ค่ำคืนนั้น นิยาย บท 27

แต่เขาไม่ได้ตอบอะไรกลับมา มีเพียงเสียงฝีเท้าที่เดินเข้ามาด้านในและหยุดลงในห้องที่เธอกำลังทำความสะอาดอยู่จึงทำให้รู้สึกแปลกใจว่าทำไมเขาไม่พูดไม่จาจนต้องเงยหน้าขึ้นมองแล้วก็ต้องตกใจสุดขีด

เพราะคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าไม่ใช่ติณภพ แต่เป็นชายหญิงสูงวัยคู่หนึ่งที่ดูภูมิฐาน และใบหน้าของฝ่ายหญิงนั้นยังละม้ายคล้ายกับติณภพเหลือเกิน ทั้งคู่จ้องเขม็งมาที่แพรวาก่อนฝ่ายหญิงจะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเข้ม

“ ไม่ใช่คุณติณ แต่เป็นพ่อกับแม่ของคุณติณ ”

แม้ว่าจะตกใจมากแต่แพรวาก็ยังมีสติพอที่จะวางไม้ถูพื้นกับผ้าเช็ดฝุ่นลงก่อนแล้วยกมือพนมไหว้

“ สวัสดีค่ะท่าน ”

“ เธอสินะที่ทำให้ลูกชายฉันไม่กลับไปนอนบ้านเป็นเดือนๆ ”

“ เอ่อ... เปล่าค่ะ ฉัน... ฉันเป็นแค่แม่บ้านทำความสะอาดค่ะ ” เธอตัดสินใจโกหกออกไป

“ งั้นเหรอ เมื่อกี้ฉันได้ยินว่าทำกับข้าวอะไรไว้นะ ”

“ ผัดกระเพราปลากระป๋องกับไข่เจียวหมูสับค่ะ ”

“ ช่างเป็นกับข้าวบ้านๆ เหลือเกิน ไม่คิดว่าตาติณมันจะชอบแบบนี้นะป๊า ”

“ นั่นสิ ขอชิมหน่อยละกัน ”

จู่ๆ ทั้งคู่ก็เดินตรงไปที่โต๊ะกินข้าวกลางครัว ตักข้าวคนละจานและลงมือรับประทานกันอย่างเอร็ดอร่อย ท่ามกลางความงุนงงของแพรวาที่ปรับอารมณ์ไม่ถูกกันเลยทีเดียว เพราะคิดว่าจะถูกดุด่าว่ากล่าวหรือดูถูกเหมือนในละครอะไรทำนองนั้น

“ แหม อร่อยจังเลยนะแม่ ”

“ เออจริง เดี๋ยววันหน้าต้องให้มะลิมันทำให้กินบ้างนะป๊า ”

“ เจ้าติณบอกว่าเธอทำน้ำพริกอร่อย น้ำพริกกะปิก็อร่อย กินกับไข่ต้มยางมะตูม ปลาทูทอด ”

“ ว่าแล้วก็น้ำลายไหลจัง วันหน้าไปที่บ้าน ไปทำให้ฉันสองคนทานมั่งสิแม่หนู ”

ซึ่งเธอก็ได้แต่ยืนอึ้งอยู่เช่นนั้น

“ เอ่อ ดะ... ได้ค่ะ ”

“ กินหรือยังล่ะเธอน่ะ ”

“ ยังเลยค่ะ ”