ค่ำคืนนั้น นิยาย บท 15

“ จริงเหรอคะ ”

“ มองตาผมสิ แล้วบอกว่าผมโกหกหรือเปล่า ”

เธอเงยหน้าประสานสายตาที่ทั้งฉ่ำหวานและหนักแน่นที่มองมาอยู่แล้ว ที่มันทำให้ใจของเธอสั่นเสมอจนต้องหลบสายตา

“ แพร... ไม่รู้ ” เธออ้อมแอ้มตอบ เขาหัวเราะเบาๆ

“ บอกแล้วไงว่าคุณคือคนพิเศษ งั้นแพรก็ไปทานข้าวพักผ่อนเถอะ เดินออกไปจะเจอคุณสุ เดี๋ยวเธอจะดูแลคุณเอง ”

“ ค่ะ ”

แพรวาตอบสั้นๆ ก่อนจะเดินออกมาจากห้องของเขา และสูดลมหายใจเข้าลึกๆ เพื่อข่มความกระดากอายที่จะต้องเดินไปเจอคุณสุ เลขานุการของเขา ซึ่งต้องรู้แน่ๆ ว่าเธอหายไปในห้องผู้บริหารตั้งแต่เช้าจรดเที่ยง

ทันทีที่ประตูถูกเปิดและแพรวาเดินออกจากห้อง ร่างอวบท้วมของคนตั้งครรภ์เจ็ดเดือนก็เงยหน้าขึ้นมาจากแล็ปท็อปแล้วยิ้มกว้างให้เลขาคนใหม่ ที่อีกฝ่ายรีบยกมือขึ้นมาไหว้

“ สวัสดีค่ะพี่ ”

“ สวัสดีค่ะ คุณแพรวาใช่ไหมคะ ฉันชื่อสุพรรณีค่ะ เรียกสั้นๆ ว่าสุก็ได้ ”

“ ไม่ต้องเรียกคุณก็ได้ค่ะ แพรพึ่งจะเรียนจบ ขอเรียกว่าพี่สุนะคะ ”

“ ได้สิคะ ไปกันค่ะ เที่ยงแล้ว เดี๋ยวพี่สุพาไปทานข้าว แล้วจะแนะนำเรื่องต่างๆ ในบริษัทให้น้องแพรทราบ ”

แล้วแพรวาก็เดินไปกับพี่สุ โดยที่อีกฝ่ายไม่ได้พูดจาหรือมีกิริยาอะไรที่ทำให้เธอกระดากอายหรือรู้สึกไม่ดีแม้แต่น้อยเกี่ยวกับเรื่องที่เธอหายไปในห้องของท่านประธานครึ่งค่อนวัน

จนกระทั่งรับประทานอาหารเสร็จและกลับมาสอนงานกันที่โต๊ะทำงาน สุพรรณีก็พบว่า เลขานุการคนใหม่ของท่านที่เลือกกับมือคนนี้มีความพยายามและตั้งใจอย่างเหลือล้น

ยอมรับว่าแม้ไม่ได้แสดงอาการอะไรออกมา แต่ก็แอบคิดอยู่ในใจว่าทำไมท่านประธานจึงต้องจ้างเลขาคนใหม่ และเมื่อพบว่าหล่อนหายเข้าไปในห้องกับท่านเป็นครึ่งวัน เธอก็ยิ่งแน่ใจว่า เลขาคนนี้ไม่ได้เป็นแค่เลขาแน่ๆ ยิ่งเมื่อได้พบหน้าก็ยิ่งแปลกใจว่า เธอคนนี้ไม่ได้สวยโดดเด่นอะไรนักหนา เป็นแค่หญิงสาวขาวอวบน่ารักธรรมดาๆ คนหนึ่งเท่านั้น

แต่เมื่อได้ชิดใกล้ สุพรรณีก็รู้แล้วว่าเหตุใดท่านจึงต้องใจหล่อนนัก แพรวาคนนี้มีความน่ารัก กระตือรือร้น เจียมเนื้อเจียมตัว และพยายามเรียนรู้ในทุกสิ่ง แถมยังทำมันได้ไวมากเมื่อได้รับคำสอนแล้ว

ในความธรรมดานั้น แพรวามีเสน่ห์ มีความน่ารักแบบไม่มีจริตจะก้าน ทำให้สบายใจต่อผู้คนที่ได้อยู่ใกล้