หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 395

เห็นสายตาของทุกคนที่ชื่นชมอย่างไม่ปิดซ่อน ชญาภาที่นั่งอยู่ตรงกลางของผู้คนเกิดความไม่พอใจอย่างยิ่ง แต่ว่าเธอก็จนปัญญา เพราะเธอเองก็ไม่สามารถหาวิธีสัมภาษณ์ออสตินด้วยตัวเองได้

ฮึ่ม ก็พึ่งพาบารมีตระกูลนิธิธราสกุลอยู่ดี ชญาภามองไปทางสาริศาด้วยความขุ่นเคือง

สาริศาก็ย่อมสัมผัสได้ถึงสายตาที่“แตกต่าง”นั้น แต่ทว่าเธอกลับไม่ได้ใส่ใจ ไม่สนใจคนที่ไม่สำคัญ ชีวิตได้สอนให้เธอเรียนรู้สิ่งนี้ตั้งแต่เนิ่น ๆ แล้ว

หลังจากจบการประชุม สาริศาก็กลับมาที่ห้องทำงานแล้วโทรศัพท์หาออสติน

“ริศา โทรมาหาผมมีเรื่องอะไรเหรอ” เสียงตั้งตารอของออสตินดังขึ้นจากปลายสาย

“ฉันมีเรื่องที่ต้องการรบกวนคุณ” สาริศารู้สึกเกรงใจเล็กน้อย ครั้งก่อนที่ขอความช่วยเหลือจากออสติน เธอยังไม่ทันได้ขอบคุณเขาแบบดี ๆ ตอนนี้ก็ยังมีเรื่องมีมาขอความช่วยเหลือจากเขาอีก

“เรื่องอะไรเหรอครับ” ออสตินกล่าวด้วยความดีใจ โอกาสที่สาริศาจะขอความช่วยเหลือจากเขานั้นยากมาก คบกันไปมาหาสู่ ความสัมพันธ์ของทั้งสองย่อมต้องสนิทกันเป็นธรรมดา

“ฉันอยากรบกวนคุณยอมรับการสัมภาษณ์จากสำนักพิมพ์ของพวกเรา ไม่ทราบว่าคุณสนใจไหม” สาริศากล่าวถาม

“เอ่ออันนี้” น้ำเสียงออสตินมีความลังเล

“คุณวางใจได้ค่ะ การสัมภาษณ์ของบริษัทพวกเราจะไม่ละเมิดความเป็นส่วนตัวของคุณอย่างแน่นอน อีกทั้งยังช่วยให้คุณมีอิทธิพลในอาชีพของคุณด้วย”

สาริศากล่าวอย่างจริงจัง อยากจะพยายามทำอย่างเต็มที่ ในเมื่อรับปากทุกคนว่าจะเตรียมการการสัมภาษณ์ครั้งนี้ เธอจะต้องไม่ทำให้ทุกคนต้องผิดหวังที่ชื่นชอบตัวเอง

“อิ ๆ!” ออสตินรู้สึกขบขันน้ำเสียงที่จริงจังของเธอ “ตกลง ผมยอมรับการสัมภาษณ์จากสำนักพิมพ์ของคุณ แต่ว่าผมมีเงื่อนไขหนึ่งข้อ”

“เงื่อนไขอะไรคะ” น้ำเสียงของสาริศาที่ค่อนข้างร้อนรน แต่สีหน้าปรากฏรอยยิ้ม เห็นท่าแล้วคงจะมีโอกาส

“เงื่อนไขก็คือผมต้องการให้คุณเป็นคนสัมภาษณ์ผม”

เสียงหัวเราะของออสตินจากปลายสายค่อนข้างเจ้าเล่ห์“ผมเชื่อมั่นคุณคนเดียว ถ้าหากเป็นคนอื่นสัมภาษณ์ผม ผมจะรู้สึกไม่ปลอดภัย ดังนั้นผมยอมรับการสัมภาษณ์ของคุณคนเดียว”

เมื่อเห็นออสตินพูดเช่นนี้ สาริศาอยากจะกลอกตามองบน เธอไม่ได้รู้จักกับเขาแค่วันแรกสักหน่อย ทำไมถึงไม่มีความรู้สึกปลอดภัย คำพูดเช่นนี้ทำไมเขาถึงพูดออกมาได้

“ฉันจะกำชับเพื่อนร่วมงานที่ไปสัมภาษณ์คุณอย่างดี ไม่ต้องห่วง พวกเราจะต้องไม่สัมภาษณ์ถามเรื่องที่เฉียบคมอย่างแน่นอน แบบนี้ได้ไหม” สาริศากล่าวเสนออย่างระมัดระวัง

ความรู้สึกของออสตินที่มีต่อเธอ ถึงแม้ว่าเธอไม่เต็มใจที่จะเผชิญ แต่เธอก็ใช่ว่าจะไม่รู้ เธอไม่ได้ชอบออสติน ระยะห่างที่ใกล้ชิดกับเขาที่สุดก็คือเพื่อนเท่านั้น  ดังนั้นการยอมรับเงื่อนไขนี้ สำหรับเธอแล้วฉันเป็นเรื่องที่ค่อนข้างลำบากใจ

“ริศา ผมบอกแล้ว ผมยอมรับการสัมภาษณ์จากคุณคนเดียว” น้ำเสียงของออสตินจริงจังขึ้นมาทันใด ทำทุกอย่างมากมายเช่นนี้ เธอยังไม่เข้าใจความรู้สึกของตัวเองอีกเหรอ

เมื่อเห็นออสตินยืนกราน แล้วก็นึกถึงรอยยิ้มที่ดีใจของทุกคนเมื่อรู้ว่าสามารถสัมภาษณ์ออสตินได้ สาริศาจึงลังเลอยู่ครู่หนึ่ง และในที่สุดก็ตอบตกลง

“อย่างนั้นก็ได้”

หลังจากนัดกับออสตินสำหรับเวลาและสถานที่ในการสัมภาษณ์แล้ว สาริศาก็วางสายโทรศัพท์ลง

ออสตินตอบรับการสัมภาษณ์จากพวกเขา เดิมทีควรรู้สึกดีใจถึงจะถูก แต่สาริศากลับรู้สึกหงุดหงิดอย่างอธิบายไม่ถูก 

เธอส่ายหัวเพื่อไม่ให้ตัวเองคิดมาก และก็เริ่มก้มหน้าก้มตาทำงานต่อ

...

...