เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 46

หม่าตงชี้ไปยังด้านหลังวิลล่าแล้วพูดว่า “ดูทางนั้น นั่นคือป่าท้อที่โด่งดังที่สุดในวิลล่าหยุนติ่ง เนื่องจากวิลล่าอยู่บนระดับที่สูงมาก ฉะนั้นดอกท้อจึงบานสะพรั่งตลอดทั้งปี สวยงามยิ่งนัก"

เมื่อหยางเฟิงและคนอื่นๆมองไปแน่นอนว่าเป็นป่าท้อที่เจิดจรัส

เย่เมิ่งเหยียนอดไม่ได้ที่จะพูดว่า “สวยมาก!”

หม่าตงมองหยางเฟิงและถามว่า “คุณหยาง มีตรงไหนที่ไม่พอใจหรือเปล่า？ หากมีตรงไหนไม่พอใจ ผมจะสั่งให้คนไปแก้ไขทันที”

หยางเฟิงพยักหน้าและกล่าวว่า “ไม่เลว แม้จะเทียบไม่ได้กับบ้านพักสำนักงาน แต่หากเป็นในเมืองตงไห่ก็ถือว่าพอใช้ได้”

เมื่อได้ยินคำพูดของหยางเฟิงเย่เมิ่งเหยียนและคนอื่น ๆก็ตกใจ

คฤหาสน์ที่สง่างามเป็นอันดับหนึ่งในเมืองตงไห่

วิลล่าหยุนติ่ง!

หยางเฟิงกลับบอกว่าพอใช้ได้

ช่างกล้ายิ่งนัก!

พวกเขาไม่เคยเห็นวิลล่าที่สวยงามเช่นนี้มาก่อนในชีวิต

นอกจากนี้บ้านพักสำนักงานที่หยางเฟิงพูดถึงคืออะไร?

เมื่อได้ยินเช่นนี้ หม่าตงก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกในทันใด

ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาเขาตัวสั่นคลอนกลัวว่า หยางเฟิงจะไม่พอใจกับวิลล่า

“ขอบคุณคุณหยาง ผมได้สั่งให้ที่พักเพิ่มระบบรักษาความปลอดภัยของวิลล่า เพื่อรับรองความปลอดภัยของครอบครัวคุณ และผมได้ส่งคนใช้บางส่วนให้ดูแลชีวิตประจำวัน ทำความสะอาดวิลล่าและอื่นๆ ! "

ในวิลล่าหลังใหญ่เช่นนี้ หากไม่มีคนใช้และมีเพียงครอบครัวของหยางเฟิงเท่านั้น การทำความสะอาดก็คงเป็นปัญหาใหญ่

อย่างไรก็ตามหม่าตงคิดไว้แต่เนิ่นๆแล้ว

หยางเฟิงมองมาที่หม่าตงและพูดด้วยรอยยิ้ม: "คุณช่างใส่ใจยิ่งนัก ที่นี่ไม่มีอะไรแล้ว คุณกลับก่อนได้แล้ว!"

หม่าตงพยักหน้าและกล่าวว่า “ครับคุณหยาง หากคุณมีปัญหาอะไร คุณสามารถติดต่อฉันได้ทุกเมื่อ”

พูดจบหม่าตงก็จากไป

หยางเฟิงยิ้มและพูดกับเย่เมิ่งเหยียนและคนอื่นๆว่า "ไป เราไปดูบ้านใหม่ของเรากันเถอะ"

จากนั้นหยางเฟิงและคนอื่นๆ ก็เดินเข้าไปในวิลล่า

“คารวะนายท่าน!”

“คารวะนายหญิง!”

“คารวะคุณหญิง!”

“คารวะคุณหนู!”

เมื่อเข้าไปในวิลล่า เห็นคนใช้หลายร้อยคนเข้าแถวเป็นสองแถวและกล่าวด้วยความเคารพ

หลันซินและคนอื่นๆตะลึง