เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 48

หยางพั่นๆพยักหน้าอย่างจริงจังและพูดว่า “หนูชอบมาก ขอบคุณค่ะพ่อ!”

“งั้นหนูอยู่ที่นี่สักพักนะ พ่อกับแม่จะไปดูห้องก่อน”

“ค่ะ พ่อแม่ไปเลยค่ะ หนูจะเล่นให้สนุกไปเลย”

พูดจบหยางพั่นๆก็หยิบตุ๊กตาขึ้นมาเล่นอย่างมีความสุข

เมื่อเห็นลูกสาวมีความสุขมาก ใบหน้าของหยางเฟิงและเย่เมิ่งเหยียนก็ยิ้มอย่างมีความสุข

หยางเฟิงพูดกับเย่เหมิ่งเหยียนว่า "ไปดูห้องของเรากันเถอะ"

"อืม!"

เย่เหมิงเหยียนพยักหน้าและตามหยางเฟิงไปยังห้องที่ใหญ่ที่สุดบนชั้นสอง

หยางเฟิงเปิดประตู

เย่เมิ่งเหยียนลึงในทันที

กำแพงสีขาว

เตียงคู่สีขาว

โซฟาสีขาว

โต๊ะเครื่องแป้งสีขาว

...

ล้วนเป็นสีขาวทั้งหมดราวกับโลกในเทพนิยาย

“สวยจัง หยางเฟิง คุณตกแต่งเองทั้งหมดเหรอ?”

เย่เมิ่งเหยียนไม่อยากจะเชื่อ

หยางเฟิงยิ้มและพูดว่า: "ใช่ นี่ผมตกแต่งเอง จำได้ว่าคุณเคยบอกผมว่าสีโปรดของคุณคือสีขาว ฉะนั้นทั้งห้องจึงเป็นสีขาว..."

"ที่รักฉันมีความสุขมาก ขอบคุณค่ะ!"

ไม่ทันที่หยางเฟิงจะพูดจบ เย่เมิ่งเหยียนก็พุ่งเข้าไปในอ้อมแขนของเขาและร้องไห้ออกมา

นี่คือสามีของฉัน! สามีที่รักฉัน!

หยางเฟิงเช็ดน้ำตาออกจากแก้มให้เย่เมิ่งเหยียนแล้วพูดเบาๆว่า “อย่าร้องไห้เลย วันนี้เป็นวันดีที่เราย้ายเข้าบ้านใหม่ ที่ผ่านมาผมติดค้างคุณ ตอนนี้ผมจะชดใช้คุณ"

"ค่ะ!"

เย่เมิ่งเหยียนพยักหน้าแรงๆ ทันใดนั้นริมฝีปากของเธอก็ไปประกบกับปากของหยางเฟิง

ทันใดนั้นสมองของหยางก็ว่างเปล่า

ห้าปีในกองทัพ

แม้ว่าจะมีหญิงงามนับไม่ถ้วนที่อิงแอบแนบชิดซบอยู่ในอ้อมอกแต่ ในใจของหยางเฟิงก็มีเพียงเย่เมิ่งเหยียนคนเดียวนั้น