คุณหมอของนายขุนพล นิยาย บท 38

“คุณพ่อขา”

“ว่าไงครับคนสวย” ฟอด!! ท่าวิ่งดุกดิกเข้ามาหาพร้อมกอดเข้าที่หน้าขาของขุนพลทำให้ผู้เป็นพ่อต้องรีบอุ้มข้าวตังมานั่งบนตักขุนพลหอมแก้มลูกสาวฟอดใหญ่ ด้วยความขี้อ้อนเหมือนลูกแมวเสียงเล็กเสียงน้อยของลูก ยิ่งทำให้ขุนพลหลงลูกเข้าไปใหญ่ ยิ่งโตลูกสาวและลูกชายเขายิ่งฉายแววความหน้าตาดีขึ้นทุกวัน ยิ่งลูกชายความแพรวพราวความสวยเหมือนแม่ทำให้มีจดหมายรักสอดมาให้กระเป๋านักเรียนแทบทุกวัน ไหนจะเป็นขนมอีกไม่ใช่มีแค่ของลูกสาว ลูกชายขุนพลเองก็ฮอตหน้าตาที่หล่อเหมือนพ่อก็มักขนมติดไม้ติดมือทุกวันแต่เข็มทิศเป็นผู้ชายขุนพลแทบจะไม่ต้องห่วงอะไรเลยด้วยซ้ำ

“หนูชอบพี่โซ่ อนุบาลฉองค่ะ หนูขอมีแฟนได้มั้ยค่ะ”

“ไม่ได้” น้ำเสียงที่ให้คำตอบลูกสาวแทบจะเด็ดขาดอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ส่วนมากขุนพลจะเป็นพ่อที่สปอยลูก ลูกอยากได้อะไรไม่เคยขัดแต่ตอนนี้ คำขอของลูกสาวเห็นทีว่าเขาจะไม่เห็นด้วย ความรู้สึกว่าวันนี้ลูกสาวต้องแบ่งความรักให้กับผู้ชายที่ไหนก็ไม่รู้ยิ่งทำให้พ่อลูกสองหัวเสียเข้าไปใหญ่ ขอดวงจันทร์ยังง่ายกว่านี่อีก

“......” เสียงเงียบเป็นคำตอบ ลูกสาวเริ่มบีบน้ำตาอยู่บนหน้าตักแกร่งแต่ทำจะยังไงได้ในเมื่อลูกสาวเขายังเล็กและเขาสามารถที่จะเลี้ยงลูกให้สุขสบายด้วยไม่ต้องมีแฟนเลยก็ได้!!

น้ำตาเม็ดโตและเสียงร้องที่ดังขึ้นของข้าวตัง ทำให้ขุนพลทำอะไรแทบไม่ถูกเพราะปกติข้าวตังแทบจะไม่ร้องไห้เสียงดังเลยด้วยซ้ำ ตอนนี้ทำได้เพื่อกอดปลอบลูกสาวไม่ให้ร้องเสียงดังไปกว่านี้ ถ้าน้ำมนต์ได้ยินเข้าหัวเขาขาดแน่นอนที่ไม่มีคำตอบดี ๆ ให้กับลูกสาว เพราะน้ำมนต์เคยบอกว่าเป็นความคิดของเด็กเล็กเท่านั้น

“โอ๋ โอ๋ อย่าร้องลูกเดี๋ยวแม่ได้ยินเข้า พ่อตายเลยนะ” น้ำเสียงลนลานกลัวเมียได้ยิน ยิ่งพูดเหมือนยิ่งบอกให้ร้องดัง ๆ ตอนนี้ลูกสาวเขาร้องได้จนข้างบ้านได้ยินแล้วมั้ง!!

“เงียบก่อนลูกเดี๋ยวพ่อซื้อของเล่นให้” ความรักลูกและกลัวเมีย ตีตื้นในอก สงสารตัวเองจริง ๆ เมียที่เป็นใหญ่ในบ้านเพราะเขายกตำแหน่งนี้ให้ ไม่ใช่ว่ากลัวเมียแค่ไม่อยากมีปัญหา

“ข้าวตังร้องไห้ทำไมลูก .. ขุนทำอะไรลูกถึงร้องดังขนาดนี้” ว่าแล้วไม่มีผิด เมียต้องจัดการเขาก่อนอันดับหนึ่งก่อนลูกแน่นอน ตอนนี้ลูกสาวตัวดีวิ่งไปกอดขาแม่เขา ร้องไห้สะอึกสะอื้นเข้าไปใหญ่ สายตาเมียที่มองมาทำให้ขุนพลส่ายพันควันแทบจะยกมือไหว้เมียอยู่แล้ว

“โอ๋ โอ๋ ไม่ร้อง ไหนคนเก่งบอกแม่สิค่ะ!! ว่าร้องไห้ทำไม”

“คุณพ่อเสียงดังใส่ข้าวตังค่ะ” ขวับ!! จบกันชีวิตพ่อ สายตาเชือดเฉือนของน้ำมนต์ สันหลังของขุนพลชาแวบขนแขนลุกชัน เดี๋ยวนี้น้ำมนต์โหดขึ้นมาก อะไรก็ด่าผัวไว้ก่อนถ้าไม่อยากมีปัญหาอย่าคิดเถียงเมีย

“ขุน”

“ก็ลูกมาขอว่าอยากมีแฟน ขุนเห็นว่าลูกยังเด็กอยู่”

“ไม่ใช่คุณพ่อจะไม่ให้ข้าวตังมีแฟน แต่ต้องรอหนูโตกว่านี้หน่อยนะลูกแล้วเดี๋ยวค่อยมาของใหม่” หือ!! อะไรนะ ลูกต้องมีขอมีแฟนแบบนี้อีกเหรอ? เขาต้องเจอคำถามที่ไม่อยากตอบแบบนี้อีกเหรอ!! ยังไงก็ต้องทันไปก่อนให้ผ่านตอนนี้ไปก่อน จำยอมต้องพยักหน้ารับไปก่อน

“จริงเหรอค่ะ”