ข้านี่แหละ ลูกผู้ชายตัวจริง นิยาย บท 8

“ถ้าพวกนายยังทำแบบนี้ฉันจะแจ้งความแล้วนะ”เจียงหลายพูดกับนักเลงที่อยู่ตรงหน้าด้วยความโมโห

“น้องสาว แจ้งความอะไรกัน เรามาเยี่ยมเยียนกิจการของเธอด้วยเฉพาะเลยนะ”ไอ้ลิงแห้งรูปร่างผอมแห้ง พูดกับเจียงหลายด้วยสายตาร้ายกาจ

ไอ้อ้วนอีกคนหนึ่งจึงหยิบไส้กรอกจากรถเข็นมาหนึ่งชิ้น แล้วกัดกินทันที พลางกล่าวว่า“น้องสาว ครอบครัวของเธอก็ทำอยู่ที่นี่มานานแล้วนะ หาเงินได้ไม่น้อยเลยใช่ไหมล่ะ？ค่าคุ้มครองต้องจ่ายหน่อยแล้วล่ะ”

บนแขนของเจียงหลายยังสวมผ้าไว้อาลัยอยู่ เพราะพี่ชายของเธอตายเพราะช่วยเหลือคน เดิมทีสุขภาพของพ่อแม่ไม่ดีอยู่แล้ว การตายของพี่ชายจึงทำให้พวกท่านเสียใจจนสุขภาพแย่กว่าเดิมไปอีก เจียงเฉิงไม่ได้ทำงานพาร์ททามแล้ว เธอต้องช่วยพ่อแม่ขายของ เพื่อหาเงินเล็กน้อย

จะหาเงินรักษาพ่อแม่ยังไม่มีเลย ตอนนี้เธอมีเงินจ่ายค่าคุ้มครองที่ไหนกันล่ะ

สุดท้ายเธอพึ่งมาได้ไม่นานก็ต้องพบกับนักเลงสองคนเก็บค่าคุ้มครอง เธอไม่รู้จริงๆว่าจะต้องจัดการยังไง

เจียงหลายพูดอย่างโมโห“ฉันไม่มีเงินหรอกนะ พวกนายรีบไปซะ”

เมื่อนักเลงสองคนได้ยินว่าเจียงหลายไม่มีเงิน จึงมองตากันแวบหนึ่ง แล้วมองไปที่เจียงหลายด้วยรอยยิ้มชั่วร้าย“ไม่มีเงินงั้นหรอ？ไม่มีเงินก็ได้ ดูเธอหน้าตาเกลี้ยงเกลา ไปนอนกับเราสักคืนสิ หลังจากนี้จะไม่เก็บค่าคุ้มครองของเธออีก เป็นยังไง？”

พูดจบนักเลงทั้งสองคนก็ล้อมเจียงหลายพลางยิ้มอย่างชั่วร้าย เจียงหลายตกใจจนก้าวถอยหลัง

ในตอนที่เจียงหลายก้าวถอยหลัง จู่ๆเธอก็รู้สึกว่ามีมืออันแข็งแรงพยุงไหล่ของเธอไว้ เธอหันกลับไปดูก็พบว่าคนที่ยืนอยู่ด้านหลังของเธอ ก็คือเจียงเฉิง

“พี่？”

ในตอนที่เจียงหลายเห็นเจียงเฉิง ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความเซอร์ไพรส์

“นี่！”

เจียงเฉิงตอบรับอย่างไม่รู้ตัว ในตอนที่เจียงหลายเห็นหน้าของเจียงเฉิงที่หันมา ก็พบว่าไม่ใช่พี่ชายของตนเอง อีกทั้งเธอก็นึกขึ้นมาได้ว่า พี่ชายของตนเองตายไปแล้ว