มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 172

หลังจากเห็นหลัวซิวเดินออกไปจากองค์กรนักล่ายุทธ์แล้ว โสว่หยวนโหย่วก็เดินตามออกไป ถ้ามีคนจากสำนักเหลยหวู่มาทำร้ายเขา ตนเองสามารถช่วยเขาได้ เมื่อเป็นเช่นนั้นเขาก็จะได้ติดหนี้บุญคุณตนเอง

“เป้าหมายปรากฏตัวแล้ว คนผู้นี้น่าจะเป็น‘หลัวซิว’!”

“ข้าจะไปรายงานผู้คุมกฎเล่อ พวกเจ้าคอยจับตาดูให้ดี”

“ศิษย์พี่วางใจเถอะ ‘หลัวซิว’เจ้านั้นช่างใจกล้านัก หลังจากล่วงเกินสำนักเหลยหวู่ของพวกเราแล้ว ยังจะกล้าออกมาเดินวางมาดอีก”

นักฝึกยุทธ์ของสำนักเหลยหวู่หลายคนที่นั่งแกร่วอยู่ใกล้ประตูขององค์กรนักล่ายุทธ์ สังเกตเห็นหลัวซิวเดินออกมา จึงแอบกระซิบกระซาบทันที

หลัวซิวเหลือบมองไปยังสถานที่ซ่อนตัวของคนเหล่านั้นโดยตั้งใจและเหมือนไม่ตั้งใจ จากนั้นถอนสายตา แล้วเดินมุ่งหน้าไปที่แก๊งนักหลอมอาวุธ

สำหรับนักฝึกยุทธ์พวกนั้นคิดว่าหลัวซิวยังไม่รู้ว่าพวกเขาหลบซ่อนอยู่ที่นี่ ซึ่งหลัวซิวนั้นไม่เคยเห็นพวกเขาอยู่ในสายตา

เขาคาดเดาว่าการที่คนเหล่านี้ไม่ได้ลงมือทันที น่าจะเป็นเพราะพวกเขากำลังไปเชิญปรมาจารย์ฝึกจิตอยู่ และแทบเป็นไปไม่ได้ที่จะเชิญราชายุทธ์มา ตามรายงานของสำนักเหลยหวู่แล้ว ตนเองนั้นยังไม่แข็งแกร่งพอที่จะเรียกร้องให้ราชายุทธ์เป็นคนออกโรงเอง

ยอดฝีมือที่สามารถฝึกฝนจนถึงแดนราชายุทธ์ ล้วนมีความเย่อหยิ่งของยอดฝีมือราชายุทธ์ และเป็นเรื่องปกติที่จะดูถูกเหยียดหยามเด็กรุ่นหลังระดับล่าง

ปกติสี่องค์กรใหญ่มักจะอยู่ห่างกันไม่มากนัก และไม่นานหลัวซิวก็มาถึงแก๊งนักหลอมอาวุธ

เหตุผลที่เขามาที่นี่ก็เพื่อจะซื้อธงค่าย เพราะไม่ว่าจะยังไงตนเองนั้นก็เป็นอาจารย์ค่ายกลขั้น5 ถ้าไม่ใช้ประโยชน์แล้ว มันก็จะทำให้ความสามารถที่มีอยู่นั้นสูญเปล่า?

แม้ว่าตอนนี้กระแสสัมผัสพลังวิญญาณของเขาจะยังไม่ได้เปลี่ยนเป็นการสำนึก แต่ก็ไม่ได้แตกต่างกันมากนัก และเขาสามารถควบคุมธงค่ายเพื่อการสร้างค่ายกลระดับ4 ได้แล้ว

ธงค่ายยังถูกแบ่งออกเป็นระดับต่าง ๆ ตามระดับของค่ายกล เขาต้องการสร้างค่ายกลระดับ4 ซึ่งจำเป็นต้องมีธงค่ายขั้น4

ราคาของธงค่ายขั้น4หนึ่งชุดนั้นขึ้นอยู่กับคุณภาพของวัสดุ ต้องใช้หินพลังจิตประมาณสี่ถึงห้าพันก้อน

แน่นอน นี่หมายถึงธงค่ายที่ว่างเปล่า ซึ่งเป็นค่ายกลที่ไม่มีลายเส้นและสัญลักษณ์ใด ๆ

หากเป็นชุดธงค่ายขั้น4ที่สามารถสร้างค่ายกลได้โดยตรง ราคาจะสูงกว่านี้มาก ซึ่งต้องใช้หินพลังจิตหลายหมื่นก้อนถึงจะสามารถซื้อได้

หลัวซิวซื้อธงค่ายวางเปล่าขั้น4หนึ่งชุด และถ้าเป็นธงค่ายที่มีลายเส้นและสัญลักษณ์สมบูรณ์แล้ว จะมีขายที่แก๊งนักค่ายกลเท่านั้น

“ในฐานะที่ขาเป็นอาจารย์ค่ายกลขั้น5 แม้ว่าข้าจะยังไม่มีการสำนึก แต่ก็น่าจะสามารถสลักลายเส้นและสัญลักษณ์ของค่ายกลระดับ4 บนธงค่ายที่ว่างเปล่าได้?”

หลังจากยื่นหินพลังจิตแล้ว หลัวซิวเก็บธงค่ายที่ว่างเปล่าไว้ โดยคิดเช่นนั้นอยู่ในใจ

ขณะที่หลัวซิวเดินออกมาจากแก๊งนักหลอมอาวุธ เขาขมวดคิ้ว และเห็นว่าเล่อเผิงเฉิงรออยู่ข้างนอกพร้อมกับจอมยุทธ์พรสวรรค์ของสำนักเหลยหวู่

“หลัวซิว พวกเราพบกันอีกแล้ว”

ด้านนอกของ แก๊งนักหลอมอาวุธ เล่อเผิงเฉิงมองหลัวซิวด้วยรอยยิ้มที่มุมปาก

เขาเป็นปรมาจารย์โลกยุทธ์ระดับแดนฝึกจิตขั้น9 ถ้าอยู่ภายใต้น้ำมือของเขาเองแล้ว เว้นเสียแต่ว่าหลัวซิวจะได้รับการคุ้มครองจากยอดฝีมือขององค์กรนักล่ายุทธ์ มิเช่นนั้นหลัวซิวไม่สามารถหลบหนีไปได้อย่างแน่นอน

สีหน้าของหลัวซิวราบเรียบ เพียงแค่มองเล่อเผิงเฉิงด้วยสายตาที่เย็นชา และมีจอมยุทธ์พรสวรรค์อยู่ข้างหลังเขาอีกสี่คน น่าจะเป็นคนที่เฝ้าอยู่บริเวณประตูขององค์กรนักล่ายุทธ์ก่อนหน้านั้น

เหตุผลที่ว่าทำไมพวกเขาถึงได้ส่งคนมาแค่นี้ ซึ่งแสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่าเล่อเผิงเฉิงมีความมั่นใจในความแข็งแกร่งของตนเองมาก และไม่ต้องการความช่วยเหลือจากผู้อื่น

“คนผู้นี้คือ ‘หลัวซิว’ ใช่ไหม? ดูแล้วยังอายุน้อยอยู่เลย”

“อายุน้อยก็เก่งขนาดนี้ ถ้าต่อไปเติบโตขึ้นแล้วมันจะน่าทึ่งขนาดไหน?”

“แต่น่าเสียดายคราวนี้คนที่ลงมือคือผู้คุมกฎเล่อของสำนักเหลยหวู่ เขาเป็นถึงปรมาจารย์โลกยุทธ์ และที่นี่ก็ไม่ใช่องค์กรนักล่ายุทธ์ ไม่มีใครสามารถปกป้องเขาได้”

ขณะนี้มีคนมากมายเฝ้าดูอยู่รอบ ๆ และต่างก็วิพากษ์วิจารณ์ต่าง ๆ นานา

เล่อเผิงเฉิงจ้องมองหลัวซิว และพบว่าเมื่อเผชิญหน้ากับตนเองแล้ว ชายหนุ่มคนนี้ไม่ได้ประหม่าหรือกลัวแม้แต่น้อย ซึ่งทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเล็กน้อย

“หลัวซิว เพื่อเห็นแก่หน้าหลานสาวเมิ่งเหยา ขอเพียงแค่เจ้ายอมให้จับโดยไม่ขัดขืน ข้าก็จะไม่ทำร้ายเจ้า” เล่อเผิงเฉิงกล่าวด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น