ลู่ฝานได้ยินแล้วสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย รีบรับมุกมาทันที
ใส่ปราณชี่เข้าไป มุกเม็ดกลมในมือปล่อยแสงบางๆ ออกมา ด้านในเริ่มมีภาพปรากฏออกมานับไม่ถ้วน
ลู่ฝานกำมืออย่างแรง มุกทั้งเม็ดโดนเขาบีบจนแตกทันที
แสงกลายเป็นม่านแสง ปรากฏตรงหน้าลู่ฝานทันที
เมื่อเพ่งมอง ลู่ฝานกับหนานกงสิงขมวดคิ้วเป็นปม
ในม่านแสง คนเป็นกลุ่มโดนผู้ฝึกชั่วร้ายชุดดำไล่ให้เดินไปทางตำหนักใหญ่
ลู่ฝานเห็นตำหนักใหญ่แล้วรู้สึกคุ้นตา
ตอนเขาเข้าร่วมการทดสอบชิงกระบี่ในรอบแรก เหมือนเขาเข้ามาในตำหนักแบบนี้
ดูเหมือนผู้ฝึกชั่วร้ายสร้างตำหนักแบบนี้เอาไว้ในประเทศฉิงเทียนไม่น้อยเลย
กลุ่มคนเดินไปข้างหน้าด้วยความสับสนและไม่เข้าใจ
ภาพตามกลุ่มคนเข้าไปในตำหนักใหญ่ จากนั้นหยุดลงตรงประตู
หนานกงสิงพูดขึ้นข้างๆ ว่า “นี่คือสิ่งที่ฉันขอเอง ให้เขาตั้งใจทิ้งมุกเอาไว้ที่ประตู นี่เป็นมุกที่มีพลังธาตุดิน ฝังค่ายกลแสงเงาไว้ข้างใน สามารถบันทึกภาพได้ จากนั้นฉันเอาผู้ฝึกชั่วร้ายมาเป็นพวกได้หนึ่งคน ให้เขาเอามุกกลับมาให้ฉัน”
ลู่ฝานพยักหน้าเข้าใจ จากนั้นมองที่ม่านแสงต่อ
ตอนนี้กลุ่มคนเข้าไปในตำหนักหมดแล้ว จากนั้นผู้ฝึกชั่วร้ายในภาพปิดประตูตำหนักเสียงดังโครม
เหตุการณ์แบบนี้ผิดปกติมาก
ในตำหนัก กลุ่มคนที่ดูสับสนไม่เข้าใจเริ่มพูดคุยกัน
เหมือนพวกเขากำลังคุยกันว่าทำไมถึงมาที่นี่
ที่นี่คือที่ไหนกันแน่
แต่พวกเขายังไม่ได้บทสรุป พื้นดินด้านล่างเท้าพวกเขาเริ่มมีหลุมทรงกลมปรากฏออกมา
จากนั้นควันสีดำนับไม่ถ้วนออกมาจากข้างใน ดึงคนพวกนี้เข้าไปในหลุม
เสียงโอดครวญ เสียงกรีดร้องดังขึ้นไม่หยุด
มองผ่านม่านแสง ลู่ฝานเห็นใบหน้าสิ้นหวังของคนพวกนี้ ใบหน้าดิ้นรนก่อนตายของพวกเขา
เหมือนหนานกงสิงดูหลายรอบแล้ว ชี้ควันสีดำในม่านแสงแล้วพูดว่า “ฉันไม่รู้ว่าพวกนั้นคืออะไร แต่ฉันเดาว่าต้องเกี่ยวข้องกับสัตว์อสูรที่แข็งแกร่งบางอย่างแน่นอน ความสามารถกลืนกินชีวิตแบบนี้ แม้พวกผู้ฝึกชั่วร้ายก็ทำได้ แต่ไม่มีทางแข็งแกร่งและน่ากลัวขนาดนี้ สหายลู่ฝานดูสิว่ามันคืออะไร”
ลู่ฝานสะบัดมือปัดม่านแสงทิ้ง แสงนับไม่ถ้วนรวมตัวบนมือลู่ฝานอีกครั้ง กลับมาเป็นมุกเม็ดกลมเหมือนเดิม
ลู่ฝานโยนมุกคืนให้หนานกงสิงแล้วพูดว่า “สัตว์อสูรน่ากลัวตัวนี้ชื่อว่าสัตว์อสูรอากาศธาตุ!”
เมื่อได้ยินชื่อนี้ หนานกงสิงสั่นไปทั้งตัว เขาพูดอย่างตกใจมาก “สัตว์อสูรอากาศธาตุเหรอ พระเจ้า พวกผู้ฝึกชั่วร้ายใช้ชีวิตคนเลี้ยงสัตว์อสูรอากาศธาตุงั้นเหรอ พวกเขาบ้าไปแล้วเหรอ”
ลู่ฝานนวดขมับตัวเองแล้วพูดว่า “พวกเขาไม่ได้บ้า พวกเขาคิดจะเลี้ยงสัตว์อสูรไร้เทียมทานออกมา คิดดูสิ ถ้ามีสัตว์อสูรไร้เทียมทานแบบนี้ ในใต้หล้านี้ใครจะขัดขวางได้!”
หนานกงสิงกัดฟันพูดว่า “คิดไม่ถึงว่าพวกเขาเลี้ยงสัตว์อสูรอันตรายขนาดนี้ในประเทศฉิงเทียนของฉัน ถ้าสัตว์อสูรแบบนี้ปรากฏตัวออกมา ประเทศฉิงเทียนของฉันต้องเจอเคราะห์ร้ายแน่นอน!”
ลู่ฝานพยักหน้าพูดว่า “ใช่ พวกเขาคิดจะทำแบบนี้”
หนานกงสิงพูดว่า “แล้วจะทำยังไง สหายลู่ฝานมีแผนหรือเปล่า”
ลู่ฝานเงียบ จากนั้นพูดว่า “ตอนนี้ยังไม่มี ทำได้เพียงดูไปทีละก้าว”
หนานกงสิงแอบถอนหายใจยาว
......
ในคืนนี้เต็มไปด้วยการตกแต่งอย่างงดงาม เสียงเพลงดังสนั่น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า