จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1126

เมื่อได้ยินโม่เฉินพูดถึงผู้หญิงลึกลับในชุดดำอีกครั้ง หลินหยุนก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย

หญิงในชุดดำคนนั้นช่างลึกลับจริงๆ

ยิ่งกว่านั้น พลังของเธอก็ไม่ด้อย และยังมีสมบัติใช้ไม่ขาดมือ

เห็นได้ชัดว่าเคล็ดวิชาสิบทอดนั้นแข็งแกร่งมาก

สิ่งที่ทำให้หลินหยุนสงสัยที่สุดก็คือ หญิงชุดดำคนนั้นดูเหมือนจะต้องการฆ่าเขาอย่างยิ่ง!

นี่ทำให้เขาสับสนเล็กน้อย

เขาส่ายหัวและไม่คิดถึงเรื่องผู้หญิงชุดดำอีก

หลินหยุนมองไปที่โม่เฉินและถามว่า “ฐานของค่ายกลสี่พิทักษ์อยู่ที่ไหน?”

โม่เฉินรีบพูด "อยู่ที่ศาลบรรพบุรุษบนยอดเขา!"

หลินหยุนพยักหน้าและมุ่งไปที่ยอดเขา

ในศาลของบรรพบุรุษ แทบไม่มีอะไรแตกต่างจากตอนที่โม่เฉินจากไป

ศพของลูกศิษย์สำนักโม่เหมินหลายคนยังคงอยู่

โม่เฉินรีบเดินขึ้นและจัดการรวบรวมศพทั้งหลาย

ดวงตาของหลินหยุนตกอยู่ที่แท่นบูชาแปดเหลี่ยม

เขารู้สึกได้ว่าในนั้นมีพลังงานที่มองไม่เห็น กำลังอ่อนตัวลงอย่างรวดเร็ว

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ทำให้เขาประหลาดใจมากที่สุดก็คือ พลังงานที่มองไม่เห็นนี้มีพลังมหาศาลจริงๆ แต่ขณะที่เขาขึ้นมายังเขาคุนชางครั้งล่าสุด ตนกลับไม่พบอะไรเลย

ไม่อย่างนั้น เขาก็อาจจะไม่ไปแตะต้องคนจำนวนมากขนาดนั้นของตระกูลผู้พิทักษ์

เรื่องในตอนนี้ก็อาจจะไม่เกิดขึ้นมา

หลังจากสังเกตอย่างระมัดระวังอยู่ครู่หนึ่ง โม่เฉินเองก็กลับมาข้างๆอีกครั้ง

“คุณหลิน ค่ายกลยังสามารถกลับมามีเสถียรภาพได้อีกหรือไม่?” โม่เฉินถาม

“ได้!” หลินหยุนขมวดคิ้วและเอ่ยขึ้น “แต่ว่า จำเป็นต้องใช้ของล้ำค่าอย่างยิ่งบางอย่าง!”

ดวงตาของโม่เฉินเป็นประกายและเอ่ยว่า "ขอแค่สามารถทำให้มันยังมีเสถียรภาพ! เรื่องของที่ต้องใช้ ขอให้ท่านหงและประธานาธิบดีช่วยค้นหาและรวบรวมน่าจะดีกว่า!"

หลินหยุนพยักหน้าและเอ่ย “คงได้แต่ต้องเป็นอย่างนั้นแล้ว!”

หลังจากบอกสิ่งของที่ต้องใช้ให้กับโม่เฉินแล้ว โม่เฉินก็จากไปอย่างรวดเร็ว

เหลือเพียงหลินหยุนคนเดียว และกำลังศึกษาแท่นบูชาแปดเหลี่ยมต่อไป

“ค่ายกลสี่พิทักษ์ สี่ตำแหน่งในหนึ่งเดียว!”

“แม้ว่าทางด้านเขาคุนชางจะเกิดปัญหาขึ้นแล้ว แต่ถ้าหากคิดจะทำให้มันกลับมามีเสถียรภาพจริงๆ จำเป็นต้องลงมือในฐานค่ายกลทั้งสี่พร้อมกัน!”

"ต้องบอกว่า ค่ายกลนี้ช่างน่าสนใจจริงๆ!"

“และใช้พลังของเลือดเป็นกุญแจในการผนึก!”

“ตอนนี้ฐานค่ายกลยังไม่ได้ถูกทำลาย แต่กลับอ่อนแอลงและมีรอยแยกปรากฏขึ้น ดูเหมือนว่ารอยแยกนี่นไม่น่าจะอยู่ห่างจากที่นี่มากนัก!”

เมื่อคิดถึงตรงนี้ แค่พริบตา หลินหยุนก็หายไปจากห้องโถงของศาลบูชาบรรพบุรุษ

ไม่นานนัก หลินหยุนก็พบรอยแยกสายหนึ่งเข้าจริงๆ

และเมื่อทำการหาต่อไป กลับไม่พบรอยแยกที่สอง

ดังนั้นหลินหยุนจึงกลับไปที่รอยแยกแรก

เมื่อมองดูช่องว่างแคบๆในรอยแยก หลินหยุนก็เอ่ยพึมพำ "ก่อนหน้านี้มีการสั่นสะเทือนเกิดขึ้น อีกทั้งยังมีกลิ่นอายหลงเหลืออยู่ คนทั้งสองของสำนักฉีเทียน น่าจะออกมาจากที่นี่และหนีกลับไปในประตูเซียนแล้ว!"

"ประตูเซียน..."

“โลกใบเล็กแห่งการฝึกตนที่ถูกผนึกไว้โดยเขาคุนชาง โลกคุนชาง…”

“ไม่รู้ว่าในนั้นเป็นยังไง!”

“ถ้าฉันต้องการเข้าสู่รวมยา โดยเฉพาะอย่างการขึ้นเป็นยาทองหวูซ่าง ยังมีหนทางอีกยาวไกลที่จำเป็นต้องเดินไป”

“ถึงแม้ค่ายกลสี่พิทักษ์จะต้องทำให้เสถียรภาพอีกครั้ง แต่ว่ารอยแยกแคบๆ นี้กลับยังคงเอาไว้ได้!”

ทันทีที่ฝ่ามือของหลินหยุนพลิกสะบัด ธงขนาดเท่าฝ่ามือสองผืนก็ปรากฏขึ้น จากนั้นมันก็ถูกเขาปักเข้าไปในรอยแยก ในไม่ช้า รอยแยกนั้นก็ปิดลงอย่างรวดเร็วจนสามารถเห็นด้วยตาเปล่า

หลังจากนั้นไม่นาน รอยแยกก็หายไปอย่างสมบูรณ์

ร่างของหลินหยุนเองก็หายไปเช่นกัน

โลกคุนชางนี้ เขาจะต้องเข้าไปเดินเล่นสักรอบ!