จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1201

ได้ยินดังนั้น ซิงเฟยพลันยิ้มเยาะและพูดขึ้นว่า “ไม่ว่าอย่างไร! ฉันมาถึงสถานที่แห่งนี้ก่อน ถ้าสหายเซียวต้องการค้นหาสมบัติ ก็ต้องไปหาที่สถานที่อื่นจะดีกว่า! ”

“ฉันไม่คุ้นเคยที่จะร่วมแบ่งสันปันส่วนสิ่งของกับผู้อื่น! ”

ขณะที่พูด พลังในร่างกายของซิงเฟยก็ปะทุขึ้นทันที

แต่เพราะเธอเองมีพลังบำเพ็ญยังไม่ถึงขั้นยาทอง จึงแทบจะไม่ส่งผลกระทบอะไรต่อสหายเซียว

สหายเซียวเองก็ไม่ได้โกรธเคือง หัวเราะเหอะเหอะและพูดว่า “ก็ได้ ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ฉันก็ขอตัวลาไปก่อน! ”

เมื่อพูดจบ ร่างกายก็กระพริบ แวบหายไปกับที่

เมื่อเห็นฝ่ายตรงข้ามหายตัวไปแล้ว ซิงเฟยก็พลันส่งสียงฮึขึ้นอย่างเย็นชา หันหลังแล้วก็ผลักประตูตามหลินหยุนเข้าไป

ภายในตำหนักมีขนาดใหญ่กว้างขวางอย่างมาก

เมื่อเดินเข้าไป ก็มองเห็นเตากลั่นยาขนาดใหญ่

เตากลั่นยาตั้งอยู่บริเวณตรงกลางของตำหนัก มีความสูงประมาณแปดเมตร

ตอนนี้ฝาของเตากลั่นยาได้แตกหักอยู่บนพื้น และตัวของเตาก็เสียรูปทรงไปอย่างมาก

เห็นเตากลั่นยานี้แล้ว ซิงเฟยพลันสูดหายใจลึก

“เตากลั่นยานี้ช่างใหญ่โตยิ่งนัก! ”

“นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้เห็นเตากลั่นยาที่ใหญ่โตขนาดนี้! ”

“ไม่รู้ว่านักกลั่นยาประเภทไหน ถึงจะใช้เตากลั่นยาที่ใหญ่โตขนาดนี้! ”

หลินหยุนพูดขึ้นว่า “ระดับของนักกลั่นยา ไม่มีความเกี่ยวข้องอะไรกับขนาดของเตากลั่นยาที่ใหญ่หรือเล็ก! ”

ซิงเฟยตกใจ จากนั้นก็เบะปากและพูดขึ้นว่า “พูดอย่างกับว่านายกลั่นยาเป็นทำนองนั้น! ”

หลินหยุนไม่ได้โต้เถียงอะไรกับเธอ โดยได้กวาดสายตามองไปภายในบริเวณตำหนักหนึ่งรอบ

บริเวณที่ติดกับกำแพงด้านขวาคือตู้ลิ้นชักไม้หนึ่งแถว แต่เวลานี้ได้ถูกทำลายลงไปไม่น้อยแล้ว

หลินหยุนก้าวเดินเข้าไป แล้วเปิดลิ้นชักออกดู ซึ่งด้านในนั้นไม่มีอะไรเลย

เดิมทีด้านในนี้น่าจะจัดเก็บพวกสมุนไพรสำหรับกลั่นยาจำนวนไม่น้อย แต่ตอนนี้กลับไม่มีอะไรหลงเหลือแล้ว

ซิงเฟยเองก็ได้เดินวนรอบเตากลั่นยา

หลังจากที่เดินวนอยู่สองรอบ ก็ได้กระโดดลอยตัวขึ้นไปบนเตากลั่นยา แล้วมองไปที่ด้านในของเตา ทันใดนั้นเธอก็ได้กรีดร้องขึ้น

“พระเจ้า! มีของดี! นายรีบมาดูเร็ว! ”

ขณะที่พูด ก็รีบกวักมือเรียกหลินหยุนอย่างตื่นเต้น

หลินหยุนก็กระโดดลอยตัวขึ้น มาถึงด้านบนของเตากลั่นยา

มองไปที่ด้านในของเตา กลับพบว่ามีกล่องหยกขนาดใหญ่เท่ากับศีรษะอยู่หนึ่งกล่อง

เวลานี้กล่องหยกกำลังลอยอยู่ด้านในของเตากลั่นยา และกระจายส่งกลิ่นหอมที่เบาบางของยาออกมาเป็นระยะ

ถ้าหากไม่ได้อยู่ในระยะที่ใกล้ขนาดนี้ ก็คงจะไม่ได้กลิ่นหอมนี้อย่างแน่นอน

ซิงเฟยยื่นมือออกไปกวักเรียก กล่องหยกนั้นก็ลอยเข้ามาในมือของเธอ

ทั้งสองคนลงมาจากเตากลั่นยา แล้วซิงเฟยก็ได้เปิดกล่องหยกนั้นทันที

จากนั้นกลิ่นหอมของยาก็ได้ฟุ้งกระจายไปทั่วบริเวณ

พบว่าด้านในกล่องหยกนั้นไม่ใช่ยา แต่เป็นหญ้าทิพย์แห้ง

หญ้าทิพย์นี้มีเพียงสามใบ มีสีแดงเข้ม และไม่มีชีวิต

แต่ก็ยังคงทำให้ซิงเฟยรู้สึกตกตะลึงเป็นอย่างมาก

เพราะแม้ว่าหญ้าทิพย์นี้จะอยู่วางเก็บอยู่ในกล่องหยก

ชี่ทิพย์ของหญ้าทิพย์นี้จะหลงเหลือไม่มาก

แต่รู้ไหมว่า สำนักแห่งนี้ดำรงอยู่มาเป็นเวลานานเท่าไหร่แล้ว

คิดไม่ถึงว่าหญ้าทิพย์นี้จะไม่ย่อยสลายสูญหายไป ซึ่งก็เพียงพอที่จะทำให้ตื่นตะลึงมากแล้ว!

ซิงเฟยเบิกตาโพลง กลืนน้ำลายและพูดว่า “ฉันไม่เคยเห็นหญ้าทิพย์นี้มาก่อน! นายรู้จักไหม? ”

หลินหยุนพยักหน้า และพูดว่า “สิ่งนี้เรียกว่าหญ้าสลัวแห่งความตาย! เก็บเอาไว้เถอะ ถือว่าเป็นสมบัติล้ำค่าอย่างหนึ่งเลย! ”

ซิงเฟยไม่เชื่อสักเท่าไหร่ “นายคงไม่ได้พูดชื่อขึ้นมั่วซั่วเพื่อมาหลอกลวงฉันหรอกนะ? ”

สิ่งของที่แม้แต่เธอก็ยังไม่รู้จัก เธอก็คงไม่เชื่อหรอกว่า หลินหยุนจะสามารถรู้จักได้

เธอเองเชื่อมั่นในความรู้ประสบการณ์ของตัวเองเป็นอย่างมาก!

ส่วนหลินหยุนแล้ว......

คงไม่ต้องพูดถึงแล้วล่ะ?

แม้แต่ผู้มีอิทธิพลอำนาจในโลกคุนชางก็ยังรู้จักไม่ทั้งหมด ลำดับเยาว์และลำดับคุนชางก็ไม่รู้จัก แล้วจะมีความรู้ประสบการณ์มากแค่ไหนกันเชียว?

ช่วงเวลานี้ที่ทั้งสองคนอยู่ด้วยกัน เธอพูดไม่ออกนับครั้งไม่ถ้วนสำหรับเรื่องการขาดแคลนความรู้ประสบการณ์ของหลินหยุน

หลินหยุนพูดขึ้นว่า “หญ้าสลัวแห่งความตายเป็นตัวยาหลักที่ใช้สำหรับกลั่นยาจิตมืดโดยเฉพาะ! ”