มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 160

“ถูกหังเซี่ยงเฉินชุบมือเปิบไปเสียแล้ว”

“เขาต้องการจะเอาชีวิตของเด็กหนุ่มผู้นี้ ไปแลกกับยากลั่นจิตของสำนักเหลยหวู่ ใครกล้าแย่งชิงกับเขา คงจะต้องต่อสู้กันจนตายไปข้างหนึ่งอย่างแน่นอน”

“ชีวิตของเด็กหนุ่มผู้นี้อาจไม่มีค่าพอจะเทียบได้กลับยากลั่นจิต ในเมื่อหังเซี่ยงเฉินลงมือเช่นนี้ ก็หลีกทางให้เขาจะดีกว่า”

ปรมาจารย์ยุทธ์ฝึกจิตสองคน ที่แอบสะกดรอยตามมาตลอดทางจากวัดกวนเหลย เห็นหังเซี่ยงเฉินเริ่มลงมือแล้ว และเห็นว่าชายหนุ่มชุดดำผู้นั้นกำลังจะถูกฆ่าตาย จึงล่าถอยกลับไปอย่างเงียบ ๆ

ภายในขอบเขตของการรับรู้ถึงชีวิต ปรมาจารย์ยุทธ์ฝึกจิตทั้งสองคนค่อย ๆ ถอยห่างออกไปไกล จนกระทั่งหายไปจากขอบเขตของการรับรู้

ดวงตาของหลัวซิวเป็นประกาย ในเมื่อคนที่หลบซ่อนตัวอยู่ในความมืดได้จากไปแล้ว เขาจึงไม่จำเป็นต้องออมแรงอีกต่อไป

อันที่จริงแล้ว เขาแอบสังเกตถึงการเคลื่อนไหวรอบตัวของเขาตั้งแต่ต้น

“เหอะ ๆ พวกถ้ำมองไปแล้ว คราวนี้เจ้าก็ตายได้แล้ว !”

หังเซี่ยงเฉินหัวเราะเยาะเสียงดัง “พ่อหนุ่ม ที่ข้าไม่ฆ่าเจ้า ก็เพื่อป้องกันไม่ให้ใครมาขโมยหัวของเจ้าไปได้ เจ้ามีค่าคู่ควรกับยากลั่นจิต !”

ทันใดนั้น พลังจิตแท้ของหังเซี่ยงเฉินก็ปะทุออกมา ดาบของเขาพุ่งออกไปด้วยพลังที่แข็งแกร่งยิ่งกว่าครั้งก่อนหน้าหลายเท่า

แววตาของหลัวซิวเย็นชา เมื่อต้องเผชิญหน้ากับดาบนี้ เขาทำเพียงแค่เอี้ยวตัวเล็กน้อยเพื่อหลีกเลี่ยงจุดสำคัญเท่านั้น

เกิดเสียงดังฉึบ เลือดสาดกระเซ็นออกมา ดาบฟันเข้าที่ไหล่ด้านซ้าย จนเกือบจะตัดแขนข้างหนึ่งของหลัวซิวขาดออกมา

“ตอนนี้รู้ความแตกต่างระหว่างแดนฝึกจิตกับแดนพรสวรรค์แล้วหรือยัง ?”

หังเซี่ยงเฉินยิ้มเยาะ ในสายตาของเขา การที่แดนพรสวรรค์ขั้น6 ตัวเล็ก ๆ คนหนึ่งจะไม่สามารถหลบเลี่ยงการโจมตีของตนได้นั้น ถือเป็นเรื่องปกติ

แต่วินาทีต่อมา ดวงตาของหังเซี่ยงเฉินกลับเบิกโพลงขึ้นทันที

ไม่รู้ว่ากระบี่แทงทะลุจุดตันเถียนของเขาตั้งแต่เมื่อไหร่

“นี่......นี่มันเป็นไปไม่ได้......การสำนึกของข้าไม่ทันสังเกตเห็นดาบของเจ้า......”

ก้มหน้าลงมองกระบี่ที่แทงทะลุจุดตันเถียน หังเซี่ยงเฉินสัมผัสได้ถึงผลการฝึกตนของปรมาจารย์ยุทธ์การฝึกจิตที่ลดลงอย่างรวดเร็ว

จุดตันเถียนถูกทำลาย ผลการฝึกตนที่ฝึกมาอย่างยากลำบากตลอดระยะเวลาสี่สิบสามปี ถูกทำลายลงจนสูญสิ้น

เคล็ดวิชาในการเพิ่มพลังแปรเสวียนเทียนขึ้นเป็นหกเท่า การสำนึกของปรมาจารย์ยุทธ์ไม่อาจรับรู้ได้ทัน

เกิดเสียงดังฉึบ หลัวซิวดึงกระบี่ออกมา เลือดสีแดงสดสาดกระเซ็นไปทั่ว จากนั้นกระบี่ก็ส่องประกาย และแทงทะลุไปที่คอของปรมาจารย์ยุทธ์ฝึกจิต หังเซี่ยงเฉิน ผู้นี้

หลัวซิวหยิบแหวนเก็บของของอีกฝ่ายขึ้นมา และใช้เปลวไฟดำเผาศพจนกลายเป็นเถ้าถ่าน จากนั้นจึงใช้วิชาท่าร่างเดินทางออกไปจากที่นี่อย่างรวดเร็ว

ระหว่างทาง เขาพยายามอดทนต่อความเจ็บปวด เขาดึงดาบที่ปักอยู่ที่ไหล่ซ้ายออกมา แล้วใช้พลังชีวิตสมานบาดแผลเพื่อห้ามเลือด

จากนั้น หลัวซิวก็เดินทางไปในป่าอย่างรวดเร็ว เขาเปลี่ยนทิศทางอยู่หลายครั้งเพื่อป้องกันไม่ให้ถูกสะกดรอยตาม

……

เขตการปกครองโตว้ไห่ เทือกเขากวนเหลย มีคนชื่อซิวหลัวปรากฏตัวขึ้น

ข่าวแพร่สะพัดไปถึงเมืองโจว๋ซิง รวมไปถึงทั่วทั้งเขตการปกครองโตว้ไห่อย่างรวดเร็ว แม้แต่ผู้ฝึกตนในเขตการปกครองหยุนหลง ยังได้ยินชื่อของเด็กหนุ่มที่เรียกตัวเองว่า “ซิวหลัว” เป็นผู้ฝึกตนในแดนพรสวรรค์ชั้น 6 สามารถฆ่าจอมยุทธ์ใหญ่และผู้ฝึกจิตครึ่งได้ !

เด็กหนุ่มที่ชื่อซิวหลัวผู้นั้นถึงกับข่มขู่ว่า วันหนึ่งเขาจะเหยียบสำนักเหลยหวู่ให้จมดิน และตัดหัวของเจ้าสำนักเหลยหวู่ออกมาให้ได้ !

หลังจากที่สำนักเหลยหวู่รู้ข่าวเรื่องนี้ ทุกคนในสำนักต่างรู้สึกโกรธจัด

“ซิวหลัว ?”

ในเขตการปกครองโตว้ไห่ ลู่เมิ่งเหยา ซึ่งตอนนี้เป็นจอมยุทธ์แดนพรสวรรค์ขั้น 1 หลังจากที่ได้ยินเรื่องของซิวหลัว ในสมองก็อดนึกถึงหลัวซิวไม่ได้

หลัวซิว ซิวหลัว ?

นางไม่ได้นำทั้งสองคนมาเชื่อมโยงเข้าด้วยกัน เพียงแต่เพราะคำว่าซิวหลัว จึงทำให้นึกถึงหลัวซิวขึ้นมา