เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1178

บทที่1177 ชินมานานแล้ว

กินอาหารเป็นเพื่อนนายหลิน? ในแววตาของหานชิงได้ปรากฏความเปลี่ยนแปลงไปออกมาเล็กน้อย ดูเหมือนว่าเขาจะเบื่อสุดๆแล้วจริงๆ นึกไม่ถึงว่าจะตั้งใจวิ่งแจ้นมารออยู่ที่นี่ตั้งนานขนาดนั้น แล้วยังมากินอาหารด้วยอีก แล้วยังเรียกเขามาที่นี่ด้วยอีก

“จะให้ฉันพาคุณขึ้นไปหรือเปล่า?”

เสียงของหลัวหุ้ยเหม่ยได้ดึงสติของหานชิงกลับมา เขายิ้มอย่างมีมารยาทออกมา เอ่ยเสียงเรียบออกมา “ขอบคุณครับคุณป้า ผมขึ้นไปเองก็ได้ วันนี้รีบมา ไม่ได้เตรียมอะไรมาเลย ผ่านไปอีกสักช่วงนึงแล้วจะต้องมาเยี่ยมเยือนด้วยตัวเองแน่”

น้ำเสียงของเขาถึงแม้ว่าจะเรียบนิ่ง และก็ไม่ใช่ท่าทีที่จริงใจและนอบน้อมเป็นพิเศษจำพวกนั้น แต่หลัวหุ้ยเหม่ยกลับไม่ได้คิดว่ามีอะไรเลย ถึงยังไงผู้ชายที่ยอดเยี่ยมโดดเด่นเสียขนาดนั้นยอมลดตัวมาหาลูกสาวตนอยู่หลายครั้ง ถูกเหยียนเหยียนทิ้งไม่แยแสไปทั้งวันก็ไม่มีการขาดสติออกมา ยังคงรักษาท่าทางงดงามดังเดิมออกมา

และก็ไม่รู้ว่าเพราะว่าตนเป็นพ่อแม่ของเสี่ยวเหยียนก็เลยเปลี่ยนมาประจบสอพลอแทน ตรงจุดนี้หลัวหุ้ยเหม่ยพึงพอใจมากจริงๆ

เธอไม่แคร์ท่าทีของผู้ชายคนนี้ที่มีต่อเธอกับตาจางว่ามันจะสามารถดีได้ถึงขั้นไหน ขอเพียงแค่เขาจริงใจดีต่อลูกสาวของเธอก็พอแล้ว

“พูดอะไรกัน คนมาก็พอแล้ว ถ้าตั้งใจมาเยี่ยมเยือนกันโดยเฉพาะก็ไม่ต้องหรอก เอาล่ะ คุณขึ้นไปก่อนเถอะ”

หานชิงส่งยิ้มจางๆ เอ่ยพูดเสียงนุ่มออกมา “ขอบคุณครับคุณป้า”

หลังจากที่หานชิงขึ้นไปแล้ว หลัวหุ้ยเหม่ยคิดไปคิดมา เอาแต่คิดอยู่ตลอดว่ามีตรงไหนที่มันไม่ถูกต้อง ผ่านไปได้สักพักใหญ่ๆกว่าจะนึกขึ้นมาได้

ไม่ใช่สิ ในตอนที่เธอบอกว่าเสี่ยวเหยียนกับนายหลินกำลังกินอาหารกันอยู่ข้างบน คือพูดออกไปตามสิ่งที่คิด แต่แฟนหนุ่มของเสี่ยวเหยียนคนนี้ก็ไม่ได้ถามว่านายหลินเป็นใคร หรือว่าเขาจะรู้ว่าอีกฝ่ายเป็นใคร? ทั้งสองฝ่ายรู้จักกัน?

*

ถ้าตามปกติแล้ว เสี่ยวเหยียนจะเสิร์ฟบะหมี่ให้เขาแล้วก็ออกไป แต่วันนี้ก็เอาแต่รู้สึกละอายใจอยู่ เขารอตนอยู่ที่นี่มาตั้งนาน สุดท้ายเธอก็เรียกเขาว่าพี่ใหญ่ไปอีกที เสี่ยวเหยียนก็เลยคิดว่าช่องว่างระหว่างทั้งสองคนเหมือนกับว่ามันจะไม่ได้เหมือนคนแปลกหน้ากันเหมือนเมื่อก่อนนี้แล้ว

อย่างน้อยความสัมพันธ์ตอนนี้ก็ดีขึ้นมาหน่อยนึงแล้ว เธอจึงนั่งลงกินข้าวเป็นเพื่อนหลินสวี่เจิ้ง

เห็นหญิงสาวนั่งอยู่ตรงหน้าเขาด้วยท่าทีเรียบร้อย หลินสวี่เจิ้งก็นึกถึงในตอนนั้นที่ภรรยาของเขายังมีชีวิตอยู่ อายุภรรยากับเขาห่างกันไม่เยอะ แต่ในตอนนั้นหลินสวี่เจิ้งไม่ได้มีอายุเท่านี้ ความจริงแล้วภรรยาเขาก็อายุประมาณเสี่ยวเหยียนในตอนนี้นี่แหละ

แต่ภรรยาของเขานั้นไม่ได้ว่าง่ายเหมือนอย่างเสี่ยวเหยียน เธอมักจะซุกซนอยู่เป็นประจำ กินข้าวมื้อนึงก็ยังอยู่ไม่นิ่ง มักจะแผลงฤทธิ์ออกมาต่างๆนานา สักพักก็ขอให้เขาป้อน อีกสักพักนึงก็ป้อนให้กับเขา หลังจากที่ทั้งสองคนคบกันก็ติดหนึบกันเอามากๆ

หลินสวี่เจิ้งเองก็รู้เหมือนกันว่าในตอนนั้นจะมีคนแอบนินทากันลับหลังว่าพวกเขาทั้งสองคนติดกันหนึบขนาดนี้ไม่นานก็จะต้องเลิกกันแน่ๆ แต่พวกเขาก็ไม่เคยเลิกรากันเลย ภายหลังก็ยังได้แต่งงานกัน หลังจากที่แต่งงานกันความรู้สึกที่มีต่อกันก็ดีขึ้นกว่าเดิม แต่น่าเสียดาย...

พระเจ้ายุติธรรมอย่างที่คิดจริงๆ

คาดว่าพวกเขาสองสามีภรรยาคงใช้การติดหนึบอยู่ด้วยกันทั้งหมดในชีวิตนี้กันไปจนหมดแล้ว สวรรค์ก็เลยเอาชีวิตที่สวยงามของภรรยาของเขาไปอย่างโหดร้าย

“พี่หลิน?”

หลินสวี่เจิ้งเหมือนกับว่าจะได้ยินเสียงคนเรียกตัวเองดังขึ้นมา ในตอนที่เรียกสติกลับมาก็เห็นฝ่ามือขาวราวหิมะของเสี่ยวเหยียนโบกอยู่ตรงด้านหน้าของตัวเอง

รู้สึกได้ว่าตัวเองสติหลุดลอยไป หลินสวี่เจิ้งก็ยิ้มแล้วเอ่ยออกไป “ขอโทษนะ ถ้าเกิดฉันนั่งอยู่ตรงนี้ แล้วดันไปนึกถึงภรรยาของฉันขึ้นมาโดยไม่รู้ตัวเสียได้”

มือที่โบกไปมาของเสี่ยวเหยียนก็ได้หยุดไปเสียอย่างนั้น หลังจากนั้นสักพักใหญ่ๆก็ได้เก็บกลับไปช้าๆ พูดออกไปอย่างตื่นกังวล “ขอ ขอโทษนะคะ...”

เขานึกถึงภรรยาของเขาขึ้นมาอีกแล้ว เขาก็คงเสียใจมากเลยล่ะมั้ง? เมื่อกี้นี้เสี่ยวเหยียนเห็นเขานั่งอยู่ตรงนั้นไม่ขยับเขยื้อน พอมองดูอีกทีก็ได้พบว่าสายตาของเขามันว่างเปล่าอย่างมาก ดูเหมือนว่าจะกำลังตกอยู่ในห้วงของอดีตอะไรสักอย่างอยู่ เธอรู้สึกเป็นห่วงขึ้นมาเล็กน้อย ก็เลยเรียกเขาออกไป

“ไม่เป็นไร” หลินสวี่เจิ้งก้มหน้าลงดื่มน้ำซุป รสชาติของความขมขื่นกระจายไปทั่วทั้งลิ้น แผ่ออกไปทั้งช่องปาก เหมือนกับเขาที่กำลังคิดถึงภรรยาในยามค่ำคืนไม่มีผิด

“วันอย่างนี้มันชินแล้วล่ะ”

เสี่ยวเหยียนไม่รู้เลยว่าจะปลอบคนอื่นเขายังไงจริงๆ และก็ไม่เคยมีประสบการณ์จำพวกนี้มาก่อน ทำได้เพียงพูดตะกุกตะกักออกไป “พี่ชายหลินอย่าเสียใจไปเลย ในเมื่อพี่เป็นพี่ชายของเสี่ยวเหยียนแล้ว หลังจากนี้ถ้าพี่คิดถึงพี่สะใภ้ พี่ก็มาที่ร้าน ฉันจะทำราเม็งให้พี่กิน ห้องนี้จะไม่ให้ลูกค้าคนอื่นได้เข้ามาเด็ดขาด จะเก็บไว้ให้พี่ตลอดไปเลย”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่