มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 151

หลัวซิวทั้งตกใจทั้งโกรธ มังกรเจียวเขาเดียวเกล็ดม่วงตัวนี้ฝึกจิตขั้นสามแล้วก็จริง แต่ความแข็งแกร่งนั้นต้องแข็งแกร่งกว่าการฝึกจิตขั้นสามทั่วไปอย่างแน่นอน

ก่อนหน้านี้ เหยียนเยว่เอ๋อร์พูดแค่ว่าเป็นอสูรกายที่ฝึกจิตขั้นสี่ แต่ไม่ได้บอกว่าเจ้าอสูรกายที่ยึดถิ่นฐานอยู่ที่นี่ ที่แท้แล้วคือมังกรเจียวเขาเดียวเกล็ดม่วง!

ร่างสูงราวหนึ่งร้อยสี่สิบเมตรลอยอยู่กลางอากาศ ดวงตาแดงก่ำคู่ใหญ่หลุบตาลงมองมนุษย์ตัวเล็กราวกับหมด เมื่อมังกรเจียวเขาเดียวเกล็ดม่วงอ้าปาก ลำแสงสีม่วงที่เต็มไปด้วยพลังปีศาจก็ถูกพ่นออกมา และพุ่งเข้าหาหลัวซิวด้วยความเร็วราวกับสายฟ้า

หลัวซิวรีบสาวเท้าวิ่งหนี ต่อให้มียาระเบิดเทพจิตอยู่กับตัว แต่เขาก็ยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเจ้าอสูรกายตัวนี้อยู่ดี

เสียงคำรามดังกึกก้อง ลำแสงสีม่วงตกกระทบลงสู่พื้น ระเบิดจนกลายเป็นหลุมลึกจนมองไม่เห็นก้นหลุม มังกรเจียวเขาเดียวเกล็ดม่วงไล่ตามโจมตีอย่างดุร้าย ป่าทึบที่เต็มไปด้วยต้นไม้น้อยใหญ่ถูกทำลายราบเป็นนาบกองในทันที

เหยียนเยว่เอ๋อร์ได้ยินเสียงของการต่อสู้ ก็รีบเข้าไปในดินแดนของมังกรเจียวเขาเดียวเกล็ดม่วง ตามหาหญ้าวิญญาณกลับมา

มังกรเจียวเขาเดียวเกล็ดม่วงเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วราวกับสายลมพัด จนไม่สามารถเปรียบเทียบได้กับการเคลื่อนไหวของหลัวซิว

ความจริงแล้วหลัวซิวนั้นไม่ได้หนีออกมาไกลสักเท่าใดนัก ยิ่งถูกมังกรเจียวเขาเดียวเกล็ดม่วงไล่ตามมาติด ๆ ลำแสงสีม่วงถูกยิงออกมาราวลูกธนู สามารถที่จะบดร่างยุทธ์ชั้นสูงของเขาให้สลายได้ในทันที

หลัวซิวกลิ้งลงกลับพื้น หลบหลีกการโจมตีจากลำแสงสีม่วง ท่ามกลางเสียงระเบิดที่ดังอึกทึกครึกโครม หลัวซิวก็ได้เคี้ยวยาระเบิดเทพจิตที่อยู่ในปากของเขา

ในชั่วพริบตา เรียวแรงมหาศาลก็ปะทุขึ้นภายในร่างกาย เติมเต็มร่างกายของหลัวซิวด้วยความรู้สึกแข็งแกร่งอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน

ทันทีที่กรงเล็บสีม่วงปรากฏอยู่เหนือศีรษะ หลัวซิวเงื้อมือจับกระบี่ เมื่อเสียงกึกก้องดังขึ้น กระบี่ของนักยุทธ์ระดับชั้นกลางก็ฟันเข้าไปในทันที

เลือดสีม่วงสองสามหยดของอสูรกายไหลออกมา ด้วยฤทธิ์ของกระบี่นักยุทธ์ระดับชั้นกลาง ก็สามารถทำได้เพียงสร้างบาดแผลขาดไม่เล็กไม่ใหญ่ไว้บนฝ่าเท้าของมังกรเจียวเขาเดียวเกล็ดม่วง

แน่นอนว่าเป็นเพราะพลังของหลัวซิวนั้น ไม่เพียงพอที่จะทำให้กระบี่นักยุทธ์ระดับชั้นกลางสำแดงฤทธิ์ได้ แต่ร่างกายของพวกอสูรกายนั้น เดิมทีก็แข็งแกร่งอยู่แล้ว เกล็ดของเจ้ามังกรเจียวเขาเดียวเกล็ดม่วง เรียกได้ว่าเป็นขีดจำกัดสูงสุดของร่างยุทธ์ ใกล้เคียงกับร่างยุทธ์ของแดนกษัตริย์แล้ว

พลังมหาศาลถูกส่งออกมาจากฝ่าเท้าสีม่วง ทำให้หลัวซิวถึงกับร้องออกมาเสียงดัง มุมปากมีเลือดออกเล็กน้อย ร่างของเขากระเด็นออกไปตามแรง ชนเข้ากับหินก้อนใหญ่จนแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ

แม้ว่าจะเคี้ยวยาระเบิดเทพจิตไปแล้ว เขาก็ยังคงไม่ใช่ศัตรูที่คู่ควรกับเจ้ามังกรเจียวเขาเดียวเกล็ดม่วงตัวนี้อยู่ดี

“โฮก!”

มังกรเจียวเขาเดียวเกล็ดม่วงอาปากคำรามก้อง ครั้งนี้สิ่งที่ออกมาจากปากของมันไม่ใช่ลำแสงสีม่วง แต่เป็นสายฟ้าสีน้ำเงิน!

พลังแปรเสวียนเทียน!

หลัวซิวใช้วิชาโคจรพร้อมตวัดกระบี่ตั้งรับ แม้ว่าจะเป็นการใช้พลังประคองไว้ถึงหกเท่า กระบี่ยุทธ์ในมือของเขายังคงไม่สามารถรับแรงปะทะของสายฟ้า เกิดเสียงดังกริ๊งและหลุดออกจากมือของเขาไป พลังของสายฟ้าถูกส่งผ่านกระบี่ยุทธ์ตรงไปที่ร่างของเขา ทำให้เขาชาไปทั้งร่าง ผิวไหม้ดำ ร่างกายภายในได้รับบาดเจ็บหนัก

นี่ต้องเป็นพลังอันน่ากลัวของมังกรเจียวเขาเดียวเกล็ดม่วง พลังฝึกจิตของอสุรกายทั่วไปนั้นเทียบไม่ได้เลย

“หนี!”

นี่คือความคิดหนึ่งเดียวที่ผุดขึ้นมาให้หัวของหลัวซิว เขาไม่คู่ควรที่จะเป็นคู่ต่อสู้กับเจ้าอสูรกายตัวนี้เลย

ยาระเบิดเทพจิตยังมีอีกสองลูก แต่เขากลับไม่กล้าใช้ ไม่เช่นนั้นพลังมหาศาลของยาจะทำให้จุดตันเถียนในร่างกายของเขาระเบิดแหลกสลายไปได้

เส้นทางที่เขาเลือกวิ่งนี้ไปนั้น คือทะเลสาบอันเป็นดินแดนเก่าก่อนของมังกรเจียวเขาเดียวเกล็ดม่วงพอดี เขาทำได้เพียงฝากความหวังไว้ที่เหยียนเยว่เอ๋อร์ ผู้หญิงคนนั้นได้ยืมพลังของหญ้าวิญญาณเพื่อฟื้นฟูพลังส่วนหนึ่งไปแล้ว

ระหว่างที่กำลังหนีหัวซุกหัวซุน บางครั้งหลัวซิวก็ถูกมังกรเจียวเขาเดียวเกล็ดม่วงตามได้ทัน ทุกครั้งที่เขาต้านการโจมตีจากเจ้าอสูรกายตัวนี้เขาก็จะได้รับบาดเจ็บทุกครั้งไป ไม่ทันไรเขาก็มีเลือดท่วมไปทั้งตัว

นับตั้งแต่หลัวซิงดึงความสนใจจากมังกรเจียวเขาเดียวเกล็ดม่วงออกไป จนถึงเมื่อเขาลากเจ้าอสูรกายตัวนี้กลับมา ทั้งหมดนี้ใช้เวลาประมาณครึ่งชั่วโมง

ทางด้านริมฝั่งทะเลสาบ เหยียนเยว่เอ๋อร์ก็ได้สูบเอาพลังจากหญ้าวิญญาณไปแล้วสามลูก เทพจิตของนางที่เต็มไปด้วยรอยร้าว ถูกห่อด้วยจุดสีฟ้าอ่อน และค่อย ๆ ถูกซ่อมแซม

นางได้หยิบหญ้าวิญญาณออกมาอีกหนึ่งลูก และโยนเข้าปากพร้อมเคี้ยวมันในทันที ความขมของยานั้นแพร่ซ่านอยู่ภายในร่างกายของนางพลังที่สูญเสียไปจากบาดแผลก็ค่อย ๆ คืนกลับมา