กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 1006

จงเหยียนซีหยุดชะงัก​ เธอเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย หันหลังกลับไปมองเจียงโย่เชียน “คุณหมายความว่าอย่างไร?”

“พี่ชายของผมได้รับบาดเจ็บที่หัว ทำให้ความจำเสื่อม จนกระทั่ง​ไม่รู้ว่าผมเป็นใคร เขาต้องเข้ารับการผ่าตัดถึงจะดีขึ้น คุณช่วยพวกเราคิด หรือไปเยี่ยมเขาหน่อยได้ไหมครับ?”เจียงโย่เชียนพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่อ้อนวอน​

จงเหยียนซีตกใจไปแค่ครู่เดียว ไม่นานก็กลับมาเย็นชาเหมือน “ถ้างั้นก็ดีสิ เขาจะได้ไม่มายุ่งกับฉันอีก แล้วก็พวกคุณ ต่อไปก็ไม่ต้องมาที่นี่อีก”

เธอพูดจบก็เข้าไปในบ้านแล้วปิดประตูทันที ไม่เปิดโอกาส​ให้อีกฝ่ายพูดอะไรต่อ

เจียงโย่เชียนรู้สึกท้อแท้ “หัวใจของหล่อนทำมาจากหินเหรอ? พี่ชายของฉันเป็นถึงขนาดนั้น หล่อนก็ไม่แคร์เลยสักนิด”

หนานเฉิงถอนหายใจออกมา “แบบนี้ก็ดี เราพยายามที่สุดแล้ว ไปกันเถอะ”

เขาเปิดประตูรถแล้วเข้าไป เจียงโย่เชียนก็ตามเขาไป “ต่อไป เราทำอย่างไรต่อดี?”

หนานเฉิงครุ่นคิด “งั้นเรากลับเมืองBก่อนดีไหม เราคุ้นเคยที่นั่นมากกว่า สำหรับอาการของประธานเจียง พวกเราก็สามารถ​หาโรงพยาบาล​ดีๆไปรักษาได้ แบบนี้เราก็จะได้สบายใจในระดับหนึ่ง”

“งั้นถ้าจำเป็นต้องเข้ารับการผ่าตัดล่ะ?”เจียงโย่เชียนถามขึ้น

หนานเฉิงมองไปยังเขา “นายเคยคิดไหม ว่าจริงๆแล้ว การที่ประธานเจียงเสียความทรงจํา​นั้นมันก็เป็นเรื่องที่ดีมากเลยนะ”

ทันใดนั้นเจียงโย่เชียนก็โมโหขึ้นมาทันที “นายคิดได้ยังไง? หรือว่านายอยากให้เขาเสียความทรงจำเพราะนายจะได้ฮุบ​บริษัท​เหรอ?”

“นายคิดว่าทุกคนเขาจะเหมือนแม่นายเหรอ?”หนานเฉิงไม่อยากเอ่ยถึงเรื่องนี้ ทว่า รู้สึกไม่สบายใจ เขามีสิทธิ์​อะไรมาคิดหรือกล่าวหาตัวเองแบบนี้?

เจียงโย่เชียนก็โมโหกว่าเดิม เขารู้ว่าแม่ของเขานั้นโลภ และไม่หวังดีกับเจียงโม่หาน แต่ไม่ว่ายังไงก็เป็นแม่ของตัวเอง เขาสามารถ​คิดแบบนี้ในใจได้ ทว่า การที่ได้ยินจากปากของคนอื่นนั้น ภายในใจก็รู้สึกไม่พอใจและไม่ชอบ

หนานเฉิงไม่อยากทะเลาะกับเขา จึงค่อยๆพูดขึ้น “นายก็เห็นท่าทางของจงเหยียนซีแล้ว รู้สถานการณ์​ในตอนนี้ของประธานเจียง หล่อนก็ไม่มีทีท่าว่าจะใจอ่อนเลยแม้แต่น้อย โอกาสที่หล่อนจะกลับมาหาประธานเจียงนั้นน้อยมาก หรืออาจจะเป็นศูนย์​เลยก็ว่าได้”

“นายอยากจะพูดอะไร?”เจียงโย่เชียนถามขึ้น

“ถ้าประธานเจียงจำความได้ ก็จะรู้สึกเสียใจกับเรื่องราวในอดีต ทั้งๆที่รู้ว่าเป็นไปไม่ได้ ยังคงตามจงเหยียนซีต่อไปแน่ๆ ถ้าเป็นแบบนี้ ลืมไปให้หมดเลยดีกว่า”หนานเฉิงพูดความคิดเห็นของตัวเองออกมา

เจียงโย่เชียนขมวดคิ้ว “นายหมายความว่า จะไม่เข้ารับการรักษาแล้วเหรอ?”

“การรักษานั้นมีความเสี่ยง ถ้าไม่เข้ารับการรักษา ไม่เพียงแต่ไม่ต้องเสี่ยง เขาก็ไม่ต้องเสียใจเพราะเรื่องของจงเหยียนซีอีก ถ้าต่อไปได้พบกับผู้หญิงคนใหม่ และดูแลเขาไปตลอดชีวิตไม่ดีกว่าเหรอ?”

เจียงโย่เชียนยังคงรู้สึกว่าแบบนี้ไม่ค่อยโอเค เขารู้สึกว่าการตัดสินใจในครั้งนี้ไม่ควรเป็นพวกเขามาตัดสิน แต่ควรเป็นเจียงโม่หานมาตัดสินใจเองมากกว่า

“ฉันขอคิดดูก่อน”