ข้านี่แหละ ลูกผู้ชายตัวจริง นิยาย บท 5

หัวหน้าแผนกเฉินตกใจจนหน้าถอดสี รีบพูดขึ้นว่า“ผะ……ผมทำตามที่คุณสั่งนะครับ ถอดเข็มออกไปกี่เข็มเอง”

“ใครใช้ให้คุณถอดออกห้ะ？ฉันใช้ให้คุณถอดเข็มพวกนั้นออกรึไง？คุณรีบช่วยชีวิตลูกสาวฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ คุณดูสิเธอกระอักเลือดอีกแล้ว”จางเหยียนหัวตะโกนอย่างกระวนกระวาย

“ปรมาจารย์เชวี่ยครับ ปรมาจารย์เชวี่ยครับ！”

หัวหน้าแผนกเฉินรีบวิ่งออกไปเรียก ปรมาจารย์เชวี่ยเดินมากับฟางเจี้ยนกั๋วพอดี เมื่อเห็นอาการของหลันหลันจึงถึงกับตกใจเป็นการใหญ่

“นี่มันเกิดอะไรขึ้น？”ปรมาจารย์เชวี่ยถามอย่างตึงเครียด

“เอ่อคือ……เมื่อกี้คุณหนูฟางอาการกลับมาปกติแล้ว คุณนายฟางให้ผมถอดเข็มเงินออกจากร่างกายเธอ ใครจะไปรู้ว่าผมพึ่งถอดเข็มออกมาไม่กี่เข็ม เธอก็กลายเป็นแบบนี้แล้ว”หัวหน้าแผนกเฉินพูดอธิบายด้วยสภาพที่เหงื่อตกเหมือนฝนตก

ปรมาจารย์เชวี่ยเดินเข้าไปดูครู่หนึ่ง จากนั้นสีหน้าของเขาก็ตกใจทันที วิธีการฝังเข็มที่ซับซ้อนเช่นนี้เขาไม่เคยได้ยินมาก่อน แต่มันกลับมาจากฝีมือของบุรุษพยาบาลคนหนึ่ง สิ่งนี้ตนไม่สามารถทำได้ด้วยซ้ำ

จากนั้นเขาก็พูดด้วยสีหน้าอ่อนโยนว่า“ชีวิตของหลันหลันอยู่บนเส้นด้าย ต้องอาศัยการฝังเข็มเพื่อทำให้เลือดไหลเวียน ในการรักษาชีวิตไว้ ทำไมคุณถึงกล้าถอดออกไม่ทราบ”

เมื่อหัวหน้าแผนกเฉินได้ยินดังนั้นจึงหันไปมองจางเหยียนหัว พลางกล่าวว่า“ผมไม่ได้ถอดออกนะครับ คุณนายฟางให้ผมทำ”

“คุณพูดบ้าอะไร？”จางเหยียนหัวถลึงตาใส่เขา

ถึงแม้หัวหน้าแผนกเฉินจะรู้ว่าการพูดเช่นนี้จะล่วงเกินต่อจางเหยียนหัว แต่อย่างน้อยการทำแบบนี้ ยังดีกว่าต้องรับผิดชอบต่อการตายของคุณหนูฟาง หัวหน้าแผนกเฉินไม่กล้าตอกกลับ

จางเหยียนหัวกล่าวด้วยสีหน้าร้อนรน“แค่เข็มไปกี่อันเองไม่ใช่หรอ ปรมาจารย์เชวี่ย คุณรีบฝังกลับไปสิ”

“เทคนิคการฝังเข็มแบบนี้ ไม่ได้ง่ายเหมือนที่เห็นนะครับ ผู้ที่ฝังเข็มจำเป็นต้องหาจุดฝังเข็มที่เหมาะสม ความลึกของการฝังเข็ม เกี่ยวข้องทั้งหมด หากฝังเข็มอย่างไม่ระวัง จะเป็นอันตรายมากกว่าผลดี”

ปรมาจารย์เชวี่ยส่ายหัวไปมาแล้วฝืนยิ้มอย่างขมขื่น“อีกอย่าง เทคนิคการฝังเข็มที่ซับซ้อนขนาดนี้ ผมก็เทียบไปติดครับ”

เมื่อเห็นอาการของหลันหลันหนักขึ้นเรื่อยๆ จางเหยียนหัวเองก็ร้อนรน แล้วตะคอกใส่ปรมาจารย์เชวี่ยว่า“คุณเป็นคณบดีแพทย์อะไรไม่ทราบ ตระกูลฟางสนับสนุนคุณเยอะขนาดนี้ แต่คุณกลับสู้บุรุษพยาบาลคนหนึ่งไม่ได้ ฉันว่าคุณมันก็แค่อาศัยฉายาปลอมๆเท่านั้นแหละ”

“หุบปาก！”ฟางเจี้ยนกั๋วรีบตวาดใส่จางเหยียนหัว

เมื่อได้ยินแบบนั้น ปรมาจารย์เชวี่ยก็รู้สึกโกรธมาก ไม่ว่ายังไงก็ถือได้ว่ามีฐานะที่สูงส่งในวงการแพทย์ ไม่เคยได้รับการเหยียดหยามเช่นนี้มาก่อน

“หึ！ในเมื่อคุณนายฟางรังเกียจผม งั้นผมก็จะไป”