ค่ำคืนนั้น นิยาย บท 11

“ แล้วทำไมถึงหนีหน้าผม ” เขายิงคำถามตรงๆ เธอก็ไม่รู้จะทำยังไงเลยตัดสินใจตอบออกไปตรงๆ

“ เพราะแพรอาย แล้วแพรก็ไม่รู้ด้วยว่าคุณจำแพรได้ไหม ตอนนั้นพวกเราทั้งคู่ไม่มีสติ คุณเองก็มีกลิ่นเหล้า แพรคิดว่าหากคุณจำได้ว่าแพรเป็นผู้หญิงในคืนนั้น คุณจะหาว่าแพรมาเรียกร้องอะไรหรือเปล่า ซึ่งจริงๆ แล้วมันไม่ใช่ มันเป็นแค่เรื่องบังเอิญเท่านั้น แพรทั้งกลัวทั้งประหม่าจนทำตัวไม่ถูก ซึ่งแพรเองก็ไม่ได้โลกสวยจนมองไม่ออกหรอกนะคะ ว่าคนที่เพียบพร้อมทั้งรูปสมบัติและทรัพย์สมบัติอย่างคุณจะมาคว้าผู้หญิงอ้วนมอมแมมอย่างแพรไปเป็นคู่นอน ถ้าคุณมีสติครบพร้อม ”

“ หยุดพูดจาดูถูกตัวเอง ไม่รู้ตัวหรือไงว่าตัวเองมีดีแค่ไหน ” เขาพูดพลางขยับเข้ามาใกล้แล้วยกเธอขึ้นไปนั่งซ้อนบนตักอย่างไม่ทันตั้งตัว

“ คุณ ! ”

“ คุณโคตรเพอร์เฟคเลยสำหรับผม แล้วจะบอกอะไรให้นะ มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญหรอกแพร ทุกอย่างที่เกิดขึ้นผมตั้งใจทั้งนั้น ” คำบอกเล่าของเขาคำให้เธอแปลกใจแล้วเบิกตากว้าง

“ ยะ... ยังไงคะ ”

ไอ้ดวงตากลมโตไร้เดียงสาของเธอมันเขย่าใจเขาจริงๆ

“ ผมอยากได้คุณไม่จบไม่สิ้น รูปรสกลิ่นเสียงของคุณมันมอมเมาจนผมถวิลหาทุกลมหายใจเข้าออก ”

เขาไม่ได้ตอบคำถามเธอตรงๆ แต่กลับพร่ำเพ้อพลางฝังจมูกลงไซ้ไปที่ซอกคอระหง เธอขนลุกเกรียวไปหมด แต่สองมือก็พยายามผลักเขาออก

“ หยุดก่อนสิคะ มาคุยเรื่องงานกันก่อน ”

“ ผมไม่ได้อยากทำงาน ผมอยากทำคุณ ”

“ คือ... แพรรู้นะคะว่าตำแหน่งเลขาผู้บริหารน่ะต้องมีความสามารถหลายอย่าง ตัวแพรไม่ได้เก่งเลย ภาษาอังกฤษก็กระท่อนกระแท่น ”

“ ทุกอย่างมันเรียนรู้กันได้ ”

“ แล้วทำไมคุณไม่เลือกคนอื่นที่เขาพร้อม ที่มีต้นทุนความสามารถสูงกว่าแพรล่ะคะ ”

“ คุณก็มีต้นทุนอย่างอื่นที่สูงมาก ที่สามารถทำให้ผมหลงหัวปักหัวปำ ”

“ คุณคะ คุยกันก่อน แพรต้องทำงานหาเลี้ยงชีพนะคะ ” เธอบอกพลางดันหน้าเขาที่กำลังพยายามซุกลงตรงเนินอกอวบอีกครั้ง

“ ก็นี่ไงงานของคุณ แพรวา ”

“ มาพูดกันตรงๆ เถอะค่ะ ตกลงคุณจะให้แพรทำงานอะไร นางบำเรอเหรอคะ ” คำถามของเธอทำให้เขาชะงัก

“ เป็นคำพูดที่รุนแรงชะมัด ”