ ดึงไปบนตัวของตนเองตามแรงเฉื่อย

“โอ๊ย......”

ชั่วขณะนั้นเหลียงเยว่หรูตกอยู่ในอ้อมอกเย่เทียนทั้งตัว กลิ่นอายชายชาตรีกระโจนเข้ามาตรงหน้า

ส่วนเย่เทียนยิ่งจิตใจร้อนผ่าว กอดสาวงามอยู่ในอก กลิ่นหอมบริสุทธิ์ที่เป็นเอกลักษณ์ลอยเข้าจมูก ทำให้ร่างกายเขาที่ไม่เคยได้กลิ่นเนื้อมาตั้งนานตอบสนองมามากเลยทีเดียว

“ขอบคุณ ขอบคุณนะ!”

เหลียงเยว่หรูกลับไม่รู้จิตใจเย่เทียนที่เปลี่ยนแปลงไป พยายามออกมาจากในอ้อมอกเย่เทียนอย่างสับสน ใบหน้าแดงจนมีเลือดฝาดเพิ่มขึ้น

นึกถึงเธออยู่มายี่สิบกว่าปี ยังไม่เคยถูกเนื้อต้องตัวเพศตรงข้ามใกล้ชิดขนาดนี้

“ไม่เป็นไร”

เย่เทียนไอแห้งๆ ทีหนึ่ง ลูบจมูกด้วยความเคยชิน ปกปิดความเขินอายของตนเองไว้

“แม่งวอนหาที่ตายหรือไง อยากตายก็อย่ามาทำร้ายคนอื่นสิ!”

คนขับรถเปิดประตูรถเมล์ออกแบบพูดไปด่าไป รู้สึกว่าเป็นเพราะมีคนขวางรถกลางถนน ถึงทำให้เหยียบเบรกกะทันหันขนาดนี้

“ใช่ ไม่อยากอยู่แล้วเหรอ!”

“เบรกขนาดนี้ ทำเท้าฉันเคล็ดหมดเลย”

ผู้โดยสารด้านในรถก็เริ่มตะโกนเสียงดังขึ้นมา เมื่อสักครู่เหยียบเบรกไปนั้น ทำเอาผู้คนไม่น้อยลำบากกัน

“ขอโทษค่ะ ขอโทษนะคะ รีบไปจริงๆ ถ้าฉันไม่ขึ้นมา รอเดี๋ยวต้องโดนคนตีฉันตายแน่เลย”

คนที่เดินขึ้นมาจากนอกรถเป็นผู้หญิงบนหน้ามีรอยฝ่ามือชัดเจนรอยหนึ่ง บนตัวกลับใส่เครื่องประดับทองมากมาย

หลังจากหล่อนขึ้นมา สายตาของผู้คนไม่น้อยมองไปบนตัวผู้หญิงคนนี้

ไม่มีทาง จ้าตาเหลือเกิน บนนิ้วมือใส่แหวนทองหลายวง บนข้อมือก็เป็นกำไลทอง บนคอยังมีสร้อยคอทองคำเส้นหนึ่ง ยากที่จะไม่ดึงดูดสายตาคน

มองหญิงสาวที่แต่งตัวประหลาดขนาดนี้ขึ้นมา กระเป๋ารถเมล์ขมวดคิ้วแน่น แต่ว่าไม่ได้มีท่าทางดีสักเท่าไร

“ซื้อตั๋ว สองหยวน!”

หญิงสาวพอได้ยินว่าต้องซื้อตั๋ว สีหน้าดูไม่ดี ลังเลสักพักถึงพูดว่า “ขอ ขอโทษค่ะ ฉันไม่ได้พกเงิน......”

“ไม่เอาเงินมาแล้วเธอโบกรถทำอะไร?”

กระเป๋ารถเมล์โมโหแทบแย่ อยากถีบหล่อนลงไปเสียจริง

เกือบชนคนแล้วไม่ว่ากัน ขึ้นรถยังบอกว่าไม่พกเงินมา นี่เธอไม่ใช่เที่ยวอยากมานั่งรถฟรีเหรอ!

ผู้หญิงคนนั้นกลับร้อนรนแล้ว ร้องไห้เสียงดังขึ้นมาตรงนั้น

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่