เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1151

บทที่1150 รายงานความปลอดภัย

อาบ อาบน้ำ ?

หลังจากเสร็จสิ้นการจูบแล้ว พอได้ยินคำพูดนี้ เสี่ยวเหยียนก็รู้สึกว่ายากที่ตัวเองจะไม่คิดลึก สมองที่ขาวโพลนมีสีสันไหลเข้ามา

เห็นสาวน้อยมองดูตัวเองอย่างตกตะลึง ดวงตาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ หานชิงก็รู้ว่าเธอคงจะคิดลึกไปแล้ว เลยพูดอธิบายเสียงเบาว่า

“อาบน้ำ เพื่อสงบสติอารมณ์”

“อ๋อ อ๋อ......” เสี่ยวเหยียนพยักหน้าอย่างเลิ่กลั่ก จากนั้นก็เดินไปทางห้องอาบน้ำด้วยตัวเอง

ห้องน้ำอยู่ตรงหน้าในที่ๆสามารถมองเห็นได้ ดังนั้นเสี่ยวเหยียนก็เลยเดินเข้าไปด้วยตัวเอง แล้วปิดประตูลง

เมื่อกั้นทุกอย่างไว้ด้านนอกประตูแล้ว เสี่ยวเหยียนถึงได้จ้องเข้าไปในกระจก

ภายในกระจกนั้นตัวเองกำลังหน้าแดงระเรื่อ เพราะจูบเมื่อครู่ ตอนนี้ริมฝีปากเองก็แดงระเรื่อด้วย เธอมองดูกระจกเงียบๆอยู่ครู่ใหญ่ จากนั้นก็ค่อยๆยื่นมือ ใช้นิ้วแตะสัมผัสริมฝีปากของตัวเอง

เธอคิดไปเอาหรือเปล่านะ

เมื่อครู่ หานชิงจูบเธอหรือ อีกอย่าง ยังไม่ใช่จูบแค่ผิวเผินด้วย ทั้งหมดมัน......

เทียบกับที่เธอแอบลักหลับเขาก่อนหน้านี้แล้ว จูบระดับนี้ เทียบเท่ากับการลักหลับของเธอสิบครั้งเลย

ไม่จริงใช่ไหม ถ้าไม่ใช่เธอคิดไปเอง เธอก็คงกำลังฝันอยู่

จู่ๆเสี่ยวเหยียนก็ยื่นมือไปหยิกแก้มตัวเอง ปรากฏว่าเธอเจ็บจนหน้ายับยู่ยี่ เจ็บจนต้องอุทานออกมา แต่ก็คิดบางอย่างขึ้นมาได้ เธอยกมือขึ้นปิดปากของตัวเอง และเบิกตาโตด้วยความตื่นตกใจ

ในระยะที่ใกล้ขนาดนี้ เธอกรีดร้องแบบนั้น หานชิงจะต้องได้ยินแน่ๆ

เสี่ยวเหยียนกล้ำกลืนความเจ็บลงท้องไป จากนั้นก็เปิดฝักบัว แล้วยืนอยู่ด้านล่างปล่อยให้น้ำไหลผ่านร่าง

ความคิดสกปรกก่อนหน้านี้เลือนหายไปหมดแล้ว ปฏิเสธไม่ได้ว่าหานชิงจูบได้ถึงจุดมาก ตอนนี้ทั้งใจทั้งดวงตาของเธอต่างก็เต็มไปด้วยจูบนั้นหมดแล้ว

เสี่ยวเหยียนยื่นมือไปปิดหน้า

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหนแล้ว จนด้านนอกมีเสียงเคาะประตูดังขึ้น

เสี่ยวเหยียนรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันที รีบปิดฝักบัว แล้วยืนอยู่ตรงนั้นไม่กล้าส่งเสียง

“ฉันแขวนเสื้อผ้าไว้หน้าประตูนะ ฉันออกไปก่อน เธออย่าลืมหยิบนะ”

จากนั้นก็มีเสียงถุงพลาสติก จากนั้นเสียงฝีเท้าของหานชิงก็ค่อยๆห่างออกไป เสี่ยวเหยียนได้ยินเสียงประตูห้องถูกปิดลง

เธอลังเลอยู่หนึ่ง เดินเท้าเปล่าและเปิดประตูอย่างเงียบๆ แล้วยื่นมือออกไปหยิบถุง

ภายในถุงเป็นเสื้อเชิ้ตสีดำตัวหนา เพียงแค่มองเสี่ยวเหยียนก็หน้าแดงแล้ว

ที่นี่ไม่มีผู้ชายคนอื่น เสื้อเชิ้ตตัวนี้ก็คงเป็นของเขาสินะ เขาเอาเสื้อเชิ้ตของเขาให้เธอใส่หรือ เสี่ยวเหยียนเม้มริมฝีปากล่างของตัวเองเบาๆ รู้สึกตกอกตกใจเล็กน้อย

ทำอย่างไรดี เธอจะใส่ดีไหม

แต่ถ้าให้ใส่เสื้อเชิ้ตของเขา มันจะอันนั้นเกินไปหรือเปล่า

แต่ความจริงไม่ปล่อยให้เสี่ยวเหยียนได้ลังเลนานนัก เพราะตอนนี้เสื้อผ้าของเธอสกปรกไปด้วยคราบดินเสียแล้ว อีกอย่างพอเข้ามาแล้วก็เปียกน้ำอีก

หรือว่า เธอจะไม่ควรเข้ามาอาบน้ำกันนะ

ตอนนี้เป็นอย่างไรเล่า

เอาแต่ยืดเยื้ออยู่นาน เสี่ยวเหยียนถึงได้เช็ดตัวให้แห้งแล้วสวมเสื้อเชิ้ตสีดำตัวนั้น

หานชิงตัวสูง เสี่ยวเหยียนรูปร่างเล็ก ความยาวของเสื้อเชิ้ตยาวลงมาปิดเข่าขาวนวลของเธอได้อย่างมิดชิด อีกอย่างสีเข้มมาก จนมองไม่เห็นอะไรเลย

ยืนอยู่ตรงหน้ากระจกครู่หนึ่ง เสี่ยวเหยียนถึงได้วางใจ

เธอสูดหายใจเข้าลึกๆทีหนึ่ง จากนั้นก็เปิดประตูห้องน้ำแล้วเดินออกไป

ภายในห้องเงียบสนิท มีเพียงเสียงลมหายใจของตัวเธอเอง เธอเดินเท้าเปล่าเข้าไปในห้อง หลงเหลือเป็นรอยเท้าสีขาวเปียกปอน

“อาบเสร็จแล้วเหรอ”