ค่ำคืนนั้น นิยาย บท 19

เธอวางมืออีกข้างลงบนมือใหญ่ของเขาแล้วบีบกลับไปเบาๆ

“ ขอบคุณนะคะคุณติณ โชคดีของแพรที่เจอคุณในคืนนั้น ”

“ ยินดีครับ ” เขาตอบกลับมายิ้มๆ ก่อนจะเอื้อมมือไปลูบศีรษะเธอเบาๆ อย่างเอ็นดูแล้วดึงกลับไปวางที่พวงมาลัยรถเพื่อประคองมันต่อไป

เธอลอบมองใบหน้าหล่อเหลาจากด้านข้างหลายครั้งหลายครา เขาหล่อ เธอยอมรับ นั่นเป็นลักษณะกายภาพที่ผู้หญิงที่ไหนเห็นก็อดที่จะมองไม่ได้

แต่สิ่งที่เขาดึงดูดเธอได้มากกว่านั้นคือการแสดงออกของเขาที่มีต่อเธอ ความเห็นอกเห็นใจ เอื้ออาทร นุ่มนวลอ่อนโยน

สิ่งเหล่านี้ราวกับน้ำผึ้งหวานล้ำ ในขณะเดียวกันมันก็เปรียบดังน้ำผึ้งที่เคลือบอยู่บนมีดโกนคมกริบ หากเผลอเชยชมกับรสชาติของมันอย่างลืมตัว ก็จะโดนมีดโกนบาดเป็นแผลลึกจนเจ็บปวด

อย่าได้เผลอใจเกินเลย เขากับเธอแค่เจ้านายลูกน้อง แค่ผู้ซื้อผู้ขายเท่านั้น แพรวา

หญิงสาวบอกตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า...

ไม่นานเขาก็ขับมาถึงปากซอยบ้านที่เธอบอกให้จอด แต่บนรถของเขาไม่มีร่ม ข้างนอกฝนก็ตกปรอยๆ แถมเสื้อเชิ้ตของเธอก็สีขาวเสียด้วย และเขารู้ดีว่าเมื่อเปียกแล้วมันจะรัดรูปแนบเนื้อจนเห็นส่วนสัดอวบอัดเย้ายวนของเธอ

ไม่ได้โว้ย ของของเขา เขาหวง !

“ คุณติณจอดตรงนี้แหละค่ะ ”

“ เดินเข้าไปอีกลึกไหม ”

“ ประมาณเจ็ดแปดร้อยเมตรค่ะ ”

“ ทำไมไม่ให้ผมขับเข้าไปล่ะ ”

“ มันเป็นซอยแคบๆ แถมสองข้างทางยังมีของวางระเกะระกะ อย่าเข้าไปเลยนะคะ สลัมน่ะค่ะคุณติณ มันไม่ได้มีระเบียบเรียบร้อยนัก ”

“ ถ้างั้นผมจะจอดรถทิ้งไว้ริมถนนแล้วเดินเข้าไปกับคุณ ใช้สูทคลุมไป น่าจะกันฝนได้บ้าง ”