คืนวิวาห์ไร้ใจ นิยาย บท 48

Chapter 48 การกลับมาของฉานอิง

เฮือก!

เสียงหายใจแรงราวกับคนขาดอากาศมาเนิ่นนานดังขึ้น พร้อมๆ กับร่างกายของจือหยวนที่ดีดตัวขึ้นจากฟูกนอนลุกขึ้นนั่งได้ทันที

“ท่านพี่”

ฉานอิงโผเข้ากอดสามีแล้วร่ำไห้ นางปล่อยโฮแบบไม่อายใครทั้งนั้น แม้ร่างกายนางจะเหม็นเพราะไม่ได้อาบน้ำมาถึงสิบเก้าวันสิบเก้าคืนนางก็ไม่สนใจ สิ่งเดียวที่นางสนใจก็คือการฟื้นคืนมาของสามีราวกับปาฏิหาริย์

“ข้ารักท่านพี่ รักที่สุดเลย”

นางพร่ำบอกรักเขาไม่ขาดปาก ในขณะที่จือหยวนกอดตอบนางเอาไว้แนบแน่น คนอื่นๆ ต่างยืนมองด้วยความรู้สึกตื้อตัน บ้างก็ปล่อยให้น้ำตาแห่งความยินดีไหลรินออกมาเป็นสาย

“เป็นไปได้อย่างไร ข้าฟื้นคืนกลับมาได้อย่างไร”

ชายหนุ่มยังคงงุนงงด้วยความสับสน ก่อนจะมองใบหน้าซีดเซียวของภรรยา

“เกิดอะไรขึ้นกับเจ้ากันแน่อิงเอ๋อร์ เหตุใดเจ้าจึงมีสภาพเช่นนี้”

มือหนาประคองแก้มที่เต็มไปด้วยคราบดินและหยาดน้ำตาเอาไว้ ฉานอิงไม่ตอบนางฉีกยิ้มจนตาเล็กหยี ก่อนที่ภาพทุกอย่างจะมืดดับไปในที่สุด

“อิงเอ๋อร์!”

สบายจัง…

ร่างบางขยับตัวด้วยความเมื้อยล้า ฟูกนอนอุ่นๆ แสนนุ่ม ผ้าห่มแพรเนื้อดีที่สัมผัสผิวอย่างอ่อนโยน และกลิ่นหอมอ่อนๆ ของใบชาชั้นดีทำให้นางเผลอยิ้มออกมา

ดีจัง... ข้ารักความสะดวกสบายนี้เหลือเกิน

นางบิดกายน้อยๆ ก่อนจะลืมตาขึ้น แล้วก็พบว่าสามี บิดาของนาง บิดามารดาของสามีกำลังยืนล้อมเตียงของนางเอาไว้

“อะ...เอ่อ”

คนตัวเล็กถึงกับเลิ่กลั่กที่ถูกจ้องมองเขม็ง ก่อนที่อู่เฉาหยุ่นจะยื่นมือมาหยิกแก้มบุตรสาวด้วยความเหลืออดเหลือทน

“ทำอะไรไม่ปรึกษาพ่อ ตั้งท้องอยู่แบบนี้แต่กลับเดินทางไปถึงเทือกเขาคุนเหม่ยเพียงลำพัง เจ้านี่มันบ้าบิ่นเหมือนใครกันนะ”

“เหมือนเจ้านั่นแหละ”

ประมุขโจวตอบแทนลูกสะใภ้ก่อนที่ทุกคนจะพากันหัวเราะร่วน

หลังจากหมอกลับไปพร้อมกับข่าวดีว่าฉานอิงกำลังตั้งครรภ์อ่อนๆ ที่เป็นลมหมดสติไปก็เพราะร่างกายอ่อนเพลียเพราะพักผ่อนน้อย อีกทั้งเด็กในท้องยังแข็งแรงดีไม่ได้รับผลกระทบใดๆ อย่างน่าประหลาดใจ

โจวจือหยวนที่ฟื้นคืนจากความตายได้พบว่าในห่อผ้าของภรรยามีตำราของเขาอยู่จึงปะติดปะต่อเรื่องราวทั้งหมดได้ในทันที เมื่อพ่อตาเล่าว่าเคยเห็นเขาคายแสงสีขาวให้กับฉานอิง แล้วได้นำเรื่องนี้มาเล่าให้นางฟัง เขาก็ยิ่งมั่นใจว่าการที่เขามีโอกาสกลับมามีชีวิตอีกครั้ง ก็เพราะความมานะอุตสาหะของภรรยา

ทำให้เขาได้รู้ว่านางรักเขามากมายเพียงใด