คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 657

แม้แต่ในความฝัน เซิน เฉียนก็ไม่เคยคิดเลยว่าตัวประกอบอย่างเธอ จะได้มาแสดงเป็นตัวหลักแบบนี้ มันเหมือนกับความฝันที่เป็นจริง

ตลอดงานแถลงข่าว ใจเธอก็อยู่ไม่นิ่งแล้ว

พอกลับมาที่ห้องพัก เธอทรุดตัวลงบนโซฟา ผู้คนที่ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร อาจกำลังสงสัยว่าเธอไปวิ่งร้อยเมตรมา

“พี่คะ ขอน้ำหนึ่งแก้วค่ะ” เธอยกมือขึ้นเพื่อขอแก้วน้ำโดยไม่รู้ว่ามีใครอยู่ในห้อง เธอพูดเหมือนกับกำลังพูดกับผู้ช่วย

สักพักก็มีคนยื่นแก้วน้ำให้เธอ

“ขอบคุณค่ะ” เธอพูดเบา ๆ แล้วลุกขึ้นนั่ง เมื่อเธอกำลังจะดื่ม เธอก็เหลือบไปเห็นใบหน้าที่ยิ้มแย้มจากหางตาของเธอ

เธอเบิกตากว้างด้วยความแปลกใจและรีบหันไปมอง และอุทานด้วยความตกใจออกมา “พี่โรลชูว ทำไมพี่ถึงมาอยู่ที่นี่?”

ทัง โรลชูว ยิ้ม "เจอกันอีกแล้ว"

เซิน เฉียนมองแก้วในมือของเธอและยิ้มออกไปอย่างเขินอาย “พี่โรลชูว ขอโทษที่ใช้พี่นะคะ”

"ไม่เป็นไร" ทัง โรลชูวมองเธออย่างอ่อนโยน “ดื่มน้ำก่อน แล้วค่อยคุยกัน”

“ค่ะ” เซิน เฉียนตอบตกลง จากนั้นเธอก็รีบดื่มน้ำในแก้วจนหมด

เมื่อเห็นว่าเธอรีบดื่มน้ำจนหมด ทัง โรลชูวก็ยิ้มออกไปอย่างช่วยไม่ได้ จากนั้นเธอก็หยิบสคริปต์หนา ๆ ออกมาจากกระเป๋าใบใหญ่ของเธอ

และยื่นมันไปให้เซิน เฉียน "นี่คือสคริปต์ของหนัง ลองอ่านดูสิ"

เซิน เฉียนหันไปรับมันมา และเริ่มก้มหน้าอ่านบท

“ฉันขอมาให้เธอช้าไปหน่อย ทำให้ทุกอย่างมันเร่งรัดไปหมด ฉันขอให้ผู้กำกับเลื่อนฉากของเธอออกไปแล้วนะ เธอจะได้มีเวลาท่องบทให้มากขึ้น”