กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 479

ชิงเฟิงพูดเร็วขึ้นมาก เขากล่าวว่า“นายท่าน ตั้งแต่นายท่านกักบริเวณพระชายา พระชายาสนใจทำแต่สมุนไพร ตามที่กระหม่อมดู นางไม่ได้สนใจนายท่านเลยพ่ะย่ะค่ะ”“อืม……..”เยี่ยจิ่งหานกล่าวตอบ

ชิงเฟิงรีบกล่าวอธิบายอีกว่า“ความหมายของกระหม่อมคือ พระชายาไม่ได้เสียใจเลยพ่ะย่ะค่ะ”

เยี่ยจิ่งหานกำหมัดแน่น สีหน้ามืดอึมครึมราวกับถ่านก้นหม้อ

“ข้าว่าพระชายาใช้ชีวิตในจวนอ๋องอย่างสุขสบาย พระชายากลั่นยา ไม่ใช่ต้องใช้ยาสมุนไพรหรือ?นางถูกกักบริเวณอยู่ในจวน เครื่องปรุงยามาจากที่ใดหรือ?”

“กราบทูลนายท่าน พระชายาสั่งคนรับใช้ไปซื้อพ่ะย่ะค่ะ เพราะนายท่านไม่ได้มีคำสั่งยกเลิกตำแหน่งพระชายา นายท่านเพียงแค่กักบริเวณชั่วคราว เพราะฉะนั้นคนของจวนอ๋องเลยยอมทำตามคำสั่งของพระชายาพ่ะย่ะค่ะ”

ไม่รู้ว่าเริ่มตั้งแต่เมื่อไหร่ คนในจวนยอมฟังพระชายา ล้วนไม่ยอมฟังคำสั่งของพวกเขา แล้วก็ไม่ดูว่าคนที่อยู่เบื้องหลังของพวกเขาคือท่านอ๋องเลย

“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป หากผู้ใดช่วยนางซื้อเครื่องปรุงยาอีก เฆี่ยนตีแปดสิบครั้งหนักๆได้เลย จากนั้นขับไล่ออกจากจวนอ๋องเสีย”

“พ่ะย่ะค่ะ”ชิงเฟิงตอบรับด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

เยี่ยจิ่งหานมองไปทางห้องกลั่นยา ทางนั้นมีควันขึ้นโขมง คนในจวนจำนวนไม่น้อยล้วนกำลังตักน้ำดับไฟกันอยู่

เขาทอดถอนหายใจออกมา

หยุดเครื่องปรุงยาแล้ว

ห้องกลั่นยาก็ทำลายแล้ว กู้ชูหน่วนน่าจะหยุดแล้วแหละ

ผ่านไปเพียงหนึ่งชั่วยาม จวนหานอ๋องได้มีเสียงโครมครามระเบิดดังสนั่นอีก

เยี่ยจิ่งหานนำตำราในมือฟาดทุบลงบนโต๊ะ ความโกรธทวีคูณเพิ่มมากขึ้น

“จวนอ๋องกลายเป็นสถานที่อะไรแล้ว ตลาดผักหรือ?ตรวจสอบให้ชัดเจนว่าผู้ใดเป็นคนทำเสียงระเบิดออกมา แล้วเฆี่ยนให้ข้าหนึ่งร้อยครั้ง”

ชิงเฟิงตัวสั่นระริก กล่าวว่า“กราบทูลนายท่าน เป็นพระชายาพ่ะย่ะค่ะ ห้องกลั่นยาถูกทำลายแล้ว พระชายายังคงปรุงยาอย่างต่อเนื่องที่เรือนอุสุม ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ห้องกลั่นยาถึงได้ระเบิดขึ้นอีกหนึ่งครั้ง”

“เป็นพระชายาอีกแล้ว?ไม่ใช่สั่งลงไปว่า ทุกคนห้ามส่งเครื่องปรุงยาและเตากลั่นยาให้นางแล้วหรือ?”

“นี่…..อาจจะจัดการก่อนหน้า แล้วยังคงเหลืออยู่บ้างพ่ะย่ะค่ะ”

“………”

ชิงเฟิงกล่าวถามด้วยความระมัดระวังว่า“นายท่าน เช่นนั้นเฆี่ยนหนึ่งร้อยครั้งยังต้องเฆี่ยนหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ?”

“ปัง……”

เสียงตำรากระแทกบนร่างของชิงเฟิง พร้อมกับตามด้วยเสียงตำหนิของเยี่ยจิ่งหาน

“เฆี่ยนไปหนึ่งร้อยครั้ง ลูกของข้ายังต้องการหรือไม่?”

เจี้ยงเสวี่ยอดทุกข์ใจไม่ได้

ชิงเฟิงก็ไม่รู้ว่าถูกโมโหใส่จนตาลายวิงเวียนศรีษะหรือไม่

คำถามที่ไม่ควรถามก็ถาม ไม่ดูเลยว่าในท้องของพระชายามีลูกของท่านอ๋องอยู่

ชิงเฟิงกล่าวด้วยความหวาดกลัวว่า“กระหม่อมสมควรตาย กระหม่อมสำนึกผิดแล้วพ่ะย่ะค่ะ”

“ปล่อยนางดิ้นรนเถิด ถึงอย่างไรนางก็ไม่ได้มีเครื่องปรุงยามากมายเท่าไหร่ ที่จะมีดิ้นรนแล้ว”

รอสิ้นสุดแล้ว เดี๋ยวนางก็หยุดเอง

“พ่ะย่ะค่ะ…..”

เป็นเวลาเจ็ดวันติดต่อกันที่เสียงระเบิดดังขึ้นในจวนเป็นครั้งคราว เยี่ยจิ่งหานปวดหัวอย่างมาก และหัวใจของเขาก็เจ็บปวดเช่นกัน

เสียงระเบิดดังต่อเนื่องทั้งวันทั้งคืน เหมือนเป็นระเบิดที่ไม่รู้เวลาแน่ชัด

หนึ่ง เขาถูกรบกวนจนนอนไม่หลับ

สอง เขากังวลว่าร่างกายของกู้ชูหน่วนจะรับไม่ไหว

คนผู้หนึ่ง กี่วันกี่คืนไม่ยอมพักผ่อน ร่างกายที่ไหนจะรับไหว

วันนี้ เป็นเสียงระเบิดที่ดังขึ้นอีกแล้ว

ชิงเฟิงกล่าวกราบทูลทื่อๆว่า“นายท่าน พระชายาทำลายมุมทางตะวันออกเฉียงเหนือของเรือนอุสุมพ่ะย่ะค่ะ พระชายามิเป็นไร เพียงแค่ใบหน้าดำคล้ำ ไฟของเรือนอุสุมทางตะวันออกเฉียงเหนือได้กำจัดแล้วพ่ะย่ะค่ะ”

“สรุปนางซื้อเครื่องปรุงยามาเท่าไหร่ เพราะเหตุใดจนถึงตอนนี้ยังใช้ไม่หมด”

“อันนี้…พระชายาซื้อเป็นจำนวนมาก แต่ตามปริมาณที่พระชายาใช้ เครื่องปรุงยาน่าจะใช้หมดแล้วถึงจะถูก”

“สามวันก่อนหน้า เจ้าพูดกับข้าว่า เครื่องปรุงยาของพระชายาน่าจะใช้หมดแล้ว”

ชิงเฟิงกล่าวด้วยสีหน้าเศร้าโศกว่า“นายท่าน พระชายามีวงแหวนอวกาศ ในวงแหวนอวกาศอาจจะมีเครื่องปรุงยาบางส่วน แต่ว่าน่าจะใกล้ใช้หมดพอประมาณแล้ว กระหม่อมสาบานเลย หลังจากที่นายท่านรับสั่ง คนภายในจวนก็ไม่ได้มีคนส่งเครื่องปรุงยาอะไรให้พระชายาแล้วพ่ะย่ะค่ะ”

“พวกเจ้าทำงานกันอย่างไร พระชายาตั้งครรภ์อยู่ พวกเจ้าให้นางกลั่นยา ร่างกายของนางทนไหวหรือ?นางเกิดอะไรไม่ต้องรีบร้อน หากเป็นเด็กในท้องเป็นอะไรขึ้นมาล่ะ?”

“นายท่าน กระหม่อมเกลี้ยกล่อมแล้ว แต่พระชายากล่าวว่า ท่านอ๋องกักบริเวณนาง เป็นนางที่ทำเรื่องผิด เพราะฉะนั้นนางต้องการลงโทษตนเอง ถึงได้ปิดประตูกลั่นยาอยู่ในห้องไม่ยอมออกมา”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์