คืนวิวาห์ไร้ใจ นิยาย บท 16

Chapter 16 นวดแป้งผสานเป็นเนื้อเดียว

เขากัดฟันข่มความเจ็บปวดเอาไว้ในอก ความทุกข์ทรมานที่เหมือนตายทั้งที่ยังหายใจนั้นเขาได้ลิ้มรสมันทุกคืนที่พระจันทร์เต็มดวง เจ็บเจียนตาย กรีดร้องทรมานราวกับสัตว์ป่าได้รับบาดเจ็บ

คงมีแต่ความตายเท่านั้นที่จะหยุดความทุกข์ทรมานนี้ได้...

ใช่แล้ว...

จือหยวนเลือกที่จะทุกข์ทรมานเพื่อจะได้มีชีวิตอยู่ เพื่อจะได้กกกอดภรรยาสาวเอาไว้ในอ้อมกอดให้นานเท่านาน นานจนสุดลมหายใจจะยื้อยุด นานจนกว่าร่างของเขาจะแหลกสลายกลับคืนสู่ผืนดิน

แสงจากดวงอาทิตย์เจิดจ้ายามอู่ปลุกเจ้าของร่างบอบบางให้ตื่นขึ้นจากการหลับใหล ทันทีที่นางได้สติรู้ตัวก็รีบเอื้อมมือคว้าไปยังข้างกาย

ว่างเปล่า...

โจวจือหยวนหายไปแล้ว ทิ้งไว้เพียงไอเย็นที่ยังคงกรุ่นกำจายตามฟูกนอนและผ้าห่ม

“คนบ้า! ทำไมข้าต้องเป็นห่วงเจ้าด้วย เจ้าจะเป็นจะตายก็ไม่เห็นเกี่ยวกับข้าเสียหน่อย ดีเสียอีกถ้าเจ้าตายข้าจะได้เป็นหม้าย ไม่ต้องทนให้เจ้าข่มเหงรังแกทั้งร่างกายและจิตใจ”

แม้จะตะโกนด่าออกไปเช่นนั้น ทว่านางกลับรู้สึกตื้อตันขึ้นที่ลำคอ น้ำเสียงในตอนท้ายสั่นเครือฉายชัดว่านางมิได้ต้องการให้เป็นเช่นนั้นแม้แต่น้อย

อะไรกัน...

นางแต่งงานกับเขาได้ไม่กี่วัน แต่กลับรู้สึกผูกพันราวกับว่าสนิทสนมกันมาเนิ่นนาน น่าแปลก... แปลกเหลือเกิน

แม้จะไม่มีใครถือสาที่นางตื่นขึ้นมาในยามอู่ อีกทั้งยังคะยั้นคะยอให้นางนอนพักผ่อนให้มากเพื่อร่างกายจะได้กลับมาแข็งแรงโดยไว ทว่านางกลับรู้สึกผิดและไม่อาจอยู่เฉยโดยไม่ทำงาน ฉานอิงจึงอาสาเข้ามาช่วยงานในครัว

โดยวันนี้นางตั้งใจจะทำขนม ‘อิ่วก้วย’ ให้ท่านลุงและท่านป้าได้รับประทานกับน้ำชาร้อนๆ ยามบ่าย แล้วถ้า ‘เขา’ กลับมาจากการไปดูแลโรงเตี๊ยมก็อาจจะได้รับประทานอิ่วก้วยฝีมือของนางด้วยเช่นกัน

“นายหญิงเลือกทำอิ่วก้วยเพราะเป็นของโปรดของนายน้อยหรือเจ้าคะ”

สาวใช้คนหนึ่งเอ่ยถามขึ้นด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มขณะหยิบแป้งข้าวเหนียวและแป้งข้าวเจ้าออกมาวางบนโต๊ะไม้กลางห้องครัว

“ของโปรดงั้นหรือ”

ฉานอิงเงยหน้าขึ้นจากการบดมันเทศต้มสุกให้เละ เอียงใบหน้าเล็กน้อยด้วยความแปลกใจ เพราะว่าอิ่วก้วยก็เป็นของโปรดของนางเช่นกัน อีกทั้งยังเป็นขนมที่นางชำนาญและทำได้อร่อย จนทำมาวางขายหน้าโรงเตี๊ยมในช่วงที่การเงินขาดแคลนอยู่เนืองๆ ซึ่งนับว่าขายดีมาก และมักจะมีชายสูงวัยคนหนึ่งมาเหมาซื้อไปครั้งละมากๆ อีกด้วย

“เจ้าค่ะ นายน้อยชอบมากโดยเฉพาะไส้เผือก”

“งั้นหรือ”

นางแสร้งพยักหน้าราวกับไม่ใส่ใจ ทั้งที่หัวใจกำลังเต้นตึก ตึก ตึก บ้าจริง! ทำไมข้าต้องตื่นเต้นที่พบว่าตนเองและสามีชอบขนมชนิดเดียวกัน อีกทั้งยังชอบไส้เผือกเหมือนกันอีกด้วย

“จะให้บ่าวนวดแป้งให้เลยมั้ยเจ้าคะ”