คืนวิวาห์ไร้ใจ นิยาย บท 19

Chapter 19 ซ่านไปถึงทรวงใน

“อุ๊ย!”

นางถอยกรูดตกใจ ทว่าเขากลับสาวเท้าเข้าหาโดยไม่สนว่าเจ้าท่อนเนื้อกลางหว่างขาจะชี้หน้านางอยู่ก็ตาม

“อยู่เฉยๆ สิ ข้าเป็นคนถอดเสื้อผ้าให้เจ้า ข้าก็ต้องเป็นคนใส่คืนให้เจ้าสิ ถูกต้องหรือไม่”

เขายอกย้อนราวกับมานั่งอยู่กลางหัวใจของนาง จนถึงกับเผลอขมวดคิ้วมุ่น อ้าปากน้อยๆ ด้วยความฉงนสนเท่ห์ หรือว่าเขาจะมีวิชาอ่านใจจึงได้รู้ไปหมดว่านางคิดอะไรอยู่

“อื้อ...”

หัวใจดวงเล็กร่วงหล่นลงไปอยู่ปลายเท้าก่อนจะกระโจนโลดแล่นเมื่อเขาโน้มใบหน้าลงมาแล้วอ้าปากงับริมฝีปากล่างของนางเอาไว้อย่างอ้อยอิ่ง ก่อนจะสลับไปงับริมฝีปากบน แล้วบดจูบหมุนวนจนนางถึงกับยืนนิ่งราวกับถูกมนตร์สะกด

“ยืนเฉยๆ แบบนี้สิเด็กดีของข้า”

จือหยวนหัวเราะในลำคอเมื่อเห็นว่าจูบของเขาทำให้ภรรยาจอมดื้อถึงกับยืนนิ่ง นางขยับเพียงแค่เปลือกตาที่กะพริบไปมา

‘ของข้า’ อีกแล้ว อีตาบ้าจือหยวนเหตุใดจึงชอบพูดว่านางเป็นของเขานักนะ แล้วคนที่บ้ายิ่งกว่าก็คือนาง เพราะดันใจเต้นแรงทุกครั้งที่เขาแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของร่างกาย

คนตัวโตบรรจงสวมใส่เสื้อผ้าให้นางอย่างเบามือ ฉานอิงกะพริบเปลือกตาไปมามองทุกการกระทำของเขาด้วยหัวใจสั่นไหว

ไม่ใช่แค่นางหรอกนะที่หวั่นไหว ไม่ว่าเป็นสตรีนางใดแคว้นใดก็ย่อมหวั่นไหวด้วยกันทั้งนั้น ชายที่เพียบพร้อมทุกอย่างเช่นเขาไม่ว่าหญิงนางใดก็พร้อมจะใจหวามไหวราวกับไขผึ้งละลายในเปลวไฟ

“เจ้าจะทำอิ่วก้วยต่อหรือไม่”

เสียงร้องถามปลุกให้ฉานอิงที่เอาแต่ยืนนิ่งให้หลุดจากภวังค์ความคิด แล้วก็พบว่านางเอาแต่ยืนจ้องมองหน้าเขาราวกับกำลังหลงใหลในตัวเขาอย่างยากที่จะถอนตัวเสียกระนั้น

“ทำต่อสิ ตะ...แต่เจ้าไม่ต้องช่วยแล้วนะ จะไปไหนก็ไป”

นางออกปากไล่แล้วใช้สองมือจับคนร่างสูงให้หมุนตัวหันหลัง ออกแรงดันร่างสูงให้ออกไปจากห้องครัว จือหยวนขืนตัวเล็กน้อยเพื่อให้นางรู้สึกหนักเป็นการแกล้ง ก่อนจะหัวเราะในลำคออย่างอารมณ์

“ขะ...ข้าเปลี่ยนใจไม่ทำแล้ว”

เมื่อประตูห้องครัวถูกเปิดออกฉานอิงก็เปลี่ยนใจทันที เพราะว่าสาวใช้สี่ห้านางพากันยืนสลอนด้วยใบหน้าใคร่รู้ พวกนางพากันยืนหน้าแดงก่ำ บ้างก็ทั้งบิดทั้งกำผ้าเช็ดหน้าจนยับยู่ อีกทั้งเหล่าสาวใช้ยังมองหน้านางสลับกับใบหน้าของโจวจือหยวนไปมาอย่างสื่อความนัย

พูดเพียงเท่านั้นฉานอิงก็ก้าวเท้ายาวจนแทบวิ่งแซงหน้าสามีไปอย่างรวดเร็ว