เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1152

บทที่1151 เกิดเรื่องขึ้นจริงหรอ

ตั้งแต่หลังจากที่เสี่ยวเหยียนและหลี่ซือห้านออกไป หลัวหุ้ยเหม่ยก็ค่อนข้างที่จะเป็นกังวล และก็รู้สึกเสียใจเล็กน้อย คนที่เป็นแม่อย่างเธอทำไมถึงได้ไร้ประโยชน์ขนาดนี้

ทั้งๆที่เธอเคยเจรจากับเสี่ยวเหยียนหนึ่งรอบ รู้สึกว่าคนอย่างหลี่ซือห้านปกติจนน่าแปลกใจ ทำไมยังปล่อยให้เสี่ยวเหยียนไปกับเขาได้นะ

ตามเวลาที่ล่วงเลยไป ความวิตกของหลัวหุ้ยเหม่ยยิ่งอยู่ยิ่งแย่ ร้านก็ไม่อยากจะเปิดแล้ว อยากแต่จะออกไปตามหาลูกสาวตัวเอง

พ่อจางที่เห็นเธออยู่ไม่เป็นสุข จึงว่าเธอ

“คุณเป็นอะไร? ตั้งแต่ลูกสาวออกไปก็อยู่ไม่นิ่งเลย เป็นอะไรกัน?”

หลัวหุ้ยเหม่ยร้อนรน เธอฟังแล้วนั่งลงตรงหน้าของพ่อจาง

“คุณรู้สึกไหมว่า หลี่ซือห้านนั้นผิดปกติ?”

พ่อจาง : “เขาก็อยู่ของเขาดีๆ จะไปสงสัยอะไรคนอื่นเขา? จะผิดปกติได้ยังไง? ก็ไปได้ดีกับเยียนเหยียนอยู่ไม่ใช่หรือไง?”

“ก็เพราะว่าไม่มีปัญหาอะไรสักนิดเดียวไงล่ะ เลยต้องสงสัย? คุณลองคิดดูนะ ก่อนหน้านี้คนที่ป้าจางเป็นแม่สื่อให้คนอื่นมีครั้งไหนบ้างที่แนะนำคนดีให้หน่ะ? ไม่มีปัญหานี้ก็มีปัญหานู้น พูดก็พูดเถอะจริงๆแล้วครั้งนี้ฉันก็ไม่ได้อยากจะตอบตกลงหรอก เพราะยังไงพวกเราก็ไม่ได้จะรีบหาแฟนให้ลูกใช่ไหมล่ะ? แต่ยัยเด็กเยียนเหยียนนี่ก็ไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่ ถึงตอบตกลงจะไปดูตัว”

พ่อจาง : “จะคิดอะไรได้อีกล่ะ? ก็แค่อยากจะแต่งงานไม่ใช่หรือไง? ถ้าเธอไม่อยากแต่ง เธอจะตอบตกลงไปดูตัวทำไม?”

หลัวหุ้ยเหม่ย：“……”

ความคิดของชายแท้นี่มัน จะทำให้คนเป็นบ้าได้จริงๆ

“ไอ้หนุ่มวัยรุ่นนั้นจะคิดเรื่องแบบนี้ไม่ได้ก็ช่างเขาไปเถอะ แต่คุณใช้ชีวิตมาแทบจะครึ่งชีวิตแล้วคุณคิดดูนะว่าความคิดของไอ้แก่อย่างคุณจะตรงไปตรงมาอะไรขนาดนั้น? คุณช่วยอ้อมหน่อยได้ไหม? เยียนเหยียนเป็นลูกสาวคุณนะ ทำไมถึงเฉยชาได้ขนาดนี้”

ใบหน้าของพ่อจางที่โดนเถียงกลับมาอย่างไม่มีเหตุผล : “......”

เขาพูดอะไรผิด? ถ้าไม่ใช่เพราะอยากจะแต่งงาน เธอจะตอบตกลงดูตัวทำไม? ถ้าไม่อยากแต่งงาน งั้นก็ปฏิเสธที่จะไปดูตัวก็จบแล้ว

หลัวหุ้ยเหม่ยไม่อยากจะอธิบายอะไรให้เขาฟังอีก หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา “ไม่ได้แล้ว ฉันต้องโทรถามเธอว่าเป็นยังไงบ้าง”

“ผมว่า ลูกสาวก็โตแล้ว มีความคิดเป็นของตัวเอง คุณก็ไม่ต้องเข้าไปยุ่งเถอะ ลูกจะได้ไม่ต้องรำคาญพ่อแม่อย่างเราด้วย”

“ฉันไม่ได้อยากจะเข้าไปยุ่ง ฉันก็แค่เป็นห่วงความปลอดภัยของลูก ฉันก็กลัวว่าหลี่ซือห้านจะทำเรื่องไม่ดีไม่ร้ายกับเสี่ยวเหยียน คุณเข้าใจไหม?”

พอได้ยินเช่นนี้ ในที่สุดพ่อจางก็เหมือนจะเข้าใจความหมายที่จะสื่อ บังอาจ มันเป็นแบบนี้นี่เอง?

“ช้าก่อน คุณหมายความว่า หลี่ซือห้านจะทำไม่ดีไม่ร้ายกับเสี่ยวเหยียน? หมายความว่ายังไง? ทำไมอยู่ดีๆถึงทำไม่ดีไม่ร้ายกับเยียนเหยียนได้หล่ะ?”

“คุณไม่เห็นสีหน้าของเยียนเหยียนตอนออกไปหรือไง? ฉันคิดว่าคืนนี้ลูกคงเคลียร์กับหลี่ซือห้านอย่างเด็ดขาด ถึงแม้ว่าภายนอกหลี่ซือห้านจะดูเป็นสุภาพบุรุษ แต่สมัยนี้พวกคนเลวสวมหน้ากากก็มีเยอะเกลื่อนไปหมด ฉันก็เป็นห่วงความปลอดภัยของเยียนเหยียน”

ขณะที่พูด ก็พลางกดเบอร์แล้วโทรออก

เวลาผ่านไปอย่างนาน ก็ยังไม่มีใครรับสาย

หลัวหุ้ยเหม่ยขมวดคิ้วเข้าหากัน : “เกิดอะไรขึ้น? ทำไมไม่รับโทรศัพท์?”

แล้วหลัวหุ้ยเหม่ยก็โทรอีกครั้ง ยังคงไม่มีใครรับสายเหมือนเดิม

พ่อจางเริ่มตื่นเต้น : “นี่ คงไม่ใช่ว่าเกิดเรื่องจริงๆนะ?”

สีหน้าของหลัวหุ้ยเหม่ยจริงจัง ยังคงกดโทร โทรอย่างต่อเนื่อง แต่ก็ไม่มีใครรับสายเหมือนเดิม

“เร็ว รีบแจ้งตำรวจ!” พ่อจางยืนขึ้นก็จะเดินออกไปทันที แต่กลับโดนหลัวหุ้ยเหม่ยลากกลับมา “คุณจะแจ้งความอะไร? ตอนนี้สถานการณ์เป็นยังไงก็ไม่รู้ พวกเขาคงไม่ไปที่ที่ไกลจากนี้มากหรอก เราปิดร้านกันก่อนดีกว่า ลองไปหาร้านอาหารแถวๆนี้ดูกันก่อน”

“ได้”

เพราะเป็นสถานการณ์ฉุกเฉิน สามีภรรยาทั้งสองคนจึงปิดร้านก่อนเวลา ให้พนักงานเลิกงานก่อนเวลาด้วย และในขณะที่เตรียมตัวจะออกไปนั้น ในที่สุดโทรศัพท์ของหลัวหุ้ยเหม่ยก็ดังขึ้น

“เยียนเหยียนโทรมาใช่ไหม?”