คู่หมั้นคู่หมาย นิยาย บท 56
"ผมขอโทษ" เขาได้แต่พูดพร่ำขอโทษเธอกับลูก ในขณะที่กำลังขับรถมาที่บ้านเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของเธอ
"ทำไมผมแก้ปัญหาด้วยวิธีโง่ ๆ แบบนี้" ชายหนุ่มได้แต่ตำหนิตัวเองตลอดเวลา
ขับรถเพียงไม่นานก็มาถึงบ้านของสมชาย
"อะไรนะครับ" พอได้คำตอบจากเพื่อนของเธอ ชายหนุ่มถึงกับหัวใจหล่นวูบ
"ออกไปได้สักพักแล้วครับ"
หิตายะแอบมองเข้าไปในบ้านของสมชาย ก็เจอผู้ชายอีกคนนอนดูทีวีอยู่บนเตียง เขารู้ได้ในทันทีว่าผู้ชายคนนี้คงเป็นแฟนของสมชาย และดาวพระศุกร์คงไม่อยากจะรบกวนทั้งสอง
"ขอบคุณครับ"
"คุณจะให้ผม ไปช่วยตามอีกแรงไหม"
"ไม่ต้องครับ เธอคงจะยังไปไม่ไกล" หิตายะรีบวิ่งกลับมาที่รถ เขาขับตรงออกมาหน้าปากซอย หวังแค่ว่าเธอคงจะยังไม่ขึ้นรถเตลิดไปที่อื่น
"คุณไปไหน..มีที่ไหนที่คุณจะไปได้อีก" เขาพยายามกดโทรศัพท์หาเธอหลายต่อหลายครั้ง แต่ดูเหมือนว่าเครื่องจะปิดหรือแบตหมด
"ให้พี่ไปส่งไหมน้องสาว" ผู้ชายสองคนเดินตาม ดาวพระศุกร์มา
แต่เธอไม่พูดด้วย หญิงสาวรีบลากกระเป๋าเดินไปข้างหน้าแบบเร่งรีบ
"จะรีบไปไหนจ๊ะ หยุดคุยกับพวกพี่ก่อนสิ" ผู้ชายอีกคนวิ่งมาขวางหน้าไม่ให้เธอผ่านไปได้
"ฉันไม่รู้จักพวกคุณ ถอยไปนะ!"
"พวกพี่ก็กำลังทำความรู้จักกับน้องอยู่นี่ไง" มือของมันได้ถูกยกขึ้นมาลูบริมฝีปากตัวเอง สายตามองจ้องที่คนตัวเล็กแบบหื่นกระหาย
ดาวพระศุกร์มองซ้ายมองขวา เผื่อมีใครผ่านมาทางนี้
หมับ!!
"กรี๊ดด" จังหวะที่เธอกำลังเผลอ มันได้เดินเข้ามาแย่งกระเป๋าในมือแบบไม่ได้บอกกล่าว
"เอาของฉันคืนมาเดี๋ยวนี้นะ!" หญิงสาวพยายามจะเข้าไปแย่งคืน
"ไหนพี่ลองดูสิว่ามีอะไรอยู่ข้างในนี้บ้าง"
ตุ๊บ!!
"กรี๊ดดดด!!" ดาวพระศุกร์ตกใจอีกครั้ง เพราะไม่รู้ว่าเท้าของใคร ถีบพวกมันกระเด็นไปคนละทิศละทาง
"โอ้ยย มึงเป็นใครวะ!" พวกมันรีบลุกขึ้นมาทำท่าทางถมึงทึงแบบเอาเรื่อง
ตุ๊บ!! "โอ๊ย" แต่มันก็กระเด็นไปอีกครั้ง เพราะถูกเท้าคู่เดิมนั่นแหละ
"ฝากไว้ก่อนเถอะ!" จบคำพูดพวกมันทั้งสองก็รีบวิ่งหางจุกตูดไป เพราะเห็นเขาแต่งตัวดีกลัวว่าจะเป็นตำรวจ
"คุณเป็นอะไรไหม" คนที่มาช่วยเธอก็คือหิตายะ เขารีบเดินเข้าไปพยุงเธอให้ลุกขึ้น เพราะตอนนี้ดาวพระศุกร์ตกใจกลัวมาก จนก้มลงข้างกระถางต้นไม้นั่น
จังหวะที่เขาขับรถผ่าน มองเห็นเงาเหมือนคนกำลังมีเรื่อง ชายหนุ่มก็เลยหยุดรถแล้วรีบเข้ามาดู พอเห็นว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นเธอ เขาไม่รอช้า ยังไงขอให้ได้กระทืบพวกมันก่อน
"คุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง" ตอนนี้สติของเธอกลับมาแล้ว และก็รู้แล้วว่าคนที่มาช่วยคือใคร
"ผมควรถามคุณมากกว่าไหม คุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง ถ้าผมมาไม่ทันคุณรู้ไหมว่าจะเกิดอะไรขึ้น"
"ก็ฉันไม่มีที่ไป คุณจะให้ฉันไปที่ไหน"
"ผมขอโทษ"
"คุณขอโทษฉันทำไม คุณไม่ได้ทำผิดอะไร ฉันคงยกโทษให้คุณไม่ได้หรอก" จบคำพูดหญิงสาวก็ก้มลงไปจับกระเป๋าขึ้นมา และหันหลังให้เขาพร้อมที่จะเดินจากไป
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คู่หมั้นคู่หมาย